Είναι θλιβερή η αντιπαράθεση γύρω από το νόμο που προωθεί η κυβέρνηση για την ανώτατη παιδεία. Ενα θέμα που θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται με κοινή παραδοχή ότι η κατάσταση είναι πολύ άσχημη και δεν μπορεί να συνεχισθεί και επίσης ότι κοινός στόχος είναι η βελτίωσή της, εμπλέκεται στον κομματικό πατριωτισμό και τα συντεχνιακά συμφέροντα. Ακόμη χειρότερο είναι το γεγονός ότι αυτό το παιχνίδι το παίζουν τα ανώτατα, αντικειμενικά, στρώματα της κοινωνίας από πλευράς μόρφωσης, γνώσεων και δεξιοτήτων  και ίσως και αμοιβών, αν ληφθούν υπ' όψιν οι απολαβές πολλών πανεπιστημιακών από εξωπανεπιστημιακές δραστηριότητες, ακριβώς επειδή έχουν τον τίτλο του καθηγητή, ή ακόμη και του λέκτορα.

Οποιος προβλέψει ποια θα είναι η αντίδραση της Τρόϊκα όταν μάθει και επίσημα ότι για άλλη μία φορά η κυβέρνηση έπεσε έξω στους στόχους και ότι τα έσοδα δεν μαζεύονται, οι δαπάνες μεγαλώνουν και το έλλειμμα θεριεύει, κερδίζει «χρυσούν ωρολόγιον», όπως φώναζαν παληά στα πανηγύρια. Και αν μπορεί να προβλέψει ποια θα είναι αντίδρασή της στην απαίτηση της κυβέρνησης «να μην μας πιέσουν άλλο», όπως έγραψε χθες «Το Βήμα», τότε μαζί με το «χρυσούν ωρολόγιον» θα κερδίσει και μία χρυσή καδένα για να το κρεμάει και να περπατάει ωραίος και πιτσιλωτός.

Μεγάλο ζητούμενο η ανάπτυξη, όπως εξελίσσονται τα πράγματα. Και δεν μιλάμε για την Ελλάδα μόνο, όπου η ύφεση βαθαίνει και η ανεργία ανεβαίνει με ρυθμούς εξαιρετικά ανησυχητικούς. Κανονικά μάλιστα, όταν η ύφεση φτάνει στο 7,5% στο εξάμηνο και η ανεργία στο 16,6%, θα πρέπει να προβληματίζονται ακόμη και οι τροϊκανοί, πέρα βέβαια από την κυβέρνηση και εμάς ως Έλληνες. Ομως αυτή εξακολουθεί να είναι η πολιτική που επικρατεί στην Ευρώπη, αν κρίνουμε από τα μέτρα που ανακοίνωσε η Ιταλία και την επιστολή που έστειλαν στον Βαν Ρομπάϊ οι Μέρκελ και Σαρκοζί. Σε αυτήν μιλάει για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και διακοπή της ενίσχυσης από τα διαρθρωτικά ταμεία σε όσες χώρες παραβιάζουν τις αποφάσεις της ευρωπαϊκής οικονομικής διακυβέρνησης, όταν καθιερωθεί.

 Άντε να δούμε τι θα βγάλει η σημερινή συνάντηση Μέρκελ-Σαρκοζί. Το πιθανότερο τίποτα, πέρα από μία επανάληψη της διαβεβαίωσης ότι και οι δύο είναι αποφασισμένοι μέχρι θανάτου να προστατέψουν το ευρώ, γιατί δήλωση περί ευρωομολόγου δεν φαίνεται να υπάρξει. Όχι ότι δεν θα το συζητήσουν, αλλά οι γερμανοί ξεκαθάρισαν με διάφορους τρόπους και κυρίως με δηλώσεις του Σόϊμπλε ότι δεν είναι διατεθειμένοι να δεχθούν την έκδοση ευρωομολόγου. Προς το παρόν, γιατί αν σφίξουν ακόμη περισσότερο τα πράγματα, ίσως αναγκασθούν να το κάνουν, καθώς αυξάνουν οι πιέσεις από διάφορες πλευρές.

Οι ανελέητες αγορές βρόντηξαν χθες τα χρηματιστήρια και οι κυβερνήσεις της Δύσης δείχνουν να τα έχουν χαμένα. Πρόεδροι και πρωθυπουργοί απειλούν , ξορκίζουν, μιλάνε στα τηλέφωνα και βγάζουν ανακοινώσεις, αλά του κάκου. Τα τέρατα των αγορών, που σε μεγάλο βαθμό αποτελούν και δημιουργήματά τους, τους γράφουν εκεί που δεν πιάνει μελάνι και προχωρούν ακάθεκτες στην αποδόμηση του συστήματος. Το οποίο βέβαια με τη σειρά του, αν αποδομηθεί πλήρως θα τις παρασύρει και αυτές στον όλεθρο. Επειδή όμως οι αγορές χαρακτηρίζονται από τον αυτοματισμό, από ένα ένστικτο πρόσκαιρης αυτοπροστασίας, που συχνά εκδηλώνεται με μεγάλη καθυστέρηση και από τη βουλιμία τους και όχι από τη νοημοσύνη και τη συντήρηση του μακροπρόθεσμου συμφέροντός τους, την προοπτική της καταστροφής δεν την λαμβάνουν υπ’ όψιν.

Εκεί που οι ηγέτες της Ευρωζώνης νόμιζαν ότι έκλεισαν την τρύπα της Ελλάδας, έστω και προσωρινά για να πάρουν και αυτοί και η χώρα μία ανάσα, προκύπτει νέο μεγάλο πρόβλημα. Τα spreads, δηλαδή το κόστος δανεισμού της Ιταλίας και της Ισπανίας φθάνει ταχέως σε απαγορευτικά επίπεδα και τώρα μιλάμε για κράτη μεγαθήρια, σε σύγκριση με την Ελλάδα, ενώ στους προβληματικούς φαίνεται ότι προστίθεται και η Κύπρος. Μιλάμε επομένως για επερχόμενη ευρωπαϊκή κρίση χρέους πρώτου μεγέθους.

Επί της ουσίας, το νομοσχέδιο για την απελευθέρωση της "αγοράς" των ταξί θα κριθεί όταν διαμορφωθεί το σχετικό νομοσχέδιο και αφού ολοκληρωθεί ο διάλογος, τον οποίον οι ιδιοκτήτες ταξιτζήδες τορπίλισαν μόλις ανακοινώθηκε η πρόθεση της κυβέρνησης, όπως κατήγγειλε ο Ραγκούσης και δεν υπάρχει λόγος να μην τον πιστέψουμε, όταν τα γεγονότα μιλούν μόνα τους. Αλλά οι ταξιτζήδες αντιδρούν όπως ακριβώς συμπεριφέρονται κατά την άσκηση του επαγγέλματός τους οι περισσότεροι, με έλλειψη ευγένειας, με τσαμπουκά, με εκμετάλλευση του πελάτη, με όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που όσοι έχουμε χρησιμοποιήσει ταξί έχουμε δει και νοιώσει στο πετσί μας. Οι βουλευτές της πλειοψηφίας όμως;