Στην Ελλάδα έχει περάσει η άποψη ότι ο δικομματισμός βλάπτει την υγεία, ότι τα πολλά κόμματα στη Βουλή είναι ευλογία και οι κυβερνήσεις συνεργασίας πανάκεια. Ε, δεν είναι ακριβώς έτσι. Ο δικομματισμός, με την έννοια δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας, το ένα κεντροαριστερό και το άλλο κεντροδεξιό, προσφέρει σταθερότητα και αν υπήρχε διαφορετική νοοτροπία στη χώρα μας, θα μπορούσαν να συνεννοηθούν σε κρίσιμες φάσεις όπως αυτή που ζούμε σήμερα. Η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ δεν καλός οιωνός και αυτό ενδεχομένως να διαπιστωθεί μετά τις εκλογές, αν κανένα κόμμα δεν πάρει αυτοδυναμία, αν και ο πονηρός Σαμαράς έχει στρώσει το χαλί για συνεργασία με τον ΛΑ.Ο.Σ., ο επίσης πονηρός Καρατζαφέρης ανταποκρίθηκε και πιθανότατα ό Γ. Παπανδρέου εν κατάλαβε τίποτα ή δεν τον ενδιέφερε να αντιδράσει.

Για άλλη μία φορά βρισκόμαστε στο απόλυτα κρίσιμο εκείνο σημείο που πρέπει να ληφθούν αποφάσεις ή του ύψους, ή του βάθους. Τα είπε σταράτα χθες ο Παπαδήμος και ωμά ο Τόμσεν, στη γραμμή της προχθεσινής έκθεσης του ΔΝΤ, που ο ίδιος συνέταξε. Ο μέν πρώτος είπε ότι πρέπει να προχωρήσει η νέα δανειακή σύμβαση μαζί με τα την οικονομική πολιτική που απορρέει από αυτήν, ακόμη και αν περιλαμβάνει μέτρα, πρέπει να αποδεχθούν τα τρία κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση. Ο δε δεύτερος είπε ότι δεν πρέπει να μπουν άλλοι φόροι, αλλά να γίνουν απολύσεις στο δημόσιο και να πέσουν προς τα κάτω οι συλλογικές συμβάσεις.

Επικρατεί ασάφεια και ρευστότητα. Στον κόσμο, στην Ευρώπη στην Ελλάδα. Ο Ομπάμα, σύμφωνα με τη Χέραλντ Τρίμπιουν, δεν είναι πολύ ευχαριστημένος με τα αποτελέσματα της συνόδου κορυφής. Θεωρεί ότι είναι μεν προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά τώρα χρειάζεται να πέσει χρήμα, να ενισχυθεί η νομισματική ρευστότητα για να ανατιμετωπιστεί η κρίση και ο γαλλογερμανικός άξονας, δηλαδή η Γερμανία, δεν του έκανε τη χάρη. Στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκονται οικονομολόγοι, οίκοι αξιολόγησης και αγορές, που προβλέπουν ότι τον Ιανουάριο θα ξεσπάσει νέος κύκλος κρίσης στην Ευρωζώνη και τότε θα αναγκαστεί εκ των πραγμάτων να παρέμβει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Ομίχλη, παντού ομίχλη. Μέσα σε ομίχλη και όχι με τους καλύτερους οιωνούς ξεκίνησε χθες η σύνοδος κορυφής στις Βρυξέλλες, ομιχλώδες το τοπίο στην Αθήνα και έκανε την καρδιά περιβόλι, σε όσους έτυχε να δουν το βίντεο, ένα κωλόπαιδο που ονομάζεται Ραστάνι, κάνει τον broker, εμφανίστηκε στο BBC και με απόλυτο κυνισμό είπε ότι το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να βγάζει φράγκα, ότι το καταφέρνει πολύ καλά με την ύφεση, ότι δεν δίνει δεκάρα για το τι λένε οι κυβερνήσεις, ότι τον κόσμο τον κυβερνά η Goldman Sacks και ότι σε ένα χρόνο θα εξανεμιστούν οι οικονομίες εκείνων που δεν θα έχουν φροντίσει να τις προφυλάξουν, αναθέτοντας προφανώς στον ίδιο και τους ομοίους του την διαχείρισή τους! Ετσι όπως τα κατάφεραν οι πολιτικοί με τον νεοφιλευθερισμό επέτρεψαν διάφορους Ραστάνι να τους λοιδωρούν και την Goldman Sacks μαζί με τους οίκους αξιολόγησης να μιλούν σαν να είναι πλανητάρχες...

Είναι γνωστό ότι ο τουρισμός πήγε σχετικά καλά φέτος, κυρίως γιατί επικρατούσε και επικρατεί αναβρασμός στη Βόρεια Αφρική και σε άλλα σημεία της νοτιοανατολικής λεκάνης της Μεσογείου. Ελπίζεται ότι θα πάει καλά και η επόμενη “σεζόν” με σημαντικό ρόλο να παίζουν τα κρουαζιερόπλοια, αν ο Χρυσοχοίδης καταφέρει να κάνει πράξη την εξαγγελία του περί πλήρους άρσης του “καμποτάζ”. Εκεί όμως που οι προοπτικές είναι δυστυχώς δυσοίωνες είναι ο τομέας του τουρισμού που περιμένει αφίξεις από τη Γερμανία. Οι προβλέψεις λένε ότι οι γερμανοί τουρίστες θα είναι λιγότεροι φέτος γιατί παρατηρείται απροθυμία να επισκεφθούν την Ελλάδα.

Σήμερα και μετά τη συνάντησή τους, υποτίθεται ότι Μέρκελ και Σαρκοζί θα μας δώσουν μία γεύση των αποφάσεων και των μέτρων που θα ληφθούν στο πολύ σύντομο μέλλον για να παραμείνει ευρωζώνη η ...Ευρωζώνη και να μη τιναχθεί το σύμπαν στον αέρα. Το που θα το πάνε το είπαν βέβαια λίγο-πολύ, ο Σαρκοζί στην ομιλία του στην Τουλόν την περασμένη Πέμπτη και η Μέρκελ στη Μπούντενσταγκ την επομένη. Ξέρουμε δηλαδή ότι θα αλλάξουν οι συνθήκες και θα υπάρχει περισς΄τερη πειθαρχία και μεγαλύτερος έλεγχος στους προϋπολογισμούς και τα δημοσιονομικά, όπως και κυρώσεις, ξέρουμε ότι δεν πρόκειται να εκδοθεί ευρωομόλογο πριν θεσμοποιηθεί η κοινή οικονομική διακυβέρνηση και όπως φαίνεται θα δοθεί σιωπηρά μεγαλύτερη άνεση στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να παρεμβαίνει.

Στα δυο στενά είναι ο Λ. Παπαδήμος και είναι βέβαιο ότι το αντιλαμβάνεται και ο ίδιος. Από τη μία πλευρά έχει τον Σαμαρά που ήδη άρχισε να αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση και ενθαρρύνει τους βουλευτές του να κάνουν το ίδιο, μήπως και στενοχωρηθούν οι λαϊκοδεξιοί τύπου Μανώλη και Κιουτσούκη (πρόεδρος της ΔΑΚΕ) και οι ακραίοι τύπου Φ. Κρανιδιώτη και Π. Καμμένου, αλλά και για να μη χάσει το στέμμα του αντιμνημονιακού. Από την άλλη πλευρά έχει τους λεβεντοπασόκους υπουργούς, που είτε πλακώνονται μεταξύ τους εν όψει διαδοχής, είτε κάνουν τα διά τους δίχως να δίδουν αναφορά, είτε έχουν το βλέμμα στραμένο στο κόμμα τους και στο πολιτικό κόστος έν όψει έκλογών. Αν επισημάνουμε ότι ο Σαμαράς επαναφέρει το θέμα της διεξαγωγής εκλογών στις 19 Φεβρουαρίου, αντιλαμβανόμαστε ότι στήνεται ένα σκηνικό πλήρους αδρανοποίησης του πρωθυπουργού.