Το μεγαλύτερο εμπόδιο στην λύση της ελληνοευρωπαϊκής κρίσης ίσως να οφείλεται στο γεγονός ότι οι λαοί της Γερμανίας και της Ελλάδας, έχουν, παράλληλα ο ένας με τον άλλο, πιστέψει τα ψέματα που τους έχουν ταΐσει οι αμφότερες πολιτικές τους ηγεσίες στην ιστορία του κοινού νομίσματος. Οι πολιτικές ηγεσίες, φυσικά, και η γερμανική αλλά και η ελληνική, ανήθικα, σαν δεδομένη στρατηγική στον πολιτικό βίο, εστιάζουν όλες τους τις προσπάθειες στο να επανεκλεγούν. Στις προσπάθειές τους για επανεκλογή, υποστηρίζουν ότι οτιδήποτε καλό συμβαίνει στην χώρα, οφείλεται στις καταπληκτικές τους πολιτικές, παραμερίζοντας, στην πραγματικότητα, την αλήθεια, η οποία είναι συνήθως λιγότερο ευχάριστη από την πολιτική προπαγάνδα.

Ο Γιούνκερ, ο μόνος πραγματικός Ευρωπαίος ηγέτης, (ο οποίος προσπαθεί αλλά δεν τα καταφέρνει), κατονόμασε την βαθύτερη αλήθεια της Ευρωζώνης, πριν λίγες εβδομάδες, διαμαρτυρόμενος ότι η Γερμανία δεν μπορεί να συνεχίζει να συμπεριφέρεται προς την υπόλοιπη Ευρώπη, σαν να ήταν το «υποκατάστημά» της. Αναφερότανε εκείνη την στιγμή στο γεγονός ότι ο Γερμανικός προεκλογικός αγώνας για τις βουλευτικές εκκλογές σε ένα χρόνο, είχε ήδη αρχίσει, και οι διάφοροι γερμανοί πολιτικοί και «πολιτικίσκοι» χρησιμοποιούσαν την Ελλάδα σαν σακκί για κλώτσημα, ώστε να κερδίσουν προεκλογικούς πόντους με τους Γερμανούς ψηφοφόρους. Ο Ρέσλερ, ο γερμανός αντιπρόεδρος και υπουργός οικονομίας, είναι ο πρωταγωνιστής σε αυτό το άθλημα, ακριβώς επειδή το πολιτικό του άστρο έχει βασικά σβήσει, και έχει πάρει μαζί του και το μικρό του κόμμα, που συμμετέχει στην κυβέρνηση, αλλά και το οποίο απειλείται με εξαφάνιση, περίπου ακολουθώντας την πορεία του κόμματος του Καρατζαφέρη.

Φαντάζομαι ότι οι δύο συγκυβερνήτες του πρωθυπουργού, οι κκ. Βενιζέλος και Κουβέλης, παραθερίζανε τα δύο-τρία τελευταία χρόνια σε τόπο χλοερό, και δεν διαβάσανε σε καμμία εφημερίδα, ελληνική η άλλη ευρωπαική, ούτε είδανε κανάλια τηλεοπτικά, και έτσι είναι παντελώς ανύποπτοι του δημοσιονομικού προβλήματος που μαστίζει την ελληνική οικονομία και κοινωνία. Αυτό το δημοσιονομικό πρόβλημα που οφείλετα κατά το ήμισυ, στο εξουθενωτικό ύψος του δημοσίου προυπολογισμού, (η άλλη ένοχη είναι η φοροδιαφυγή), και το οποίο ύψος του δημόσιου προυπολογισμού οφείλεται κατά σημαντικό βαθμό στο κρατικό μισθολόγιο.

Το ευρώ πλησιάζει όλο και περισσότερο στο χείλος της καταστροφής. Ανοικτός πόλεμος έχει ξεσπάσει μεταξύ του ιταλού ηγέτη της ΕΚΤ, και του γερμανού ηγέτη της Bundesbank, ο Γιούνκερ πλέον, ανοικτά κατηγορεί την Γερμανία για την καταστροφική της πολιτική και ο Ομπάμα, ο οποίος σαν όλους του πολιτικούς ιδρώνει και ξειδρώνει για να επενεκλεγεί  το φθινόπωρο, προειδοποιεί τους Αμερικανούς να ετοιμαστούν για μία ευρωκαταιγίδα σε λίγους μήνες. Τουλάχιστον, οι παραγωγοί της τωρινής ευρωπαικής πολιτικής, παίρνουν μία ανάσα διακοπών, η Μέρκελ στο βουνό, και ο Σόιμπλε στο νησί.