Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr
17 τρισεκατομμύρια ευρώ είναι κατά πολύ περισσότερα λεφτά από το ετήσιο ακάθαρτο προϊόν των Ηνωμένων Πολιτειών, η της Ευρωζώνης, χώρες οι οποίες θεωρούνται σαν οι βασικές κινητήριες δυνάμεις της παγκόσμιας οικονομίας. Ένας βήχας δηλαδή της Ελλάδας, ο οποίος με τις κακουχίες που η χώρα μας υφίσταται από τα μνημόνια της «διάσωσης», μπορεί τραγικά να μεταβληθεί σε θανατηφόρα πνευμονία της ελληνικής οικονομίας και σε τελειωτικό ξεχαρβάλωμα της ελληνικής κοινωνίας, μπορεί να αποφέρει οικονομικές αβαρίες στην υφήλιο, μεγαλύτερες από την κυριολεκτική εξαφάνιση της αμερικανικής οικονομίας για ένα ολόκληρο έτος, και όχι μόνο!
Αυτή η έρευνα η οποία παρουσιάστηκε στην δημοσιότητα την περασμένη εβδομάδα με δυνατές τυμπανοκρουσίες στα πρωτοσέλιδα όλων των γερμανικών μέσων ενημέρωσης, και όχι μόνο, σίγουρα είχε διαδοθεί, με τα εντυπωσιακά και εντελώς εκφοβιστικά αποτελέσματά της, στις σχετικές ηγεσίες του γερμανικού πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου, αρκετό καιρό νωρίτερα. Έτσι εξηγείται πολύ απλά, η εντυπωσιακή αλλαγή στην ευαισθησία της καρδιάς της γερμανίδας καγκελαρίου, η οποία από τα μέσα του καλοκαιριού, ίσως όταν η κ. Μέρκελ βρέθηκε να περιπατεί στα ορεινά μονοπάτια του Τυρόλου με τον σύζυγό της, άρχισε να ματώνει και να στάζει αίμα για τις δεινοπάθειες του ελληνικού λαού, πόσο μάλλον που η καγκελάριος γνώριζε τα πρόσθετα μέτρα λιτότητας που επρόκειτο να προστεθούν στα βάρη του ελληνικού λαού, με τα πρωτοβρόχια του φθινοπώρου.
Το γερμανικό ίδρυμα Μπέρτελσμαν, φέρεται να έχει χρησιμοποιήσει τα τελευταία ηλεκτρονικά υπολογιστικά μοντέλα μακροοικονομικών ερευνών για να υπολογίσει τα ενδεχόμενα, βλέπε πιθανά, αποτελέσματα μίας χρεωκοπίας της ελληνικής οικονομίας, και επακόλουθης αναγκαστικής εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, και επιστροφής στην δραχμή. Η έρευνα χρησιμοποίησε τις οικονομίες των 42 πιο σημαντικών κρατών της υφηλίου, τα οποία, συνολικά αντιπροσωπεύουν το 90% της παγκόσμιας οικονομίας, και δούλεψε με τις εξής προϋποθέσεις.
Μία έξοδος της Ελλάδας από το κοινό νόμισμα, θα προκαλούσε μία έξοδο της Πορτογαλίας, μετέπειτα μία έξοδο της Ισπανίας, και τελικά, μία έξοδο της Ιταλίας. Χρησιμοποιώντας, λοιπόν σαν κεντρική προϋπόθεση την ενδεχόμενη, η και πιθανή, έξοδο των τεσσάρων αυτών μεσογειακών κρατών από το ευρώ, υπέθεσε επίσης, ότι κάθε ένα από τα τέσσαρα αυτά κράτη, εξερχόμενο από την Ευρωζώνη, θα υποτιμούσε το εθνικό του νόμισμα κατά 50%, και την ίδια στιγμή, θα επέβαλλε, επίσης, και ένα αναγκαστικό κούρεμα στο δημόσιο χρέος του κατά 60%, το οποίο, χρέος, λόγω της νομισματικής υποτίμησης, θα κατέβαινε, τελικά, μόνο κατά 30% του αρχικού ύψους του για το κάθε ένα από τα τέσσερα κράτη.
