Γι’ αυτό που βγήκε από τον χθεσινό ανασχηματισμό μπορούμε να πούμε ότι ο Σαμαράς πήγαινε για κυβέρνηση και έφτιαξε τουρλουμπούκι. Το κατάφερε προσπαθώντας να ικανοποιήσει και τους έξω και τους μέσα, να είναι και με τον «αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ», να δείξει προς όλους ότι πήρε το μήνυμα που του έστειλαν οι ψηφοφόροι, οι συντεχνίες και τα συμφέροντα, ειδικά της Νέας Δημοκρατίας, το ερμήνευσε και έστειλε την απάντηση, ενισχύοντας την λαϊκή δεξιά, προσφέροντας υπουργεία σε βουλευτές της Β΄ Αθήνας, κάποιων συγκεκριμένων αγροτικών περιοχών (αγνοώντας άλλες) και αντίθετα τρώγοντας άλλους που είτε ενόχλησαν πελατειακές ομάδες, είτε έπρεπε να θυσιαστούν για να βολευτούν οι καινούργιοι

Με λίγα λόγια, για να ησυχάσουν οι ξένοι και για να μη τιναχτεί στον αέρα ό,τι έχει επιτευχθεί ως τώρα, τοποθετήθηκε ο Γκίκας Χαρδούβελης στο υπουργείο Οικονομικών. Άνθρωπος σοβαρός, υψηλών πανεπιστημιακών επιδόσεων, με μεγάλη εμπειρία στα τραπεζικά, με ανάλογη εμπειρία στα ευρωπαϊκά στο πλευρό του Σημίτη και του Παπαδήμου, θα προσπαθήσει να συνδυάσει μία πολιτική ανάπτυξης με μία πολιτική συνετής διαχείρισης. Κανονικά, θα καταφέρει να συνεργαστεί αρμονικά με τον Νίκο Δένδια του υπουργείου Ανάπτυξης, με τον Κ. Μητσοτάκη που παρέμεινε στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, σίγουρα με τον Γ. Στουρνάρα που αναλαμβάνει την Τράπεζα της Ελλάδας (οι δυο τους θα διαπραγματευτούν και την υπόθεση του χρέους), θα δούμε ποιος θα αντικαταστήσει τον «αδικοχαμένο» Θεοχάρη και αποτελεί ζητούμενο η συνεργασία με τον Γ. Βρούτση που επίσης παρέμεινε στο υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, καθώς ένας νέος θα χρειαζόταν τουλάχιστον δύο χρόνια να καταλάβει που βρίσκεται μέσα στο ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό χάος. Ένα ερώτημα είναι αν θα μείνει ή θα φύγει ο σοβαρότατος Τσακλόγλου του ΙΟΒΕ και στενότατος συνεργάτης του Στουρνάρα…

Αυτά ως προς την ικανοποίηση του αστυφύλακα, δηλαδή των έξω. Και τώρα ερχόμαστε στην ικανοποίηση του χωροφύλακα, όπου έγινε της κακομοίρας και χειροτέρεψε ακόμη και η αισθητική. Ο Σαμαράς προσπάθησε να ικανοποιήσει με τρόπο παλαιοπολιτικάντικο και μεσσηνιακό, το βενιζελικό ΠΑΣΟΚ, για να εδραιωθεί ο Βενιζέλος στη θέση του, τους αγρότες, τρώγοντας τον πετυχημένο Τσαφτάρη από το υπουργείο Γεωργίας για να βάλει τον παγκοσμίως άγνωστο αγροτοπατέρα Καρασμάνη από την Πέλλα. Υπουργοποίησε και άλλους από την επαρχία ο Σαμαράς, αλλά κατά τρόπο άνισο. Έβαλε τρεις από τον Έβρο, κανένα από την ευαίσθητη Ροδόπη, κανέναν από την αγροτική Θεσσαλία, φρόντισε τη Μεσσηνία από την άλλη πλευρά. Και βεβαίως έγιναν πολλά και διάφορα στην περιοχή της Αττικής. Μπήκαν στην κυβέρνηση η «δούκισσα» των καναλιών πασοκοφάγα (με μεγάλη δόση ασυναρτησίας) Σοφία  Βούλτεψη, ο ήρωας της τηλεοπτικής σκηνοθεσίας και των Ιμίων Ντινόπουλος (να τον χαίρεται το δημοσιογραφικό συνάφι…), ο φοβερός Γακουμάτος, η Παπακώστα, όλοι από την Β΄ Αθήνας, μπας και αλλάξει το κλίμα υπέρ της κυβέρνησης στη συγκεκριμένη και πολύ κρίσιμη εκλογική περιφέρεια. Ά, να μη ξεχάσουμε και την επιστροφή στο Παοκτσίδικο παρελθόν με τον Ορφανό στο υπουργείο Μακεδονίας – Θράκης, αφού στην περιφέρεια απέτυχε ο αρειανός Ιωαννίδης, αλλά τον Δήμο τον πήρε ο επίσης αρειανός Μπουτάρης.

Από την άλλη πλευρά, φαγώθηκε ο μαχητικός Γεωργιάδης για να ευχαριστηθούν οι φαρμακοβιομήχανοι, οι φαρμακοποιοί του τρομερού Λουρνάντου, οι γιατροί και οι λοιποί συγγενείς και φίλοι, παραδοσιακά νεοδημοκράτες στην πλειοψηφία τους. Στη θέση του μπήκε ο ευέλικτος Βορίδης (έχει δώσει δείγματα ευελιξίας και εξυπηρέτησης της εκλογικής πελατείας στο παρελθόν), έτοιμος για νέους συμβιβασμούς, αφού προηγουμένως φρόντισε να στείλει μήνυμα εκεί που έπρεπε αποδεχόμενος το φοβερό έγκλημα του Ολοκαυτώματος! Γιατί ο κάθε άνθρωπος έχει παρελθόν και ο Βορίδης το δικό του… Πολλοί λένε ότι ο Αρβανιτόπουλος πλήρωσε την ανοιχτή υποστήριξη που έδωσε στον Μαρινάκη. Μπούρδες. Το ίδιο έκανε και ο Βαρβιτσιώτης – όχι τόσο ανοιχτά βέβαια – και έμεινε. Ο Αρβανιτόπουλος φαγώθηκε γιατί ήταν ο πιο απαράδεκτος και αποτυχημένος υπουργός της προηγούμενης κυβέρνησης. Αυτό είναι καλό για τον Λοβέρδο που πολύ δύσκολα θα είναι χειρότερος, αλλά να θυμόμαστε ότι και αυτός προέρχεται (όπως και ο Βενιζέλος) από την κάστα των καθηγητάδων των ΑΕΙ. Άρα και αυτοί μένουν ικανοποιημένοι.

Είναι φανερό ότι τον Μιχελάκη τον έφαγαν οι απανωτές γκάφες του σχετικά με τις εκλογές, η υπονόμευση του Σγουρού και κυρίως η εκκρεμότητα στη Βουλή με την υπόθεση Πάλλη. Το μεγάλο μυστήριο όμως είναι η τοποθέτηση του ευσταλούς Κικίλια στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Ενώ στο μπάσκετ διακρίθηκε ως «σκληρός» μέχρι και  «αντιαθλητικός», στην πολιτική δεν έδειξε ανάλογα προσόντα. Πρωτοανακατεύτηκε στα κοινά στο Δήμο Αθηναίων ως πουλαίν του Νικήτα Κακλαμάνη, χωρίς να δείξει ανάλογη σκληρότητα, αλλά μάλλον προσόντα χελιού. Έγινε βουλευτής και άλλη εμπειρία διοίκησης μηδέν. Διαδέχεται έναν ομολογουμένως πετυχημένο υπουργό, τον Δένδια, σε ένα υπουργείο ειδικών προδιαγραφών και πολύ σημαντικό στη σημερινή συγκυρία και δεν ξέρει νομικά, αφού είναι γιατρός. Ο θεός βοηθός…

Αυτή η κυβέρνηση μπορεί να χαρακτηριστεί κυβέρνηση εκλογών, όποτε γίνουν αυτές. Δεν υπάρχουν χρονικά περιθώρια για αντικαταστάσεις αν σκεφτούμε ότι κάθε υπουργός και υφυπουργός χρειάζεται πολλούς μήνες, ίσως και χρόνια, για να καταλάβει που βρίσκεται με το χάλι της ελληνικής δημόσιας διοίκησης. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι ο Βενιζέλος, το ΠΑΣΟΚ, η Ελιά εγκλωβίστηκαν σε ένα σχήμα με σφραγίδα λαϊκής και σφόδρα αντιπασοκικής, ακόμη και αντικεντροαριστερής, δεξιάς. Μόνο ο Μπαλτάκος και ο Παυλόπουλος λείπουν… Αυτό μπορεί να κόψει τις γέφυρες με τον κόσμο της Κεντροαριστεράς, δίνει επιχειρήματα στη ΔΗ.ΜΑΡ και τον Κουβέλη και φυσικά στον Θεοδωράκη και στο «Ποτάμι», να αποφύγουν κάθε συνεργασία στο πλαίσιο της Ελιάς. Αν είναι έτσι, το επόμενο βήμα, δηλαδή η απορρόφηση του Βενιζέλου και των δικών του σε ένα σχήμα, κατ΄ εικόνα και ομοίωση του «Ελληνικού Συναγερμού», εφόσον το επιχειρήσει ο Αντώνης Σαμαράς,  ενδεχομένως να αποδειχθεί αναπόφευκτο. Έτσι και αλλιώς οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που είχαν υπουργοποιηθεί στην προηγούμενη κυβέρνηση δρούσαν ο καθένας για τον εαυτό του…

Αν πάντως νομίζουν οι Σαμαράς και Βενιζέλος με όλο το Μαξίμου, ότι η ενίσχυση της  κυβέρνησης με βενιζελοπασόκους, λαϊκούς δεξιούς και βουλευτές από τη Βόρεια Ελλάδα θα εξασφαλίσει τη νίκη της κυβέρνησης στις εθνικές εκλογές, πλανώνται πλάνη μεγάλη. Όλα θα κριθούν από το αν ο Χαρδούβελης μαζί με τον Δένδια θα καταφέρουν να τονώσουν την πραγματική οικονομία, αν οι δανειστές προχωρήσουν σε γενναία ρύθμιση του χρέους, αν κάποια από τα 450 δισεκατομμύρια που ο Ντράγκι θα διαθέσει για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις σε όλη την Ευρώπη, θα φτάσει στην Ελλάδα και αν οι τράπεζες θα ενισχύσουν τη ρευστότητα. Όπως είπε κάποτε ο Κλίντον, «είναι η οικονομία, ανόητε»!

Άγγελος Στάγκος

[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr