Παραδείγματος χάριν, ένα πάει κανείς στην ιστοσελίδα (http://www.bundesbank.de/download/volkswirtschaft/zahlungsbilanzstatistik/2011/zahlungsbilanzstatistik112011.pdf), θα βρει, ανάμεσα σε πολλούς άλλους αριθμούς, το ισοζύγιο τρεχόντων λογαριασμών της Γερμανίας, ως προς όλες τις άλλες χώρες του ευρώ, για τα έτη 2008, 2009 και 2010. Τα πλεονάσματα είναι αντιστοίχως, για τα τρία αυτά έτη, 99.6 δις, 83 δις και 81.5 δις ευρώ. Αυτά τα τρία έτη, δηλαδή, ισάριθμοι πόροι, απομυζήθηκαν από τα υπόλοιπα 16 κράτη και του ευρώ, και πήγαν στον κουμπαρά της Γερμανίας.

Πάντα σύμφωνα με την ιστοσελίδα της Bundesbank, η Γερμανία άρχισε να έχει θετικό ισοζύγιο πληρωμών, ως προς τα άλλα κράτη της Ευρωζώνης, το 1999, το πρώτο έτος με το κοινό νόμισμα. Το 1999 το ισοζύγιο δείχνει ένα πλεόνασμα 4.5 δις. Από εκείνη την χρονιά, τα πλεονάσματα της Γερμανίας, στις συνδιαλλαγές της μέσα στο ευρώ, αυξάνονται κάθε χρόνο σταθερά, για να κορυφωθούν το 2008, όταν ξέσπασε η παγκόσμια κρίση. Αξιοσημείωτο και άκρως σημαντικό είναι επίσης ότι, τα τρία προηγούμενα έτη πριν ξεκινήσει το ευρώ, 1996, 1997 και 1998, για τα οποία η ιστοσελίδα της γερμανικής τράπεζας παραθέτει πληροφορίες , η Γερμανία δείχνει αρνητικό ισοζύγιο πληρωμών, δηλαδή ελλείμματα, ως προς τα ίδια κράτη του μελλοντικού κοινού νομίσματος, στο ύψος των 13.5, 19.5 και 6.3 δις ευρώ αντιστοίχως.

Τα έντεκα χρόνια του ευρώ, και στο διάστημα που η Γερμανία πραγματοποίησε συνολικό πλεόνασμα 647 δις ευρώ, προερχόμενο αποκλειστικά από τις άλλες 16 οικονομίες της Ευρωζώνης, μόνο δύο κράτη του ευρώ, πραγματοποιούν σταθερά πλεονάσματα, κάθε χρόνο, έναντι της Γερμανίας, το Βέλγιο και η Ιρλανδία.  Η Ολλανδία δείχνει πλεονάσματα έναντι της Γερμανίας, σε όλα τα χρόνια εκτός από τρία, και δύο άλλες χώρες, η Φινλανδία πιάνει πλεόνασμα μόνο το 2002, και το Λουξεμβούργο τα έτη 2002 και 2004. Όλα τα άλλα κράτη του ευρώ, συμπεριλαμβανομένων και των μεγάλων οικονομιών της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας, έχουν κάθε χρόνο σημαντικά ελλείμματα στους ισολογισμούς τους, όσον αφορά τις συναλλαγές τους με την Γερμανία.

Τι μας λένε αυτοί οι αριθμοί;  Η απάντηση είναι αναμφισβήτητη και εκκωφαντική.  Ότι η Ευρωζώνη, όπως έχει σχεδιαστεί και εφαρμοστεί σαν μία απλά νομισματική ένωση, απομυζά σιγά σιγά την οικονομική ζωτικότητα από την συντριπτική πλειοψηφία των κρατών του ευρώ, και μεταφέρει αυτήν την ζωτικότητα στην Γερμανία. Σαν αποτέλεσμα, μετά από έντεκα χρόνια ευρώ, τα περισσότερα ευρωκράτη είναι υπερχρεωμένα και αποδυναμωμένα, σε διάφορους βαθμούς, και, ένεκα τούτου, είναι εκτεθειμένα και υπόκεινται στο οικονομικοπολιτικό έλεος της Γερμανίας.

Πολλοί προσφέρουν τον αντίλογο, ότι δεν φταίει η Γερμανία διότι έχει τόση καλή οικονομία. Το ζήτημα δεν είναι ποιος φταίει. Όταν χώρες σαν την Ελλάδα και την Ισπανία έχουν 20% γενική ανεργία, και 40% ανεργία στους νέους, το θέμα δεν μπορεί να είναι ποιος φταίει, αλλά τι πρέπει να γίνει. Το θέμα πρέπει να είναι, τι πήγε στραβά στο ευρώ, τι είναι στραβό στις συνθήκες της Ευρωζώνης, που, σαν αποτέλεσμα, αποδυναμώνουν τις οικονομίες των περισσοτέρων κρατών, εν σχέση με την οικονομία της μεγάλης κερδισμένης, της Γερμανίας. Και το απίστευτο παράδοξο είναι, ότι ο λαός της χώρας που έγινε ζάπλουτη από το ευρώ, οι γερμανοί, συντηρούν τους μεγαλύτερους ενδοιασμούς έναντι του ευρώ, και οι λαοί, σαν την Ελλάδα, των οποίων οι οικονομίες χάλασαν, από τις «ευεργετικές» συμβουλές και χορηγήσεις της Ευρώπης, πιστεύουν ακράδαντα ακόμα στο ευρώ.

Ένας δεύτερος αντίλογος που ακούγεται είναι ότι η Γερμανία προσέφερε και προσφέρει πολλούς πόρους για την στήριξη των υπολοίπων κρατών του ευρώ. Και εδώ, η ιστοσελίδα της Γερμανικής Κεντρικής Τράπεζας, έρχεται να απομυθοποιήσει αυτήν την σκέψη. Η (τέλεια πληροφορημένη) ιστοσελίδα κοινοποιεί το συνολικό ποσό που έχει προσφέρει η Γερμανία στην στήριξη ολόκληρης της Ευρώπης, (όχι μόνο της Ευρωζώνης), στα έντεκα έτη του ευρώ, 1999-2010. Το ποσό ανέρχεται στα 132 δις ευρώ, το οποίο αποτελεί το 17% του συνολικού κέρδους, (767 δις), που αποκόμισε η Γερμανία από τις συναλλαγές της με όλη την Ευρώπη, τα τελευταία έντεκα χρόνια. Δηλαδή, και με αυτόν τον λογαριασμό, έχουμε την Γερμανία με καθαρό κέρδος 635 δις ευρώ, μέσα σε έντεκα χρόνια, η, κατά μέσον όρο 58 δις ευρώ, το χρόνο, κάθε χρόνο!

Έχει επίσης ιδιαίτερη σημασία να συγκρίνει κανείς τα συνολικά πλεονάσματα που έχει αποκομίσει η Γερμανία από τις ενδεκαετείς συναλλαγές της με τις 17 χώρες του Ευρώ, 647 δις, και τα πλεονάσματα που έχει αποκομίσει από όλες τις 27 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το ίδιο χρονικό διάστημα, που είναι 767 δις. Η διαφορά είναι μόλις 120 δις ευρώ. Η διαφορά στους δύο πληθυσμούς, της Ζώνης και της Ένωσης είναι πολύ μεγαλύτερη. Η Ζώνη έχει 330 εκ. κατοίκους, και η υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει άλλα 165 εκ. κατοίκους, δηλαδή 50% περισσότερους. Βλέπουμε λοιπόν την γερμανική εξαγωγική ανταγωνιστικότητα να αποδυναμώνεται όταν πάει από την καταναλωτική αγορά της ζώνης στην αγορά της ένωσης. Το επιπλέον κέρδος που η οικονομία της κερδίζει από τα 50% αύξηση της καταναλωτικής αγοράς, είναι μόλις 18.5%. Ο λόγος που η Γερμανία έχει λιγότερο κέρδος από την υπόλοιπη Ευρώπη, είναι η έλλειψη του κοινού νομίσματος, και η αποδυνάμωση της γερμανικής εξαγωγικής ανταγωνιστικότητας λόγω της αυτόματης προστασίας που προσφέρουν στα άλλα κράτη της Ευρώπης οι ανεξάρτητες ρήτρες των εθνικών των νομισμάτων.

Αυτό το άρθρο δεν υποστηρίζει την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Οι αριθμοί ελπίζω να δείχνουν πέραν κάθε αμφιβολίας, πόσο πολύ η Γερμανία έχει μονοπωλήσει το κέρδος από την νομισματική ένωση, και πόσο πολύ έχουν χάσει οι περισσότερες άλλες χώρες του ευρώ. Η Ευρώπη χρειάζεται ένωση, αλλά η νομισματική ένωση, ως έχει σχεδιαστεί, είναι οικονομικά, και τα τελευταία χρόνια, και κοινωνικά, καταστροφική για την πλειοψηφία των λαών. Η Ελλάδα έφτιαξε μόνη της το λάκκο της, και μόνη της πρέπει να εξέλθει. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει το δικαίωμα να ασκεί σωστή κριτική εναντίον της πολιτικής της κυβέρνησης Μέρκελ, και ότι δεν έχει το δικαίωμα να αντισταθεί και να πολεμήσει τις άκρως αρνητικές και καταστροφικές πολιτικές που τις έχουν επιβληθεί, με την συναίνεση του χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος της χώρας μας.

Αλλά τα πολύ ιδιαίτερα προβλήματα της Ελλάδας, δεν αλλάζουν το γεγονός ότι το ευρώ, όπως έχει υλοποιηθεί, αποτελεί μία μακροχρόνια παγίδα για τα πιο πολλά κράτη. Και αυτή η παγίδα γίνεται ποιο ασφυκτική, όχι από την πολιτική της δημοσιονομικής εξυγίανσης που αποφασίστηκε στην τελευταία οικονομική σύνοδο κορυφής, αλλά από την πολιτική της σταθερής και μακροχρόνιας εσωτερικής πτώχευσης που συνοδεύει την δημοσιονομική αναδιάρθρωση, και που είναι ανεξάρτητη της τελευταίας.

Το ευρώ και οι συνθήκες που το ορίζουν και το κατευθύνουν, πρέπει να αλλάξουν. Και η Ελλάδα, καλόν θα είναι να παραμείνει στο ευρώ, όχι για να υποστεί την εξίσου καταστροφική πολιτική της Μέρκελ, αλλά, για να αλλάξει την Ευρωζώνη, ενωμένη με τις άλλες χώρες του κοινού νομίσματος, εναντίον της Γερμανίας και των αγορών. Το μεγάλο δίλημμα της χώρας μας είναι ότι έχει να διαλέξει μεταξύ ενός εγχώριου πολιτικού συστήματος που είναι καταστροφικό, και μίας γερμανικής παρέμβασης που είναι άπληστα κερδοσκοπική και τοκογλυφική εναντίον όλων των λαών της Ευρώπης, αρχής γενομένης με την  Ελλάδα. Και για αυτό το τρομερό δίλημμα, δεν έχω απάντηση.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr