Από την άλλη πλευρά, ο Θεός να μας φυλάει από ιδεοληπτικούς και ελαφρών βαρών αγγλοσάξονες ηγέτες, όπως ο Τζωρτζ Μπους ο νεότερος στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν (μαζί με τον Τόνι Μπλαιρ), ο οποίος τάκανε μαντάρα με την εισβολή στο Ιράκ το 2003 και τον Ντέηβιντ Κάμερον σήμερα, που μας κάνει να θυμόμαστε πόσο δίκιο είχε ο Ντε Γκωλ, που δεν ήθελε τους άγγλους τότε στο ευρωπαϊκό ύφασμα με ούγια ΕΟΚ.

Λέμε για τους αγγλοσάξονες γιατί τα τελευταία 200 χρόνια διαφαντεύουν τον κόσμο, καλώς ή κακώς και όταν κάνουν λάθη αφήνουν μία τεράστια σφραγίδα και είναι παγκόσμιας εμβέλειας, με τις ανάλογες επιπτώσεις. Την αυτοκρατορία της Μεγάλης Βρετανίας, όπου ο ήλιος δεν έδυε ποτέ, διαδέχθηκε η ηγεμονία των Ηνωμένων Πολιτειών, που και σήμερα αποτελεί την μοναδική υπερδύναμη, έστω και αν αντιμετωπίζει αυξανόμενες δυσκολίες να επιβάλει τη θέλησή της. Πως νομίζετε άλλωστε τα αγγλικά έγιναν η διεθνής γλώσσα;

Ξεκινώντας από το τέλος, κάποιος θα μπορούσε να ρωτήσει γιατί ακόμη ασχολιόμαστε με την Αγγλία, αφού έχει παύσει εδώ και δεκαετίες να είναι σημαντική δύναμη. Η απάντηση είναι απλή. Γιατί από την Αγγλία ξεκίνησε η εφαρμογή του νεοφιλελευθερισμού στην ακραία του μορφή επί Θάτσερ και εκείνη ήταν που την μεταλαμπάδευσε στον άσχετο Ρήγκαν, γνωστό και ως «μεγάλο επικοινωνό», γιατί το Λονδίνο έχει αυτοανακηρυχθεί σε στήριγμα της Οάσινγκτον σε όποια σοφή ή ανόητη κίνηση και πολιτική εκπορεύεται από εκεί και γιατί, η Βετανία νοιώθει ότι δεν ανήκει ακριβώς στην Ευρώπη, αλλά θέλει να καθορίζει την πορεία της. Το κακό είναι ότι οι άγγλοι έχουν αποκτήσει φήμη και ικανότητα ως «ζημιάρηδες». Είναι σε θέση να τορπιλίσουν οτιδήποτε, αν δεν το θέλουν. Στις Βρυξέλλες έλεγαν ότι καλύτερα να έχεις του εγγλέζους μαζί σου και όλους του άλλους απέναντι, παρά το αντίθετο. Δηλαδή, όλους μαζί σου και τους εγγλέζους απέναντι...

Οι άγγλοι λοιπόν, ποτέ δεν ενστερνίστηκαν το όραμα της ενωμένης Ευρώπης. Εκαναν πάντα ό,τι μπορούσαν για να το υπονομεύσουν, καθώς εκείνο που επιθυμούσαν και τους βόλευε ήταν απλά μία οικονομική ένωση, όπου θα μετείχαν και τίποτα περισσότερο. Τώρα ήλθε η σειρά του ολίγιστου Κάμερον να παίξει το ίδιο παιχνίδι και γι΄αυτό ξεσπάθωσε εναντίον του Γιούνκερ, που είναι ευθρωπαϊστής μέχρι το μεδούλι. Τα επιχειρήματα μάλιστα του Κάμερον, ότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, που σημαίνει οι ηγέτες των ευρωπαϊκών χωρών, που επίσης σημαίνει το Διευθυντήριο των μεγάλων κρατών, πρέπει να αποφασίζουν αποκλειστικά για τους αξιωματούχους των Βρυξελλών, άρα και για τον Πρόεδρο της Κομισιόν. Κατά την άποψή του, στο Ευρωκοινοβούλιο δεν πρέπει να πέφτει λόγος και ο ρόλος του να παραμείνει ουσιαστικά διακοσμητικός. Με λίγα λόγια, ο άνθρωπος δεν θέλει να γίνονται βήματα προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, γιατί πέρα από την άγια θέση της χώρας του ο ίδιος βλέπει με τρόμο να ανεβαίνει η δύναμη του ευρωσκεπτικιστή Ναϊτζελ Φαράτζ και έχει μπροστά του –με υπόσχεσή του - ένα δημοψήφισμα....

