Το πακέτο νέων μισθολογικών μέτρων που επιβάλλεται στην Ελλάδα για την υπογραφή του νέου συμφώνου αναδεικνύει την ανηθικότητα στις πολιτικές επιλογές των κυβερνήσεων της Γερμανίας και της Ελλάδας. Η ανήθικη σύμπραξη αυτών των κυβερνήσεων έχει σαν αποτέλεσμα την μείωση του εισοδήματος κατά 20% στην πλειοψηφία των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα της ελληνικής οικονομίας, αλλά και στο ένα εκατομμύριο άνεργους.

Η δουλοπαροικία, μας λέει στα γρήγορα, η Wikipedia, άνθησε και επεκράτησε στην Ευρώπη, κυρίως στην δεύτερη χιλιετηρίδα της μετά Χριστό εποχής, ξεκινώντας από τα τέλη του Μεσαίωνα και εξαφανιζόμενη τον 19ον αιώνα. Δηλαδή, όταν πια η Ευρώπη είχε ξεπεράσει τις ηθικές διαμέτρους της καθαρής δουλείας, που επικρατούσε αρχαιότερα, τουλάχιστον όσον αφορά τους ίδιους τους Ευρωπαίους, οι εξουσίες των ευρωπαϊκών κοινωνιών θαυματούργησαν θεσμικά δημιουργώντας τις απαραίτητες οικονομικές, πολιτικές και νομικές καταστάσεις, ώστε να αναπληρωθεί η φτηνή εργασία που προσέφερε η δουλεία, την αρχαιότερη εποχή, με την σχεδόν εξίσου φτηνή εργασία της δουλοπαροικίας.

Η κακόμοιρη η Γερμανία είναι τόσο στεναχωρημένη και επιβαρυμένη από τα πολλαπλά δημοσιονομικά προβλήματα των κρατών της περιφερείας, με πρώτη και καλύτερη την χώρα μας, που η διαβόητη κεφαλαιαγορά,  η οποία δείχνεται τόσο σκληρή και άκαρδη προς τα φτωχά κράτη, αποφάσισε να κάνει ένα πρωτοχρονιάτικο μπουναμά στην ηγέτιδα χώρα της Ευρωζώνης. Θα έλεγε κανείς, πιθανόν για να την ευχαριστήσει που πήρε πίσω την απόφασή της να επιβάλλει την ΣΙΤ, (Συμμετοχή του Ιδιωτικού Τομέα, κατά το αγγλικότερον,  PSI), σε κάθε χρηματοπιστωτικό πρόβλημα των κρατών της Ευρώπης. Αυτός ο πρωτοχρονιάτικος μπουναμάς ήταν η ιστορική πρωτιά για την Γερμανία να δανειστεί περί τα 4 δις ευρώ για τους επόμενους έξι μήνες με αρνητικό επιτόκιο. Δηλαδή, οι διάφοροι επενδυτές λαχταρούσαν τόσο πολύ να δανείσουν την πιο φερέγγυα χώρα της Ευρωζώνης, που ήταν διατεθειμένοι  να πληρώσουν το γερμανικό κράτος για το δικαίωμα να του δανείσουν λίγα χρήματα.

Εάν ανοίξει κανείς την ιστοσελίδα της Bundesbank, της Γερμανικής Κεντρικής Τράπεζας, (www.bundesbank.de), θα δει με έκπληξη, και, ελπίζω, με μεγάλη ανησυχία, ότι στα έντεκα χρόνια από την ίδρυση του ευρώ, η Γερμανία έχει απορροφήσει, σχεδόν όλους τους χρηματικούς πόρους, που δημιουργήθηκαν από την τεράστια αύξηση του εμπορίου ανάμεσα στα κράτη με το κοινό νόμισμα.  Οι γερμανοί, με την θαυμάσια οργάνωση που τους χαρακτηρίζει, καταγράφουν, μέσω της κεντρικής τραπέζης, κάθε λεπτομέρεια γύρω από τις συναλλαγές τους με όλα τα κράτη της υφηλίου, και με ειδική λεπτομέρεια, τις συναλλαγές με τα άλλα κράτη της Ευρωζώνης.

Ένα βασικό δείγμα των πολλαπλών παραδόξων καταστάσεων, αλλά και της παραδοξολογίας που επικρατούν στην Ευρωζώνη από την ίδρυση του ευρώ, είναι η ερμηνεία που παίρνει ο όρος «ευρωσκεπτικισμός», και πως χαρακτηρίζονται αυτοί που προσφέρουν κριτικές αναλύσεις των διαφόρων θεσμών που ενώνουν τα κράτη του ευρώ. Η μεγάλη μπερδεψοδουλειά που έχει επικρατήσει στον ευρωπαϊκό χώρο εστιάζει στην ταύτιση κάθε σημαντικής κριτικής εναντίον της υλοποίησης της ευρωπαϊκής ιδέας μέσω της τωρινής νομισματικής συνθήκης, με μία ολοκληρωτική άρνηση της ευρωπαϊκής ενοποίησης.