Ο Σαμαράς έκανε ένα τεράστιο πολιτικό άλμα στο κενό, όταν μετά τις τελευταίες εκλογές αθέτησε όλες τις προεκλογικές του προκηρύξεις και υποσχέσεις στο ελληνικό λαό περί σθεναρών διαπραγματεύσεων με την Ευρώπη.

Σίγουρα η γλαφυρότερη ανακοίνωση που δημοσιεύθηκε από τα ΜΜΕ γύρω από το ξέσπασμα της κρίσης της Λίστας Λαγκάρντ, είναι η λακωνικότατη δήλωση του Γιωργάκη Παπανδρέου, «Όλα στο φως!». Ο απίστευτος αυτός πρώην πρωθυπουργός, και πόστερ μπόη του διαχρονικά ανίκανου και διεφθαρμένου ελληνικού πολιτικού συστήματος, απεφάνθη ότι όλα πρέπει να βγούνε στην φόρα, χωρίς να ξέρουμε εάν κοκκίνιζε από ντροπή την στιγμή που δημοσίευε αυτήν την δήλωση, σε αναφορά του στις βαριές κατηγορίες εναντίον του πρώην υπουργού του, Γιώργου Παπακωνσταντίνου.

Το παλιό εκείνο τον καιρό, δηλαδή μόλις πριν λίγα χρόνια, η Ευρώπη φάνταζε σαν η ιδανική ανθρώπινη κοινωνία στον Δυτικό αλλά και στο υπόλοιπο κόσμο, για την κοινωνική της πολιτική, η οποία προσέφερε στους λαούς της προνόμια και κοινωνικές υπηρεσίες που ζήλευαν όλοι, σαν την δημόσια υγεία, την τζάμπα παιδεία, την κατοχύρωση των εργασιακών δικαιωμάτων, και άλλα παρόμοια κοινωνικά αγαθά.

Από την αρχή της ευρωζωνικής κρίσης, η βασική κριτική εναντίον της πολιτικής που η Μέρκελ επέβαλλε για την κρίση του ευρώ, ήταν ότι οι πολιτικές και οικονομικές επιλογές της βασιζόντουσαν σε ένα αναγκαίο «χάιδεμα» των Γερμανών ψηφοφόρων, και ένεκα τούτου, η γερμανική πολιτική «διάσωσης» εστίαζε σε δύο σημεία.

Η ώρα της αλήθειας έφτασε για την αυτοκράτειρα της Ευρωζώνης, να παραδεχθεί πλέον δημοσίως, και ειδικά στους γερμανούς ψηφοφόρους που, πιστεύω, θα την καταψηφίσουν το επόμενο Φθινόπωρο, ότι η πολιτική που επέβαλε τα τρία τελευταία χρόνια, για την «διάσωση» της «κρίσης χρέους» του ευρώ, επέφερε μεν στην Γερμανία προσωρινά τοκογλυφικά κέρδη (μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνονται 62 δις ευρώ από την συντήρηση του γερμανικού δημοσίου χρέους τα τρία τελευταία χρόνια), αλλά έσπρωξε την Ευρωζώνη βαθύτερα στην οικονομική αλλά και πολιτική και κοινωνική κρίση, και βύθισε τον γερμανό φορολογούμενο σε μεγαλύτερες μελλοντικές απώλειες πόρων, ότι και να γίνει στο μέλλον.

Το έθνος έχασε μία ίσως ανεπανάληπτη ευκαιρία να αντιμετωπίσει κατά μέτωπο και αποφασιστικά το τεράστιο πρόβλημα του γιγαντιαίου, αναποτελεσματικού και διεφθαρμένου Δημόσιου, στις αρχές της κρίσης.

Δεν υπάρχουν πολλά λόγια να ειπωθούν ή να γραφούν σε αυτό το θέμα, και σε αυτό το άρθρο. Ο κ. Παπανδρέου, ο οποίος υποστηρίζει ότι συνεχίζει να αντιπροσωπεύει και να υποστηρίζει την Ελλάδα, στις πολλαπλές ομιλίες για τις οποίες ακριβοπληρώνεται, (55.000 δολάρια το κομμάτι), να κάνει ανά την υφήλιο, παραμελώντας, φυσικά, τα βουλευτικά και τα κοινοβουλευτικά του καθήκοντα, οφείλει, πάραυτα, να ανακοινώσει, και να πράξει, ότι θα δωρίσει όλα τα κέρδη του στο ελληνικό δημόσιο.