Στο προηγούμενο πόνημα περί θολού τοπίου αν οι Νεοναζιστές μπουν στη Βουλή, είχα προειδοποιήσει ότι η ελληνική Δικαιοσύνη κρύβει πολλά «μπουμπούκια» στους κόλπους και αμαρτία ουκ έχω, αφού μάλιστα με δικαίωσε πανηγυρικά ο αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου και πρόεδρος του τμήματος που αποφασίζει για τη νομιμότητα κομμάτων και υποψηφίων που πρόκειται να λάβουν μέρος σε βουλευτικές εκλογές. Το κακό είναι ότι η κυβέρνηση – ο Μητσοτάκης, ο Βορίδης, ο Τσιάρας και οι υπόλοιποι – φάνηκαν να βαδίζουν «ξυπόλητοι στ΄ αγκάθια», καθώς δεν πρόβλεψαν το ναρκοπέδιο στην προσπάθειά τους να αποκλείσουν με νόμο τις εγκληματικές οργανώσεις από την συμμετοχή τους στην εκλογική διαδικασία. Όχι με την έννοια που λέει ο Σύριζα, αλλά με την έννοια της εξασφάλισης ότι ο νόμος θα περνούσε από τους δικαστές.

Ενάμιση μήνα σχεδόν πριν από τις πρώτες εκλογές, αυτές που θα γίνουν με απλή αναλογική στις 21 Μαίου, το πολιτικό τοπίο που έχει αρχίσει να διαμορφώνεται είναι ιδιαίτερα θολό. Τόσο θολό που επιτρέπει την διατήρηση πολλών και μεγάλων αμφιβολιών ότι μπορεί να ξεκαθαρίσει αρκούντως στις δεύτερες εκλογές, εκείνες με την ενισχυμένη αναλογική, ώστε να προκύψει βιώσιμη αυτοδύναμη κυβέρνηση. Και εξηγούμαι:

Για όποιον του έλειψα, άδεια από τη σημαία πήρα το τελευταίο δεκαήμερο –ως συνταξιούχος τη δικαιούμαι -, αλλά δεν έγινε και τίποτα σπουδαίο αυτό το διάστημα στην πολιτική ζωή του τόπου. Με τους σημερινούς πρωταγωνιστές, με τα σημερινά μήντια  και με την κουλτούρα που έχει επικρατήσει στη σημερινή κοινωνία, τα πράγματα εξελίσσονται όπως αναμενόταν, δηλαδή ανιαρά και με δημόσιο διάλογο που πολύ συχνά είναι μέσα στα όρια της γελοιότητας. Η προεκλογική περίοδος μάλιστα προσφέρει άφθονες ευκαιρίες ώστε η γελοιότητα και η δηθενιά να παίρνουν τη μορφή μόνιμων χαρακτηριστικών.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπαθεί να συνέλθει από το σοκ των Τεμπών και αυτή την εβδομάδα επέστρεψε στο προεκλογικό του πρόγραμμα, με περιοδείες στις περιφέρειες της Ελλάδας.

Όπως και να αξιολογεί κανείς την πρόταση του Νίκου Ανδρουλάκη για συγκυβέρνηση είτε με τη ΝΔ είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά χωρίς τον Κυριάκο Μητσοτάκη ή τον Αλέξη Τσίπρα πρωθυπουργό, σίγουρα δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως το ΠΑΣΟΚ κατάφερε με αυτόν τον τρόπο να μπει δυναμικά στην προεκλογική συζήτηση.