Κάθε διεφθαρμένη κοινωνία χρειάζεται την Μαρία Αντουανέτα της, σαν την τελευταία, και ίσως πιο χαρακτηριστική, πινελιά στο πορτραίτο μίας χώρας, της οποίας η ηγεσία, σε όλα τα επίπεδα, το πολιτικό, το οικονομικό, αλλά και το δικαστικό, έχει χάσει κάθε επαφή πλέον με τις πραγματικές ανάγκες του λαού της χώρας, και ένεκα τούτου, έχει χάσει, και πιο επικίνδυνα, κάθε επαφή με τις συνθήκες οργής που βράζουν μέσα στον λαό, όταν η εμπειρία του λαού τον έχουν κάνει να καταλάβει ότι οι πλούσιοι και οι δυνατοί, όχι  μόνο τον κατακλέβουν, και τον καταπιέζουν, αλλά επί πλέον και τον καταχλευάζουν.

Η στήλη ισχυρίστηκε πρόσφατα, ότι η Μέρκελ ήρθε στην Ελλάδα, κατά ελάσσονα λόγο για να υποστηρίξει την ελληνική κοινωνία στην προσπάθειά της να συμμορφωθεί με την καταστροφική γερμανική πολιτική διάσωσης, αλλά και κατά κύριο λόγο για να σώσει τον πολιτικό εαυτό της, δηλαδή την πολιτική «διάσωσης» που έχει επιβάλει στην Ελλάδα και στα κράτη της περιφέρειας και, φυσικά, την προοπτική επανεκλογή της στις ομοσπονδιακές εκλογές της Γερμανίας σε ένα χρόνο. Τώρα, έρχεται η δημοσίευση μίας έγκυρης έρευνας από το γερμανικό ίδρυμα Bertelsman κοινωνικών ερευνών, για να πιστοποιήσει του λόγου το αληθές, και να εκτιμήσει αυτήν την κατά τα άλλα αδικαιολόγητη αγάπη της Μέρκελ προς τον ελληνικό λαό, σε 17 τρισεκατομμύρια ευρώ. Τόσα λεφτά εκτιμά το ινστιτούτο ότι θα χάσει η παγκόσμια οικονομία, έως το 2020, σε συνολική ανεκπλήρωτη οικονομική ανάπτυξη, εάν η Ελλάδα αποτύχει στο πείραμα που έχει επιβάλει η Μέρκελ, και η χώρα χρεοκοπήσει και εγκαταλείψει το κοινό νόμισμα.

Από το  «εγκληματικό» του, ευτυχώς και επιτέλους συνταξιοδοτημένου, κ. Πάγκαλου, (Μαζί τα Φάγαμε), έως ένα πρόσφατο δημοφιλές άρθρο διακεκριμένου, έμπειρου και εμού λίαν προσφιλούς αρθρογράφου σε διαπρεπή καθημερινή εφημερίδα, η ιδέα της ενοχής του ελληνικού λαού για την κατάντια της οικονομίας και της κοινωνίας, υποστηρίζεται, με, κατά την γνώμη, εσφαλμένα επιχειρήματα, αλλά, ακόμη πιο επικίνδυνα, με καταστροφικές επιπτώσεις για το μέλλον της χώρας.

Σαν δύο τραγικές καρικατούρες στον εθνικό εφιάλτη της Ελλάδας, δεσπόζουν τα δύο κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και η Χρυσή Αυγή, αντιπροσωπεύοντας τις δύο πραγματικά ακραίες αντιπαραθέσεις στο πολιτικό χώρο. Το ΠΑΣΟΚ αντιπροσωπεύει το Μεταπολιτευτικό «βόλεμα», πολίτου και πολιτικού, με την πανδημική διαφθορά και την ακόμα πιο πανδημική ανοχή της από όλους τους πολίτες, και την υποταγή των ελλήνων, και όχι μόνο, πολιτών, στους κανονισμούς του παιχνιδιού της. Η Χρυσή Αυγή αποτελεί το θεότρελο ξέσπασμα, τη παροξυσμική έκρηξη μίας ηφαιστειακής οργής, η οποία αντιδρά τυφλά, σε δεκαετίες αδικιών και ανωμαλιών του πολιτικού συστήματος (βλέπε ΠΑΣΟΚ, αλλά και ΝΔ), με μία δύναμη η οποία, οργανωμένα και ανοργάνωτα, εσκεμμένα και αθέλητα, συμπεριλαμβάνει την εγκληματική πράξη και την παράνομη επέμβαση, για να διορθώσει αιώνια κακώς κείμενα.

Μέσα σε όλα τα προβλήματα, οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά που κατακλύζουν τα κράτη της Ευρωζώνης, δεσπόζει ένα πρόβλημα που είναι γενικώς αδιαφανές, εάν όχι εντελώς αφανές. Αυτό το πρόβλημα είναι και μία από τις αιτίες των ευρωζωνικών «παθών», αλλά ακόμη πιο επικίνδυνα, είναι και μία από τις δυσκολίες για την διάσωση του ευρώ. Εξ αιτίας της, εσκεμμένα η αθέλητα, κακής και ελλιπής επικοινωνιακής πολιτικής των ευρωζωνικών κυβερνήσεων, υπάρχει εσαεί μία σοβαρή ασυνεννοησία μεταξύ των κυβερνήσεων και των λαών τους οποίους κυβερνούν. Αυτή η ασυνεννοησία αποτελεί μία ασύγχρονο  πραγματικότητα στον ευρύτερο χώρο του ευρώ, όπου οι κυβερνήσεις υποστηρίζουν μία θέση γύρω από το ευρώ, την ίδια στιγμή που οι λαοί τους υποστηρίζουν η πιστεύουν μία άλλη.