Αυτή είναι εικόνα και στο μεταξύ ο χρόνος περνάει και κάθε ημέρα οι λύσεις δυσκολεύουν. Υποτίθεται ότι οι διαβόητες αγορές και τα όργανά τους, οι οίκοι αξιολόγησης θα δώσουν το τελικό κτύπημα, αν οι αποφάσεις της συνόδου κορυφής δεν τους ικανοποιούν, οπότε μένει να δούμε τι θα συμβεί. Ωστόσο, πρέπει να επαναλάβουμε ότι κανείς δεν θα ωφεληθεί από μία ενδεχόμενη διάλύση της Ευρωζώνης και οι αναταράξεις στην παγκόσμια οικονομία θα είναι κατακλυσμιαίες. Δεν αποκλείεται μάλιστα, αν προκληθεί νέα παγκόσμια κρίση, οι κυβερνήσεις να πάρουν το πάνω χέρι και να οριοθετήσουν κανόνες, βάζοντας τέλος στην ασυδοσία του νεοφιλελευθερισμού, που απειλεί τους πάντες και τα πάντα.

Πρέπει να επισημανθεί πάντως ότι αντιπαράθεση Βρετανίας και Γερμανίας μπορεί να πάρει διαστάσεις με δεδομένη την ιστορία του 20ου αιώνα και τους δύο παγκόσμιους πολέμους για τον έλεγχο της Ευρώπης ουσιαστικά. Φυσικά η εποχή δεν ευνοεί πολέμους και υπάρχουν άλλες ισορροπίες. Ας πούμε, η Γαλλία αυτή τη φορά συνδέεται ποικιλοτρόπως με τη Γερμανία στο πλαίσιο της Ευρωζώνης και η Ουάσινγκτον δείχνει να ρίχνει το βάρος της υπέρ αυτής της πλευράς, αφού εκεί υπάρχει το χρήμα. Η Βρετανία έκανε την επιλογή να ρίξει το βάρος της οικονομίας στην ανάπτυξη του Σίτι και των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, αδιαφορώντας για την τύχη των άλλων παραγωγικών τομέων και άρα δεν διαθέτει πλέον το βάρος που είχε κάποτε.

Στο μεταξύ, υπάρχει και το άλυτο προς το παρόν τουλάχιστον, πρόβλημα της μεταφοράς παραγωγικών δυνάμεων και πλούτου προς τις λεγόμενες αναδυόμενες οικονομίες (Κίνα, Ινδία, Βραζιλία κλπ) με τα φθηνά μεροκάματα, που όμως αργούν να δημιουργήσουν κοινωνικές τάξεις με δυνατότητα κατανάλωσης προϊόντων της Δύσης. Επομένως κανείς δεν γνωρίζει που μπορεί να οδηγήσειαυτή την κατάσταση, ούτε βέβαια αν οι όποιες αποφάσεις ληφθούν στη σημερινή-αυριανή σύνοδος κορυφής και στις επόμενες θα οδηγήσουν σε οριστικές λύσεις.

Οσο για την Ελλάδα, τα πράγματα εξακολουθούν να είναι πάρα πολύ δύσκολα. Δεν ξέρουμε τι κρύβεται πίσω από την απειλή που εκτόξευσε ο Μπαρόζο ότι θα μας πετάξουν από το ευρώ αν δεν προσαρμοστούμε στο πλαίσιο εξυγίανσης της οικονομίας μας. Να μην ξεχνάμε ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει αποκλειστικά και μόνο με λιτότητα, αν δεν παράγουμε και κάτι και αν δεν γίνουμε και ανταγωνιστικοί. Εδώ παλεύουμε να πετύχουμε το περιβόητο "κούρεμα" και από την άλλη πλευρά δεν μπορούμε να απορροφήσουμε το ΕΣΠΑ... Επομένως, τα χειρότερα ενδεχόμενα παραμένουν ανοιχτά.

Άγγελος Στάγκος

[email protected]