Στη δική μου αντίληψη ο «αστός» και η «αστή» δεν είναι πρόσωπα που προσδιορίζονται έτσι επειδή κατοικούν στην πόλη ή  επειδή έχουν μία οικονομική επιφάνεια και ανήκουν στην τάξη των ευπόρων. Από τέτοιους έχουμε μπόλικους σήμερα σε αυτή τη χώρα, δόξα τω Θεώ. Ο πραγματικός «αστός» και η αληθινή «αστή» είναι εκείνοι που έχουν ανοιχτούς ορίζοντες, που η συμπεριφορά τους είναι πολιτισμένη όλες τις ώρες της καθημερινότητάς τους, που ταυτόχρονα διαθέτουν κουλτούρα και μόρφωση (όχι αναγκαστικά οργανωμένης εκπαίδευσης) και μπορούν να επεξεργαστούν καταστάσεις και φαινόμενα πριν φτάσουν σε συμπεράσματα. Αυτοί είναι τα μέλη της πολυχρησιμοποιημένης στην πολιτική και παράλληλα πολυπαρεξηγημένης «αστικής τάξης», η οποία στη διαδρομή της παγκόσμιας ιστορίας πρόσφερε συνήθως τους ηγέτες, διαμορφώνοντας παράλληλα το πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον. Ακόμη και όταν δεν ασκούσαν εξουσία. Τέτοιοι «αστοί» σπανίζουν δυστυχώς στη σημερινή Ελλάδα, που εδώ που τα λέμε αν και δεν διέθετε  ποτέ πολυπληθή «αστική τάξη», η επιρροή αυτής της μικρής που είχε ήταν αξιοσημείωτη. Δυστυχέστατα, τέτοια επιρροή δεν υπάρχει πια, αρκεί να δείτε πρόσωπα και πράγματα γύρω σας...

Μεταξύ της τραγωδίας που εκτυλίσσεται στη Μέση Ανατολή και της κωμωδίας που παίζεται στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ, ως μέρος της ατελείωτης Κασσελακιάδας, τα ελληνικά μήντια δεν βρήκαν τον αναγκαίο χώρο για να αναδείξουν την παρέμβαση του Κώστα Καραμανλή τις προάλλες στη Θεσσαλονίκη. Δείγμα και αυτό του σημερινού επιπέδου των μήντια και της ελληνικής δημοσιογραφίας, καθώς η παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού ήταν άκρως πολιτική και ταυτόχρονα ενδεικτική έως αποκαλυπτική των απόψεών του, πέρα από σπάνια. Και σίγουρα δεν ήταν τυχαία ούτε η επιλογή της πόλης  για την τοποθέτησή του, ούτε ο χρόνος για να πει αυτά που ήθελε.

Ενώ η γενική εντύπωση ήταν ότι ο δεύτερος γύρος τον αυτοδιοικητικών εκλογών δεν θα ήταν σε γενικές γραμμές τίποτα περισσότερο από ένας επίλογος των αποτελεσμάτων του πρώτου γύρου, αποδείχθηκε ότι στην πολιτική τίποτα δεν είναι δεδομένο, ειδικά στη συγκυρία που ζούμε. Έτσι, εκεί που την περασμένη Κυριακή λέγαμε ότι τα αποτελέσματα δικαιολογούσαν την άποψη ότι η Ν.Δ. και η κυβέρνηση θριάμβευσε, χθες τα πράγματα ήλθαν αλά κάπα και μπορούμε να πούμε ότι η Ν.Δ., η κυβέρνηση και προσωπικά ο Κυρ. Μητσοτάκης γεύτηκαν την ήττα μετά από μεγάλο διάστημα.

Παρ’ όλο που απομένει ο δεύτερος γύρος των αυτοδιοικητικών εκλογών μπορούν να βγουν σημαντικά πολιτικά/κομματικά συμπεράσματα από τα αποτελέσματα της περασμένης Κυριακής. Ιδιαίτερα όταν για άλλη μία φορά οι συγκεκριμένες εκλογές είχαν έντονο κομματικό χρώμα. Αυτό το ήθελε πολύ ο Κυρ. Μητσοτάκης –βάζοντας τον αντίστοιχο πήχη για τις περιφέρειες τους δήμους Αθηναίων, Θεσσαλονίκης Πειραιά - , αλλά είναι αλήθεια επίσης ότι συνήθως και σε μεγάλο βαθμό έτσι ψηφίζουν διαχρονικά οι Έλληνες πολίτες από τότε που καθιερώθηκε ο θεσμός των αιρετών περιφερειαρχών και πάντοτε σε επίπεδο δημάρχων και κάτω.

Στο διάστημα που μεσολάβησε ανάμεσα στην κακοκαιρία Daniel και την κακοκαιρία Elias ειπώθηκαν πολλά, με τον Πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη, να καταλήγει τελικά στο συμπέρασμα πως η κλιματική κρίση είναι ευκαιρία για τον ελληνικό τουρισμό.

Σε μία περίοδο που η Κεντροαριστερά βρίσκεται σε μεγάλη αναταραχή και η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει ξεκινήσει «περιπετειωδώς» τη δεύτερη θητεία της, ο Νίκος Ανδρουλάκης επέλεξε να βάλει ψηλά τον πήχη για το ΠΑΣΟΚ.

Η φωτιά στον Έβρο, που κράτησε για περισσότερο από δύο εβδομάδες, αποτελεί μία εθνική τραγωδία. Μία τεράστια οικολογική καταστροφή και όσο και αν δεν θέλει να το παραδεχθεί η κυβέρνηση, μία μεγάλη αποτυχία του κρατικού μηχανισμού.