Σχεδόν μια χαρά τα βλέπει τα πράγματα στη χώρα ο πρωθυπουργός, σε αντίθεση με όλους εμάς τους υπόλοιπους που τα βλέπουμε μαύρα και άραχνα. Αν βεβαίως στη συνέντευξή του στις Βρυξέλλες αναφερόταν στην ίδια χώρα, την Ελλάδα, υποστήριξε ότι μπορεί να περνάμε δύσκολες μέρες, εξαιτίας πάντα της διεθνούς οικονομικής κρίσης, αλλά η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση συγκριτικά με τις οικονομίες πολλών άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, αν και το χρέος είναι πραγματικά ένα αγκάθι.

Για τις ευθύνες της κυβέρνησης, των κομμάτων, των πολιτικών και του κράτους τα έχουμε πει. Για τις ευθύνες των δήθεν αντιεξουσιαστών βανδάλων επίσης τα έχουμε πει. Όπως τα έχουμε πει και για τις ευθύνες της κοινωνίας, που είναι και αυτές πολύ μεγάλες. Εκείνο όμως που δεν έχουμε πει είναι οι ευθύνες των δημοσιογράφων και των μήντια. Όχι τόσο και όχι μόνο για τα επεισόδια των τελευταίων ημερών, αλλά ακόμη χειρότερα, για την διάλυση της χώρας.

Χθες το spread των ελληνικών ομολόγων εκτινάχθηκε στις 200 μονάδες, γεγονός που σημαίνει ότι η αξιοπιστία της χώρας ως δανειζόμενης , τις τελευταίες δύο εβδομάδες, επλήγη ακόμη περισσότερο. Επειδή όμως στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στους Διεθνείς Οργανισμούς, στα διεθνή Fora, την κάθε χώρα εκπροσωπεί η Κυβέρνηση της, αναπόφευκτα μπορεί να εικάσει κανείς πως οι διεθνείς χρηματαγορές που μας δανείζουν, χάνουν την εμπιστοσύνη τους και στην Κυβέρνηση μας.Οι λόγοι είναι πολλοί και απλοί.

Τα χθεσινοβραδινά επεισόδια, ένα κυρίως αποτέλεσμα θα έχουν. Η κυβέρνηση με ενα ακόμη επικοινωνιακό τρίκ, Θα συγκαλέσει το συμβούλιο πολιτικών αρχηγών προκειμένου να «πάρει το ελεύθερο» για να «χειριστεί» την κατάσταση. Ο «χειρισμός» ασφαλώς θα στηριχτεί στην άγρια καταστολή η οποία προκύπτει σήμερα ώς αναγκαιότητα αφού πρώτα κατατρομοκρατήθηκαν οι πολίτες απο τις καταστροφές που η ίδια η αστυνομία κατ' εντολήν της κυβέρνησης επέτρεψε. Στόχος ήταν να ξεχαστεί η δολοφονία του ανήλικου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και να ανατραπεί η άποψη της κοινής γνώμης υπέρ της κυβέρνησης και της αστυνομίας. Πρόκειται για ενα απλούστατο και εξαιρετικά χυδαίο σχέδιο το οποίο σύμφωνα με κορυφαίους πολιτικούς έχει μεγάλη δόση προβοκάτσιας απο τις μυστικές υπηρεσίες. Όσο και αν αυτή η άποψη μοιάζει με θεωρία συνομωσίας, δεν υπάρχει καμία άλλη λογική εξήγηση για το μέγεθος της καταστροφής που πραγματοποιήθηκε υπο την «υψηλή εποπτεία» της αστυνομίας.

Πολλοί αναρωτιούνται αν υπάρχει διαδικασία να μας πετάξουν οι ευρωπαίοι εταίροι έξω από την ΟΝΕ, όπως έγραφε πριν από κάποιες εβδομάδες το περιοδικό «Εconomist».Η απάντηση είναι ότι διαδικασία δεν υπάρχει, άρα δεν μπορούν να μας διώξουν. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι ουσιαστικά είμαστε ήδη εκτός ΟΝΕ. Επισήμως το νόμισμά μας είναι το ευρώ. Στην πράξη όμως δεν έχουμε αρκετά ευρώ για να συντηρήσουμε το επίπεδο ζωής μας. Και επειδή δεν έχουμε, δανειζόμαστε. Και επειδή οι δανειστές μας ανησυχούν, μας δανείζουν με πολύ υψηλότερο επιτόκιο από αυτό με το οποίο δανείζονται οι άλλοι Ευρωπαίοι. Το 2009 ο υπουργός Οικονομίας θα προσπαθήσει να δανειστεί περίπου 50 δισ. ευρώ κι εμείς θα πληρώσουμε το υψηλότερο επιτόκιο που έχει χρεωθεί ποτέ σε αυτό το νόμισμα για δάνειο εντός ΟΝΕ. Ουσιαστικά δανειζόμαστε όσο ακριβά δανείζεται μια χώρα που βρίσκεται εκτός ΟΝΕ.

Η ελληνική επικαιρότητα επιβάλλει ενασχόληση με το Βατοπαίδιο, αλλά ό,τι και να πούμε για αυτό το θέμα πια, δεν θα έχει σημασία. Τα συμπεράσματα έχουν ήδη εξαχθεί, οι πολιτικές ευθύνες της κυβέρνησης είναι αυταπόδεικτες και αδιαμφισβήτητες, είναι βέβαιο ότι υπήρχε συντονισμός για να διευκολυνθούν ο Εφραίμ, ο Αρσένιος και το Μοναστήρι, είναι απόλυτα σίγουρο ότι το Δημόσιο έχασε πολλά λεφτά στις ανταλλαγές, όπου βρίσκεται η καρδιά του σκανδάλου και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι επρόκειτο για μία καλοστημένη επιχείρηση όπου εκτός από τον ηγούμενο της Μονής κεντρικό ρόλο έπαιζαν και παίζουν κάποια κυβερνητικά στελέχη μαζί με στενούς συγγενείς τους. Τελεία και παύλα και τα υπόλοιπα είναι τερτίπια, κυρίως από την κυβερνητική πλευρά για να ξεφύγει.

Εκεί που νομίζαμε ότι τα είχαμε δει όλα σε αυτή τη ζωή, νάσου και ο κ. Αβραμόπουλος ως δελφίνος. Όχι πως δεν γνωρίζαμε ότι έχει τις φιλοδοξίες του. Τόσα χρόνια τις καλλιεργεί, από τότε που έπαιζε τον διπλωμάτη, ξεκινώντας από την αυλή του Ανδρέα Παπανδρέου χάρις στον μακαρίτη τον Χρήστο Μαχαιρίτσα και στη συνέχεια σε διάφορες προξενικές θέσεις, στην Αμβέρσα, στη Γενεύη, φθάνοντας μέχρι το πόστο του διευθυντή του διπλωματικού γραφείου του πρωθυπουργού, επί Μητσοτάκη.