Η χθεσινή πτώση των χρηματιστηρίων ήταν πολύ πιο ανησυχητική απο ότι έχουμε δεί μέχρι σήμερα. Και αυτό διότι το -7,87% της Γουόλ και τα -7,16%, του Λονδίνου, -6,49% της Φραγκφούρτης και -6,82% της παρισινής αγοράς, καταγράφηκαν δυο μόλις ημέρες μετά την ανακοίνωση των μέτρων σωτηρίας των τραπεζών απο τις κυβερνήσεις.

Ο ενθουσιασμός των αγορών σε Ευρώπη, ΗΠΑ και Ιαπωνία είναι μια ισχυρή ένδειξη οτι τα χειρότερα πέρασαν. Δεν αποτελεί όμως και εγγύηση για μια σταθερή και διατηρήσιμη άνοδο απο εδώ και πέρα. Μπορεί η αξιοπιστία του διεθνούς τραπεζικού συστήματος να αποκαταστάθηκε, αυτό όμως επετεύχθη μέσω της εγγύησης των κρατών στις τράπεζες. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός οτι οι μόνες μετοχές που υποχώρησαν χθές στο αγγλικό χρηματιστήριο ήταν αυτές των τραπεζών που χρησιμοποίησαν την εγγύηση της βρετανικής κυβέρνησης. Αυτό δείχνει οτι οι επενδυτές τιμωρούν τους κακούς διαχειριστές των επιχειρήσεων παρά το γεγονός οτι οι τράπεζες πλέον είναι ασφαλείς.

Το σχέδιο διάσωσης των ευρωπαικών τραπεζών το οποίο πρότεινε ο -εκτός ΟΝΕ- βρετανός πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν και υιοθέτησαν οι ευρωπαικές χώρες, θα προσφέρει μια ανάσα στη λειτουργία της διατραπεζικής αγοράς και στα χρηματιστήρια. Είναι ενα σχέδιο με πολλά θετικά, αλλά και κάποια πολύ αρνητικά χαρακτηριστικά. Στα θεικά επισημαίνουμε οτι«ξεπαγώνει» την κίνηση κεφαλαίων στο τραπεζικό σύστημα και επιτρέπει τη χρηματοδότηση των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών που είχαν διακοπεί. Επίσης θετικό είναι οτι αποκαθιστά την εμπιστοσύνη των επενδυτών, οχι στο τραπεζικό σύστημα γενικώς, αλλά σε κάθε τραπεζικό σύστημα που έχει την εγγύηση του κράτους.Η εγγύηση των κρατών είναι αυτή που στηρίζει τις τράπεζες και οχι η αποτελεσματικότητα του συστήματος, ή οι ικανότητες των στελεχών του.Ενα ακόμη θετικό στοιχείο είναι οτι το σχέδιο Γκόρντον Μπράουν, μειώνει την ένταση της επερχόμενης ύφεσης, μέσω της διευκόλυνσης των χρηματοδοτήσεων.

Ο κόσμος πρέπει να μπει σε μια άλλη οικονομική λογική από αυτή που ξέραμε μέχρι σήμερα. Όπως αποδείχτηκε τα εργαλεία της ελεύθερης οικονομίας, δηλαδή η αυξομείωση των επιτοκίων δεν επαρκούν για να αντιμετωπιστεί μια γενικευμένη κρίση εμπιστοσύνης. Οι τράπεζες αρνούνται να δανείσουν η μία την άλλη και φυσικά να δανείσουν τις επιχειρήσεις. Οι κυβερνήσεις καλούνται να αδειάσουν τα ταμεία του κρατικού κορβανά για να διασώσουν το τραπεζικό σύστημα. Γιατί να το κάνουν; Δεν πρέπει οι άπληστοι τραπεζίτες των επενδυτικών τραπεζών οι οποίοι καταστρέφουν την παγκόσμια οικονομία για να πάρουν μπόνους εκατομμυρίων να τιμωρηθούν; Ασφαλώς. Εκτός από τη δικαιοσύνη που ερευνά τις υποθέσεις αυτές, οι ίδιες οι αγορές τιμωρούν τους ενόχους. Διότι αυτά τα μπόνους έχουν επενδυθεί σε αξίες που καταρρέουν, οι μετοχές των τραπεζών αυτών χάνουν την αξία τους, πολλές τράπεζες κλείνουν και όσες παραμένουν κρατικοποιούνται. Όμως οι κοινωνίες πρέπει να σώσουν τις τράπεζες διότι σε αυτές στηρίζονται και οι επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά. Η κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος θα σήμαινε την απόλυτη φτώχεια για όλους. Αυτό το εξηγεί πολύ απλά και κατανοητά και ο βρετανός πρωθυπουργός σε άρθρο του στην εφημερίδα The Times του Λονδίνου το οποίο δημοσιεύει ολόκληρο σε μετάφραση το reporter.gr

Μέσα στον ορυμαγδό, τον φόβο και τον πανικό που προκαλεί η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση, ίσως η σημαντικότερη εξέλιξη της χθεσινής ημέρας να μην είναι η κοινή απόφαση των μεγάλων κεντρικών τραπεζών να μειώσουν τα επιτόκια.