Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι η οικονομική πολιτική θα αποφασίζεται εκεί και θα υλοποιείται από την όποια ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται στην εξουσία και μην ακούτε άλλες μπούρδες, εφόσον φυσικά εξακολουθούμε να βρισκόμαστε στην Ευρωζώνη. Άλλωστε, στην τελευταία του κωλοτούμπα ο Σαμαράς, στη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στη Μασσαλία, είπε καθαρά και ξάστερα ότι την κυριαρχία μας θα την έχουμε στην αναδιαρθρωμένη νέα Ευρωζώνη αν αποκτήσουμε την οικονομική υγεία μας...Δέχθηκε επομένως τον περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας, που ως τώρα διαλαλούσε ότι ήταν αδιαπραγμάτευτη για τον ίδιο. Και κουβέντα περί αναδιαπραγμάτευσης!

Όλα αυτά όμως θα έχουν σημασία αν καταφέρουμε να βγάλουμε το νέο πρόγραμμα και να μείνουμε στο ευρώ. Προϋπόθεση είναι να ολοκληρωθεί το «κούρεμα» (PSI) που ενδεχομένως οι τελευταίες αποφάσεις να το διευκολύνουν αφού ξεκαθαρίστηκε ότι μόνον για την Ελλάδα θα έχει συμμετοχή ο ιδιωτικός τομέας, οπότε μην αποκλείετε να ξεπεράσει και το 50%, αν και δύσκολο. Παράλληλα θα πρέπει να περάσει από τη Βουλή και να υλοποιηθεί το νέο μνημόνιο που θα συνοδεύει τη συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου.

Χωρίς τέτοια δέσμευση δεν πρόκειται να πάρουμε τα 89 δισεκατομμύρια ευρώ που προβλέπει το πρόγραμμα να πάρουμε κατά τον Φεβρουάριο-Μάρτιο, αν δεν ανατραπεί η κατάσταση στην Ευρώπη τον Ιανουάριο. Γιατί θα δούμε σήμερα πως υποδέχονται οι αγορές τις προχθεσινές αποφάσεις, αλλά και κάλμα να επικρατήσει προς το παρόν, τον Ιανουάριο ίσως να έχουμε αναζωπύρωση της κρίσης και τότε θα δούμε αν θα υπάρχει ανάγκη εμπλοκής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Για να ξαναγυρίσουμε όμως στα δικά μας, αν όσα φαίνονται στις δημοσκοπήσεις είναι ακριβή, παρατηρούμε την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ και επομένως του δικομματισμού, την θεαματική άνοδο των κομμάτων της Αριστεράς, λόγω της αντιμνημονιακής και ουσιαστικά αντιευρωπαϊκής τους στάσης, τη Νέα Δημοκρατία να βρίσκεται στην πρωτοπορία, και λόγω της δικής της αντιμνημονιακής στάσης (η ολοκλήρωση της κωλοτούμπας του Α. Σαμαρά δεν έχει γίνει ακόμη αντιληπτή πλήρως), την πτώση του ΛΑ.Ο.Σ. εξαιτίας της προσχώρησής του στην κυβέρνηση Παπαδήμου και γενικά της «ευρωπαϊκής» στάσης του και φυσικά την μεγάλη πιθανότητα να είναι στη Βουλή επτά ή και οκτώ κόμματα.

Άρα με τόση αύξηση της δύναμής τους, τα κόμματα της Αριστεράς θα εντείνουν τις αντιδράσεις τους μέσα και έξω από τη Βουλή. Δεν αποκλείεται να δείτε και από δεξιά τέτοια φαινόμενα. Ο μεν Σαμαράς θα ακροβατεί, αλλά θα υπάρχουν άλλοι, όπως ο Καμμένος ας πούμε, που θα λένε ξεκάθαρα «όχι» στο νέο μνημόνιο και δεν αποκλείεται να κάνει άλλη μία δική του κωλοτούμπα ο Καρατζαφέρης. Με λίγα λόγια, κανείς δεν εγγυάται ότι η προσαρμογή της χώρας στις ανάγκες των καιρών θα μπορεί να επιτευχθεί. Το χειρότερο είναι ότι αν δεν μπορεί να γίνει αυτό με τον Παπαδήμο πρωθυπουργό (αλλά με ανασχηματισμένη κυβέρνηση) δεν θα είναι δυνατό να γίνει ούτε μετά από εκλογές, αν η εικόνα των δημοσκοπήσεων είναι αληθινή. Που σημαίνει ότι η ρευστότητα και η αλλαγή του πολιτικού σκηνικού δεν δημιουργεί προοπτικές μιας νέας πορείας της χώρας.

Άγγελος Στάγκος

[email protected]