Τα σοβαρά αρνητικά αποτελέσματα μίας παρόμοιας πολιτικοοικονομικής εξέλιξης, υπολογίστηκαν σε δύο επίπεδα. Το ένα επίπεδο είναι τα λεφτά που θα χάσουν οι διάφοροι δανειστές των οικονομιών αυτών των 42 κρατών, λόγω της αδυναμίας των τεσσάρων εξερχόμενων κρατών να συντηρήσουν και να αποπληρώσουν τις χρηματοπιστωτικές τους υποχρεώσεις. Το άλλο επίπεδο, και το κατά πολύ οδυνηρότερο σε μέγεθος χρηματικής απώλειας, είναι τα μεγέθη της ανεκπλήρωτης, μη πραγματοποιήσιμης, δηλαδή χαμένης οικονομικής ανάπτυξης σε όλα αυτά τα κράτη, συμπεριλαμβανομένων και των τεσσάρων «εριφίων».
Από αυτά τα 17 τρις ευρώ, τα 2,9 τρις θα τα έχανε η Γαλλία, τα 2,8 οι ΗΠΑ, τα 1,9 η Κίνα, και τα 1,7 τρις η Γερμανία. Το κατά κεφαλήν χάσιμο του Γερμανού πολίτη θα έφτανε στα 21.000 ευρώ, ενώ, για τον μέσο Έλληνα το χάσιμο θα ήταν μόνο 14.300 ευρώ. Τα 17 τρις ευρώ αντιπροσωπεύουν μόνο το χάσιμο σε οικονομική ανάπτυξη. Σε αυτό προστίθεται και το ακόμα πιο πραγματικό χάσιμο των δανείων που δεν θα επιστραφούν στα κράτη δανειστές, και τα οποία ποσά είναι μεν μικρότερα από το χάσιμο σε ανάπτυξη, αλλά επίσης σημαντικού μεγέθους. Η Γερμανία, παραδείγματος χάριν, θα χάσει επιπλέον 455 δις ευρώ, σε ανεπίστρεπτα δανεικά, δηλαδή το συνολικό χάσιμο για την γερμανική οικονομία θα ήταν πάνω από 2 τρις ευρώ. Από την άλλη μεριά, η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ, θα έφερνε μύα υστέρηση της οικονομικής ανάπτυξης για την χώρα μας, έως το 2020, στο ύψος των 164 δις ευρώ, δηλαδή, σχεδόν ένα ολόκληρο ετήσιο ακάθαρτο προϊόν της ελληνικής οικονομίας, μία ολόκληρη χαμένη χρονιά.
Ποιο είναι το μάθημα αυτής της ιστορίας; Ότι ένα τεράστιο αγαθό πλεονέκτημα για τα μικρά κράτη, και τις μικρές οικονομίες της υφηλίου, βλέπε Ελλάδα, μέσα στον κυκεώνα της παγκοσμιοποιημένης κεφαλαιαγοράς, είναι ότι και το μικρότερο κράτος μπορεί να αποτελεί και είναι ένας τεράστιος συστημικός κίνδυνος για όλη την υφήλιο. Και αυτός ο ενδεχόμενος, και πιθανός, τεράστιος κίνδυνος, αποτελεί, η μπορεί να αποτελέσει με μία σωστή πολιτική διαχείριση, ένα τεράστιο όπλο, ένα τεράστιο πλεονέκτημα για το μικρό κράτος, στις διαπραγματεύσεις του με τις μεγάλες δυνάμεις, βλέπε π.χ. Γερμανία. Κάτι που εάν το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν έχει καταλάβει καλά, το έχει όμως, όπως φαίνεται αντιληφθεί πλήρως, η πολλά ευφυής κ. Μέρκελ, και άλλαξε ξαφνικά και αδικαιολόγητα το βιολί της.
Στην ζυγαριά της ελληνοευρωπαϊκής κρίσης, από την πρώτη στιγμή, έως και την τελευταία, την τωρινή, αντιπαραθέτονται πάντα, δύο αντικρουόμενες καταστάσεις και συμφέροντα. Στην μία άκρη, την ελληνική, βρίσκεται μία προβληματικότατη οικονομία και κοινωνία, η οποία χρειάζεται βοήθεια και για να αλλάξει, αλλά και για να διασωθεί από τον οικονομικό κατακλυσμό και το κοινωνικό ξεχαρβάλωμα. Στην άλλη μεριά της ζυγαριάς, βρίσκεται η Ευρωζώνη, με παρόμοια προβληματικές καταστάσεις, όπως η ελληνική πλευρά. Η Ευρωζώνη είναι αυτοκαταστροφικά σχεδιασμένη και κακοφτιαγμένη, όπως είναι η Ελλάδα της Μεταπολίτευσης, και η Ευρωζώνη κυριαρχείται καταστροφικά, και αυτοκαταστροφικά, από την γερμανική ηγεμονία και ξεκάθαρη εκμετάλλευση των υπολοίπων κρατών, και της κρίσης, κάτι που κατά την γνώμη του γράφοντος, αντιστοιχεί πλήρως στην εσωτερική διαφθορά του ελληνικού πολιτικοοικονομικού συστήματος.
