Η παρατεταμένη κρίση του κομματικού συστήματος στην Ελλάδα δεν φαίνεται να ξεπερνιέται με την εκλογή προέδρων των κομμάτων από τη βάση, που όσο περνούν τα χρόνια μοιάζει όλο και πιο αναποτελεσματική. Αποτελεί μία εύκολη λύση για τα κόμματα, που αλλάζουν αρχηγούς σαν τα πουκάμισα, αντί να εργάζονται (όπως οφείλουν) για να παρουσιάσουν αποτελεσματικά κυβερνητικά προγράμματα.

Τις θέσεις και τις προτάσεις του για την ελληνική οικονομία κατέθεσε το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Αθηνών στον Πρωθυπουργό και τους αρχηγούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης, εν όψει της 88ης ΔΕΘ.

Πολύ συγκεκριμένη στόχευση έχουν οι επιλογές του Κυριάκου Μητσοτάκη στον ανασχηματισμό της κυβέρνησης. Το ποιοι βγήκαν από το κυβερνητικό σχήμα, αλλά και το ποιοι μπήκαν σε αυτό σκιαγραφεί ουσιαστικά τους λόγους που σύμφωνα με το Μέγαρο Μαξίμου βρέθηκε η ΝΔ από το 41% στο 28% μέσα σε έναν μόλις χρόνο.

Να μην κάνουν διακοπές στα Ελληνικά νησιά προτρέπει τους συμπατριώτες του ο Αρχηγός του κόμματος «Νίκης» της Τουρκίας, Umit Ozdag, γιατί με τα χρήματα τους οι Έλληνες εξοπλίζουν τα νησιά με όπλα και εκείνοι του απαντούν ότι δεν έχει ιδέα πόσο κοστίζει σήμερα μια μερίδα καλαμαράκια στα τουριστικά θέρετρα των ακτών της Μικράς Ασίας.

Τα πράγματα είναι απλά. Χωρίς τη Συμφωνία των Πρεσπών η νέα Πρόεδρος της Βόρειας Μακεδονίας θα χρησιμοποιούσε στην ορκωμοσία της τη λέξη «Μακεδονία» και δεν θα άνοιγε ρουθούνι. Εντός της Ελλάδας κάποιοι θα αντιδρούσαν στο Twitter, μπορεί το ΥΠΕΞ να έκανε κι ένα διάβημα διαμαρτυρίας γιατί δεν χρησιμοποιήθηκε ο όρος FYROM και η ζωή θα συνεχιζόταν.

Η πρώτη μεγάλη δημοσκόπηση μετά την ανακοίνωση των ψηφοδελτίων των κομμάτων για τις ευρωεκλογές έδειξε αυτό που φοβόμασταν. Ότι «σαρώνουν» οι διάσημοι υποψήφιοι και η... αστρόσκονή τους σκεπάζει κάθε ικανό υποψήφιο.

Φταίει άραγε η παράδοση που θέλει τις ελληνικές κυβερνήσεις κουρασμένες και έντονα φθαρμένες  στις δεύτερες θητείες τους , ή οι πρωθυπουργοί  και το πολιτικό προσωπικό στη δεύτερη τετραετία τους  αντιλαμβάνονται πλήρως ότι η Ελλάδα είναι «μη κυβερνήσιμη χώρα», παρατούν κάθε προσπάθεια βελτίωσης και νοιάζονται μόνο να παρατείνουν την παραμονή τους στην εξουσία με κάθε τρόπο; Η δική μου άποψη πάντως εδώ και πολλές δεκαετίες είναι ότι η  μεν χώρα είναι «μη κυβερνήσιμη» από τη σύστασή της πριν 200  χρόνια σχεδόν, η δε πολιτική τάξη  - με ελάχιστες εξαιρέσεις – όχι μόνον είναι προϊόν αυτής  της κουλτούρας, αλλά  και την αναπαράγει με αποφάσεις, συμπεριφορές  και τη βοήθεια των μήντια, ανεβάζοντάς την μάλιστα  σε ακόμη υψηλότερα επίπεδα «μη κυβερνησιμότητας». Πρόκειται για αέναη εξέλιξη προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση…