Πραγματικά, τα χάνει κανείς με τις συμπεριφορές της πολιτικής τάξης σε αυτή τη χώρα. Σα να μην έχει περάσει στιγμή τα 200 περίπου χρόνια που το ένδοξο κράτος μας είναι ανεξάρτητο, με δική του πολιτική ζωή και τις αντίστοιχες δομές.

Πολλοί πιστεύουν – και ίσως σωστά – ότι όλα αυτά τα τερτίπια του Αλέξη Τσίπρα περί συσπείρωσης 120 βουλευτών και των υπογραφών τους γύρω από ένα κείμενο που θα ζητεί τη συζήτηση και τη διενέργεια δημοψηφίσματος για τη λεγόμενη «μικρή ΔΕΗ» είναι μία δοκιμή εν όψει της εκλογής νέου Προέδρου της Δημοκρατίας.

Η επάνοδος του Σαμαρά, με την πρόθυμη συμπαράσταση του Βενιζέλου, στο παλιό καλό εαυτό του, του λαϊκιστή και ανασφαλούς πολιτικού που πανικοβάλλεται  εύκολα και λειτουργεί ανάλογα (τρανό παράδειγμα ο ανασχηματισμός και η κυβέρνηση που έφτιαξε) κτύπησε καμπανάκια και καμπάνες στην Ελλάδα ακόμη και στις τάξεις των κομμάτων εξουσίας, όσο και στο εξωτερικό.

Από τη μία πλευρά, ευτυχώς που ανήκουμε στη Δύση και δεν μας πήρε ο διάολος όπως τόσους άλλους, που αρκετοί ανεγκέφαλοι ή ολιγοφρενείς, συνεχίζουν να οραματίζονται την τύχη τους και επιμένουν να περάσει η χώρα από παρόμοιες περιπέτειες.

Αν πάρουμε τοις μετρητοίς αυτά που είπε ο πρωθυπουργός στο «Βήμα της Κυριακής» , η διεξαγωγή εκλογών το Φθινόπωρο αποκλείεται και ο ίδιος ελπίζει ότι θα αποφύγει και τις εκλογές τον επόμενο Φεβρουάριο – Μάρτιο, με αφορμή την εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας.

Τα κατάφερε τελικά ο Σαμαράς. Τον έφαγε τον Θεοχάρη. Το ήθελε από καιρό, είτε γιατί κάποιοι «μεγάλοι» πελάτες είχαν ενοχληθεί (και αυτό το λέμε επειδή  κάτι πήραν τ’ αυτιά μας) είτε γιατί θέλει να επαναπροσεγγίσει κάποιες συντεχνίες, όπως ο φαρμακοποιοί, οι γιατροί και άλλοι, που στην πλειοψηφία τους ψηφίζουν τη Νέα Δημοκρατία και ήταν θυμωμένοι μαζί της.

Μία εβδομάδα μετά τις εκλογές, που τα αποτελέσματά τους απαιτούν μπόλικη μελέτη και απανωτές αναγνώσεις για να ερμηνευτούν αντικειμενικά και λογικά, όχι μόνο για τα κόμματα και τις πολιτικές δυνάμεις, αλλά και γι’ αυτήν την άτιμη την ελληνική κοινωνία, που ως τώρα κατάφερνε να θεωρείται σοφή, άγια, άσπιλη, αμόλυντη και πάντα δικαιολογημένη για τη συμπεριφορά της σε κάθε τομέα, σε όλες τις περιστάσεις και γενικά αθώα του αίματος… και μία εβδομάδα μετά τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών σε ολόκληρη την Ευρώπη, όπου έγιναν πράγματα και θαύματα και ενώ γίνεται μεγάλο πάρε – δώσε πίσω από κλειστές πόρτες για τη νέα ηγεσία των Βρυξελλών, στην Ελλάδα ασχολούμαστε ήδη με το επόμενο βήμα.