Η διαφθορά στην Ευρωζώνη επιβάλλεται και συντηρείται από τα εθνικά συμφέροντα του τραπεζικού κεφαλαίου και των ισχυρών οικονομιών, με αρχηγό την Γερμανία, ενώ η διαφθορά και η εκμετάλλευση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, είναι ίσως περισσότερο ακέφαλη, αλλά επίσης συντηρείται από το πολιτικοοικονομικό σύστημα. Και στην Ευρωπαϊκή μεριά της ζυγαριάς παίζεται η επικράτηση ή ο χαμός του κοινού νομίσματος, όπως και στην ελληνική πλευρά της ζυγαριάς, παίζεται η επικράτηση ή ο χαμός της ελληνικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και κοινωνίας.
Το απίθανα ωραίο και συμμετρικό είναι το γεγονός ότι εάν η μία πλευρά καταστραφεί, θα καταστραφεί και η άλλη, και τανάπαλιν. Αυτή η συμμετρικότητα, αυτή η ισόβαρη κατάσταση μεταξύ Ευρωζώνης, και του πιο ασθενούς της κρίκου, της Ελλάδας, δεν αντικαθρεπτίζεται στις «διαπραγματεύσεις» ανάμεσα στις δύο πλευρές. Η ελληνική ηγεσία, φροντίζει να συμπεριφέρεται συνεχώς, σαν το αδύναμο μέλος μίας διαπραγμάτευσης, και λόγω της ανισότητας των οικονομιών, και λόγω των τεραστίων λαθών και ψεμάτων της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας, διαχρονικά, και λόγω της μεθόδου της επικείμενης στάσης πληρωμών, με την οποίαν μέθοδο, ο ελληνικός λαός, και το ελληνικό κοινοβούλιο χειραγωγούνται, ξανά και ξανά, κάθε τριμηνία από το οργανωμένο ντουέτο της Τρόικας και της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης.
Για παράδειγμα, βλέπε τη πολύ πρόσφατη απειλή «θανάτου από ασφυξία» του κατά τα άλλα συμπαθέστατου και ικανότατου κ. Στουρνάρα. Όταν το πρωτογενές έλλειμμα της χώρας έχει πλησιάσει το 1% η το 2% του προϋπολογισμού, τότε η απλή αριθμητική, που μπορεί να κάνει κα ένας μη οικονομολόγος αρθρογράφος, σαν τον υπογράφοντα, δεν επιτρέπει στην Ελλάδα να πεθάνει από ασφυξία, αλλά μόνο από μακροχρόνιο μαρασμό, ίσως, εάν η Ελλάδα σταματούσε να πληρώνει τα χρέη της, αλλά συνέχιζε να παραμένει στη ευρωζώνη. Το την παρούσα στιγμή διαπραγματευόμενο «τρίτο» μνημόνιο, επιβάλλεται εάν είναι να μπορέσει η χώρα να αρχίσει να αποπληρώνει το τεράστιο δημόσιο χρέος της, με τις ίδιες της τις δυνάμεις, και χωρίς ευρωζωνικές παροχές.
Η πλάστιγγα αυτής της προαναφερθείσας και περιγραμμένης ζυγαριάς μεταξύ Ευρωζώνης και Ελλάδας, είναι κατά την γνώμη του γράφοντα, ισοζυγισμένη. Αφού η καταστροφή της μίας πλευράς προεξοφλεί την καταστροφή της άλλης, και αντίθετα, οι όροι, τα γεωπολιτικά βάρη σε αυτήν την ζυγαριά είναι, εκ των πραγμάτων ισόβαρα. Μόνο οι εκατέρωθεν πολιτικές ηγεσίες, η ελληνική από την μια μεριά, και η ευρωζωνική, βλέπε γερμανική, από την άλλη, την χαρακτηρίζουν και την ζωγραφίζουν σαν άνισα βεβαρυμμένη εναντίον της Ελλάδας. Και όσο αυτή η εσκεμμένη τοποθέτηση των αντιστοίχων αναγκών και επιθυμιών της Ελλάδας και της Ευρωζώνης συνεχίζεται ως έχει, δεν πρόκειται να υπάρξει αλλαγή στην βουλγαροποίηση της χώρας, ούτε στο συνεχιζόμενο ξεχαρβάλωμα του κοινωνικού της ιστού.
Εδώ βρίσκεις την έρευνα στην ιστοσελίδα του ιδρύματος Bertelsman
Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr
