Και τα εσωκομματικά του ΠΑΣΟΚ υπονομεύουν την κυβέρνηση

Παρά τις διακηρύξεις του Γ. Παπανδρέου και την επιθυμία πολλών μεγαλοστελεχών του ΠΑΣΟΚ, η συνοχή και η βιωσιμότητα της κυβέρνησης Παπαδήμου εξαρτάται και από αυτά που γίνονται στο εσωτερικό του κόμματος. Όχι μόνο από τη βούληση του Σαμαρά. Πολλοί μάλιστα ΠΑΣΟΚοι υποστηρίζουν ότι από τη συμπεριφορά των δικών τους υπουργών θα φανεί αν θα τα καταφέρει η σημερινή κυβέρνηση, έστω και στα στενά όρια της αποστολής που έχει αναλάβει. Και δεν αποκλείεται να έχουν δίκιο, αν κρίνουμε από το γεγονός ότι η παλαίστρα στο ΠΑΟΚ για την επόμενη μέρα έχει δημιουργήσει «υποκατάστημα» και στο εσωτερικό της κυβέρνησης, καθώς υπουργοί και υφυπουργοί  ανταλλάσσουν ανελέητα κτυπήματα μεταξύ τους και αντί να είναι αφοσιωμένοι στη δουλειά τους ασχολούνται με τη διαδοχή.

Την εικόνα που παρουσιάζουν είναι ορατή στους πάντες. Ολοι περιμένουν την κίνηση του Παπανδρέου και στο μεταξύ βαράνε ό ένας τον άλλον, αλλά και τον αρχηγό τους, όποτε βρουν ευκαιρία. Ο Βενιζέλος προσπαθεί προς το παρόν να μην το κάνει γιατί το δικό του σχέδιο προβλέπει κάποια συνεννόηση με τον τέως πρωθυπουργό, αλλά ταυτόχρονα αφήνει να γίνει γνωστό ότι την λύση της δυαρχίας δεν την αποδέχεται. Εκείνο που πολύ θα ήθελε θα ήταν να ξεπεραστεί το αγκάθι της προσφυγής στη βάση για να αποφασιστεί ο διάδοχος, γιατί τα προγνωστικά λένε ότι θα χάσει από τον Λοβέρδο.

Από την πλευρά του ο Λοβέρδος έχει υποτίθεται την υποστήριξη της Διαμαντοπούλου, του Ραγκούση, του Μόσιαλου, μεταξύ άλλων, αλλά και διαφόρων εξωθεσμικών παραγόντων. Είναι πονηρός, ελλίσσεται, πρώτος και καλύτερος στις δημόσιες σχέσεις και παίζοντας εναλλάξ ρόλο Μάρθας Βούρτση και Βασιλάκη Καϊλα έχει καταφέρει να είναι αποδεκτός από αρκετό κόσμο του ΠΑΣΟΚ, ενώ παράλληλα έχει πείσει κάποιους ότι κατάφερε να κάνει έργο και στο ασφαλιστικό και στο υπουργείο Υγείας. Αντίθετα με τον Βενιζέλο, που τρώει την χλαπάτσα στο υπουργείο Οικονομικών, αλλά εδώ που τα λέμε αντικειμενικά βαρύνεται με πολλά λάθη έως και βλακείες. Ο Βενιζέλος ωστόσο, έχει την βοήθεια του Ρέππα, που βδελύσσεται τους τρεις και κυρίως τον Ραγκούση.

Υπάρχει και ο φοβερός Χρυσοχοϊδης που άνοιξε περπατησιά, νομίζοντας ότι διαθέτει τα προσόντα για να γίνει αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. Αν θεωρήσουμε ότι το μεγαλύτερο ηγετικό προφίλ το έχει ο Βενιζέλος, αλλά ο Λοβέρδος είναι αυτός που πλασάρεται ως ο εκπρόσωπος της νεότερης γενιάς, ο Χρυσοχοϊδης έρχεται τρίτος και καταϊδρωμένος, για να μη πούμε τίποτα χειρότερο. Ας κοιτάξει μήπως και καταφέρει να δείξει ότι ξεκολλάει το ΕΣΠΑ και μετά τα λέμε… Πάντως, αν έχει κάποια λογική στο κεφάλι του, θα πρέπει να καταλάβει ότι τα κυβικά του είναι δεδομένα και  δεν φτάνουν για αρχηγηλίκια.

Ερχόμαστε τώρα στον φοβερό Γιώργο, που όλο αφήνει να γίνει γνωστό ότι έχει αποφασίσει να φύγει και όλο δημιουργεί ομίχλη και παραμένει. Λέγεται ότι έχει καταλάβει ότι είναι εντελώς «καμένος» και πράγματι είναι. Αν το ΠΑΣΟΚ πάει στις επόμενες  εκλογές με αρχηγό τον Γιώργο, μπορεί να βγει ακόμη και τρίτο, τέταρτο ή πέμπτο κόμμα. Ο Παπανδρέου αποδείχθηκε εντελώς ανεπαρκής, αλλά η αλήθεια είναι επίσης ότι στο κεφάλι του έπεσε ο ουρανός με τα άστρα. Επειδή είναι ανεπαρκής και δεν έχει κανένα σχεδόν ηγετικό-πολιτικό χάρισμα, κατόρθωσε να επικεντρώσει όλη την οργή στο πρόσωπό του, αν και δεν φταίει αυτός για την όλη κατάσταση. Η Ελλάδα ήταν ήδη κατεστραμμένη, με μεγάλη  ευθύνη του Κώστα Καραμανλή, όταν την ανέλαβε.

Ο Γιώργος λοιπόν είναι φανερό ότι πασχίζει να παραμείνει μέσα στην εικόνα. Οι κινήσεις του αυτό λένε και προφανώς εκείνο που θέλει είναι να μακροημερεύσει (αν είναι δυνατόν μέχρι το 2013)  όσο γίνεται η κυβέρνηση Παπαδήμου, μπας και αμβλυνθεί η οργή

του κόσμου εναντίον του. Δεν θέλει να παραδώσει το κόμμα δωρεάν γιατί το θεωρεί περιουσιακό στοιχείο των Παπανδρέου, ίσως θέλει να παραμείνει αρχηγός, παράλληλα όμως χρησιμοποιεί τον χρόνο, μήπως και εξασφαλίσει εκ νέου θέση στο διεθνές προσκήνιο (Σοσιαλιστική Διεθνή). Πέρα όμως από  αυτά, ο Γ. Παπανδρέου φοβάται. Φοβάται μη στήσει ο Σαμαράς τίποτα ειδικά δικαστήρια και φοβάται μη κατακρεουργηθεί από τους δικούς του. Το πρώτο είναι πιθανό, αλλά όχι σίγουρο, το δεύτερο όμως είναι απόλυτα βέβαιο. Οποιος και να γίνει αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, θα κατασπαράξει τον Γ. Παπανδρέου ρίχνοντάς του όλες τις ευθύνες.

Σε όλα τα παραπάνω, πρέπει να προστεθεί το ερώτημα αν το ΠΑΣΟΚ θα μείνει ενωμένο βγαίνοντας από τις εσωκομματικές διαδικασίες, που προβλέπεται να είναι πολύ τραυματικές. Δεν ξέρουμε αν θα μείνει ενωμένο, αλλά η μόνη του ελπίδα για να μη καταρρεύσει στις εκλογές είναι να πάει σε αυτές με νέο αρχηγό. Στο μεταξύ όμως και επειδή τα εσωκομματικά του ΠΑΣΟΚ ενδιαφέρουν λιγότερο από την τύχη της χώρας, καλό θα είναι όλοι αυτοί που συμμετέχουν στην εσωτερική μάχη να πάρουν το καπελλάκι τους και να φύγουν και να αφήσουν ήσυχη την κυβέρνηση Παπαδήμου. Ο Βενιζέλος διαλαλεί ότι θέλει να φύγει (μικρό το πρόβλημα, αφού αυτά που κάνει μπορεί να τα αναλάβει ο ίδιος ο Παπαδήμος), οι άλλοι όχι, αλλά παραμένοντας και μη κάνοντας τίποτα αφού όλη μέρα είναι κρεμασμένοι στα μικρόφωνα, τα τηλέφωνα και τις κάμερες, δεν προσφέρουν τίποτα. Αντίθετα, κακό κάνουν.

Άγγελος Στάγκος

[email protected]