Από τη δική της πλευρά, η υπερδύναμη που βρίσκεται στην άλλη άκρη του Ατλαντικού τάχει κάνει ρόϊδο, πάντα με τη βοήθεια των Άγγλων. Ο απερίγραπτος Μπους ο νεότερος προσπάθησε να ξεπεράσει τον πατέρα του και στο όνομα της δημοκρατίας που ήθελε να φέρει στο Ιράκ, μπούκαρε, ανέτρεψε τον Σαντάμ Χουσεϊν και έφερε το πλήρες ... χάος. Άνοιξε ο ασκός του Αιόλου και ξεπήδησαν πάνω από εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και απίστευτες καταστροφές, τρομοκράτες, Σουνίτες, Κούρδοι Σιίτες, Ιρανοί, Σαουδάραβες, Τούρκοι. Όχι ότι ο Σανάμ Χυσεϊν ήταν άγιος. Ενας αιμοσταγής δικτάτορας του κερατά ήταν, αλλά τουλάχιστον το καθεστώς του ήταν κοσμικό και δεν έκανε εξαγωγή τρομοκρατίας. Αφήστε τα ψέματα που ειπώθηκαν περί δήθεν όπλων μαζικής καταστροφής που είχε στη διάθεσή του, έτοιμα να τα στρέψει κατά γειτόνων και αντιπάλων. Τα οποία η νεκροψία δεν τα βρήκε ποτέ...

Η Ουάσινγκτον του Ομπάμα δεν ξέρει τι να κάνει σήμερα με τους Σουνίτες τζιχαντιστές προ των πυλών της Βαγδάτης και με έλεγχο διϋλιστηρίων και πετρελαιοπηγών. Προσεγγίζει με το Ιράν για να αντιμετωπίσουν μαζί την κατάσταση, στέλνει συμβούλους, όπως κάποτε στο Βιετνάμ με τα γνωστά επακόλουθα, σκέπτεται να αναγνωρίσει κράτος Κούρδων, που δεν το θέλουν ούτε η Τεχεράνη, ούτε η Άγκυρα και γενικά βρίσκεται σε περιδίνηση. Για να είμαστε δίκαιοι όμως για την κατάσταση αυτή φταίει και η διοίκηση του Ομπάμα. Που παρασύρθηκε από τους Αγγλογάλλους στη Λιβύη και έφαγε τον βλαμμένο τον Καντάφι, που τουλάχιστον το καθεστώς του ήταν κοσμικό. Που βοήθησε στη Συρία, όπου επίσης το καθεστώς είναι κοσμικό, τους αντιπάλους του Άσαντ να προκαλέσουν εμφύλιο πόλεμο με αποτέλεσμα να πάρουν το πάνω μέρος οι ακραίοι τζιχαντιστές (οι ίδιοι δρουν και στο Ιράκ) και να σκοτωθούν ή να ζουν ως πρόσφυγες εκατομμύρια άνθρωποι. Που το ίδιο πάει να γίνει και στην Αίγυπτο, άλλο αν πήρε αναβολή...

Η κυβέρνηση του Ομπάμα εξάλλου είναι εκείνη που πήγε να στριμώξει τη Ρωσία με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί άλλη μία εστία αναταραχής στην Ουκρανία, στις παρυφές της Ευρώπης, που δεν ξέρουμε πως θα καταλήξει. Γι' αυτό, ναι μεν καλή η Δύση, αλλά οι αγγλοσάξονες σήμερα ρέπουν προς την βλακεία!

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr