Η περίοδος του Πάσχα είναι η τελευταία... χαλαρή περίοδος πριν από την τελική ευθεία για τις εκλογές της 21^ης Μαϊου και είναι φανερό πως οι πολιτικοί αρχηγοί ακόμα δεν έχουν διαμορφώσει ξεκάθαρη στρατηγική.

Ενάμιση μήνα σχεδόν πριν από τις πρώτες εκλογές, αυτές που θα γίνουν με απλή αναλογική στις 21 Μαίου, το πολιτικό τοπίο που έχει αρχίσει να διαμορφώνεται είναι ιδιαίτερα θολό. Τόσο θολό που επιτρέπει την διατήρηση πολλών και μεγάλων αμφιβολιών ότι μπορεί να ξεκαθαρίσει αρκούντως στις δεύτερες εκλογές, εκείνες με την ενισχυμένη αναλογική, ώστε να προκύψει βιώσιμη αυτοδύναμη κυβέρνηση. Και εξηγούμαι:

Για όποιον του έλειψα, άδεια από τη σημαία πήρα το τελευταίο δεκαήμερο –ως συνταξιούχος τη δικαιούμαι -, αλλά δεν έγινε και τίποτα σπουδαίο αυτό το διάστημα στην πολιτική ζωή του τόπου. Με τους σημερινούς πρωταγωνιστές, με τα σημερινά μήντια  και με την κουλτούρα που έχει επικρατήσει στη σημερινή κοινωνία, τα πράγματα εξελίσσονται όπως αναμενόταν, δηλαδή ανιαρά και με δημόσιο διάλογο που πολύ συχνά είναι μέσα στα όρια της γελοιότητας. Η προεκλογική περίοδος μάλιστα προσφέρει άφθονες ευκαιρίες ώστε η γελοιότητα και η δηθενιά να παίρνουν τη μορφή μόνιμων χαρακτηριστικών.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπαθεί να συνέλθει από το σοκ των Τεμπών και αυτή την εβδομάδα επέστρεψε στο προεκλογικό του πρόγραμμα, με περιοδείες στις περιφέρειες της Ελλάδας.

Όπως και να αξιολογεί κανείς την πρόταση του Νίκου Ανδρουλάκη για συγκυβέρνηση είτε με τη ΝΔ είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά χωρίς τον Κυριάκο Μητσοτάκη ή τον Αλέξη Τσίπρα πρωθυπουργό, σίγουρα δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως το ΠΑΣΟΚ κατάφερε με αυτόν τον τρόπο να μπει δυναμικά στην προεκλογική συζήτηση.

Εντάξει, το καταλάβαμε. Κάθε κόμμα έχει μία σειρά από έγγραφα που αναφέρουν ό,τι το συμφέρει σχετικά με την κατάσταση των σιδηροδρόμων στην Ελλάδα και τις ευθύνες για το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη.

Άραγε η κακούργα κοινωνία φτιάχνει το κακούργο κράτος ή το κακούργο κράτος φτιάχνει την  κακούργα κοινωνία; Αυτό κανονικά είναι πια το ερώτημα για την Ελλάδα, μία χώρα σε προχωρημένο στάδιο αποσύνθεσης, είτε το παραδεχόμαστε, είτε όχι (πιθανώς λόγω εθελοτυφλίας, αλλά το πιθανότερο, λόγω μειωμένης αντίληψης).