Τα διάφορα θέματα προς διαπραγμάτευση αυτής της εθελοντικής ανταλλαγής ελληνικών ομολόγων συμπεριλαμβάνουν το ποσοστό του κουρέματος στο χρέος, το ποσοστό συμμετοχής των ιδιωτικών πιστωτών, το ποσό που θα πληρωθεί στους πιστωτές όταν υπογραφεί η συμφωνία, το χρόνο λήξεως των νέων ομολόγων, το επιτόκιο που θα πληρώνει η Ελλάδα και σε ποιο νομικό δίκαιο θα υπόκεινται αυτά τα νέα δάνεια, δηλαδή το ελληνικό η το αγγλικό δίκαιο.

Η κυβέρνηση Παπαδήμου, η οποία έχει την κοινοβουλευτική εντολή να διαπραγματευτεί αυτό το πολύ σοβαρό θέμα της χώρας, είναι μία κυβέρνηση, η οποία, αφενός μεν, έχει εκτενή διακομματική στήριξη, αλλά αφετέρου είναι ένα πολιτικό σώμα το οποίο δεν χαίρει «νωπής» λαϊκής αποδοχής, και επιπλέον συγκροτήθηκε κάτω από ένα αυστηρό εκβιαστικό κλίμα χρεοκοπίας για την Ελλάδα, στο οποίο μας επέβαλε η Ευρωπαϊκή ηγεσία. Είναι λοιπόν η κυβέρνηση Παπαδήμου, μία κυβέρνηση με μειωμένη λαϊκή νομιμοποίηση. Ένεκα τούτου, ο χρυσός κανόνας σε μία τόση κρίσιμη διαπραγμάτευση για την εθνική οικονομία, θα έπρεπε να είναι η καθαρή αποφυγή οιασδήποτε αμετάκλητα λανθασμένης λεπτομέρειας στην συμφωνία υπό διαπραγμάτευση.

Όλα τα θέματα προς διαπραγμάτευση για την ανταλλαγή ομολόγων μπορούν, με τον χρόνο να αλλάξουν και να διορθωθούν, εάν υπάρξει ανάγκη, η εάν οι εθνικές η οι παγκόσμιες καταστάσεις αλλάξουν ριζικά. Μόνο ένα από τα θέματα δεν θα μπορεί να αλλάξει ποτέ στο μέλλον, αφού συμφωνηθεί από την τωρινή κυβέρνηση. Αυτό το θέμα είναι η επιλογή του νομικού δικαίου στο οποίο τα νέα δάνεια θα ανήκουν. Όταν θα κλείσει η συμφωνία, το νομικό σύστημα που θα έχει επιλεχθεί θα μείνει αγκιστρωμένο σε όλα τα νέα ομόλογα για όλες τις δεκαετίες που θα χρειαστούν για να εξυπηρετηθεί και να αποπληρωθεί το χρέος.

Η επιλογή μεταξύ του ελληνικού και του αγγλικού δικαίου, είναι οφθαλμοφανής, και σε μας, τους έλληνες, και στους πιστωτές μας. Στο ελληνικό δίκαιο, η θέληση και οι ανάγκες του ελληνικού λαού μπορούν να παίξουν καθοριστικό ρόλο σε κάθε ενδεχόμενη μελλοντική νομική αντιπαράθεση μεταξύ Ελλάδας και των δανειστών μας. Στο αγγλικό δίκαιο, οι πιστωτές θα έχουν, κατά προτίμηση, την εύνοια των αγγλικών δικαστηρίων, και, ως εκ τούτου, ευκολότερη πρόσβαση στην εθνική μας περιουσία  σε μία ενδεχόμενη αποτυχία της Ελλάδας να εξυπηρετήσει η να αποπληρώσει το χρέος.

Ένεκα τούτου, πιστεύω ότι η μία και μόνη, ίσως, κόκκινη γραμμή, την οποία η κυβέρνηση Παπαδήμου, οφείλει με κάθε θυσία να διαφυλάξει, στις κρίσιμες αυτές διαπραγματεύσεις, είναι να εκδώσει τα νέα ομόλογα μέσα στο ίδιο νομικό δίκαιο, στο οποίο υπάγονται τα παλιά ομόλογα που θα κουρέψουμε. Το ελληνικό δίκαιο. Ο πρωθυπουργός μας, καλύτερα από κάθε άλλον, γνωρίζει την πλήρη σημασία αυτής της νομικής «λεπτομέρειας».
Εάν η κυβέρνηση επιμείνει σε αυτό το θέμα, και μπορέσει να κρατήσει το PSI μέσα στην δικαιοδοσία του ελληνικού δικαίου, θα έχει επιτύχει δύο σημαντικούς στόχους. Ο πρώτος στόχος είναι ο προαναφερθείς, δηλαδή, θα έχει κρατήσει στα χέρια των μελλοντικών ελληνικών κυβερνήσεων, την δυνατότητα της αναδιαπραγμάτευσης του νέου δανείου, εάν μία τέτοια διαπραγμάτευση καταστεί αναγκαία. Ο δεύτερος στόχος είναι, ότι συνεχίζοντας να υπόκειται το δημόσιο χρέος μέσα στο ελληνικό νομικό δίκαιο, οι μελλοντικές κυβερνήσεις της χώρας μας, θα κρατάνε στα χέρια τους ένα δυνατό όπλο (σαν ένα εκβιαστικό μπαζούκα), για ενδεχόμενες διαπραγματεύσεις με την Ευρωζώνη στα επόμενα χρόνια.

Η Ευρωζώνη, υπό την ηγεσία της γερμανικής κυβέρνησης, έχει χρησιμοποιήσει την απειλή της άτακτης χρεοκοπίας, με την ξαφνική στάση πληρωμών στο ελληνικό δημόσιο, επανειλημμένα και με μεγάλη επιτυχία εναντίον της Ελλάδας, τα τελευταία δύο χρόνια, στην προσπάθεια να πείσει και να πιέσει το ελληνικό πολιτικό σύστημα σε συμφωνίες που και η ελληνική πολιτική ηγεσία δεν ήθελε, και οι οποίες συμφωνίες βγήκαν αποτυχημένες για την ελληνική οικονομία, και αρνητικές για την ελληνική κοινωνία. Είναι καιρός πια, τώρα που η Ελλάδα ετοιμάζεται να συνεχίσει το τεράστιο και πολύ δύσκολο μαραθώνιο της ανόρθωσης της οικονομίας μας, να διαθέτει και η ελληνική πολιτική ηγεσία, όσο γίνεται πιο αποτελεσματικά φόβητρα στις μελλοντικές διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή ηγεσία, και τους δανειστές μας.

Και εάν, ο μη γένοιτο, η Ελλάδα αναγκαστεί άτακτα, η επιλέξει οργανωμένα, κάποια στιγμή στο μέλλον, να ξαναγυρίσει στην δραχμή, τότε, έχοντας το χρέος μας υπό την δικαιοδοσία της ελληνικής δικαιοσύνης, θα έχουμε ένα τεράστιο πλεονέκτημα και εφόδιο να κάνουμε μία τέτοια φοβερή νομισματική  αλλαγή, υπό τις καλύτερες δυνατές συνθήκες. Και για αυτό και μόνο το ενδεχόμενο, εάν όχι για οτιδήποτε άλλο, οφείλει η κυβέρνηση Παπαδήμου, να διαφυλάξει την κόκκινη γραμμή της επιλογής του ελληνικού νομικού δικαίου στην συμφωνία με τους δανειστές μας, με κάθε τρόπο. Η διαφύλαξη αυτής της γραμμής θα καθορίσει, από μόνης της, την επιτυχία η την αποτυχία της διαπραγμάτευσης για το PSI.