Για ένα περίεργο λόγο, έχω την εντύπωση ότι τα «γιατροσόφια» στα οποία καταφεύγουν οι άλλοι για να τονώσουν τις οικονομίες τους σε αυτή την κρίση, σε εμάς δεν θα πιάσουν. Αυτά αφορούν οικονομίες με κάποια δομή, οικονομίες που παράγουν, αφορούν κοινωνίες με ελάχιστα στοιχεία λογικής και πειθαρχίας, αφορούν διοικήσεις με κάποιες επιδόσεις και κράτη που στηρίζουν και στηρίζονται σε κάποιους θεσμούς.

Την περασμένη εβδομάδα ήρθε στην Ελλάδα για τρεις ημέρες ο κινέζος πρόεδρος Χου Ζιντάο. Λίγοι το πήρανε χαμπάρι, αμφιβάλλω αν το πήρε χαμπάρι και η κυβέρνηση. Το γεγονός ότι ο δεύτερος ισχυρότερος, αν όχι ο ισχυρότερος του κόσμου, ήρθε στην Ελλάδα επειδή η κρατική κινεζική εταιρεία Cosco νοίκιασε μια προβλήτα στο λιμάνι του Πειραιά δείχνει κάτι για τον ρόλο των ηγετών, ακόμη και των κομμουνιστών: ότι οι διεθνείς οικονομικές συμφωνίες είναι από τις σημαντικότερεςαν όχι η σημαντικότερη- δουλειές του ηγέτη κάθε χώρας. Ο κινέζος πρόεδρος ήρθε στην Ελλάδα διότι η συμφωνία ενοικίασης της προβλήτας ΙΙ στον Πειραιά αποτελεί μια διέξοδο του κινεζικού εμπορίου προς τα Βαλκάνια και την Ευρώπη. Δικαίως τη θεώρησε λοιπόν σημαντική. Αντίθετα όμως με ό,τι συμβαίνει παγκοσμίως, ο έλληνας Πρωθυπουργός δεν ασχολείται με τις διεθνείς μπίζνες. Το σύνολο της ελληνικής διπλωματίας εξαντλείται στη μάχη του ονόματος της πΓΔΜ τη στιγμή που η παγκόσμια οικονομία βυθίζεται σε ύφεση και η Ελλάδα αντιμετωπίζει σοβαρότατο πρόβλημα εξεύρεσης δανεικών για να καλύψει τα ελλείμματα και να πληρώσει τις υποχρεώσεις του Δημοσίου. Το 2009 θα χρειαστεί να δανειστούμε περίπου 45 δισ. ευρώ από το εξωτερικό για να καλύψουμε τις ανάγκες μας, ενώ ήδη χρωστάμε περί τα 260 δισ. ευρώ. Και ενώ βρισκόταν εδώ ο πρόεδρος της χώρας που έχει αυτή τη στιγμή τα περισσότερα διαθέσιμα, εμείς δεν του ζητήσαμε δανεικά.

Σε «Πουαρό» και «Κλουζό» κινδυνεύουν να μετατραπούν, με τη βοήθεια των επιπόλαιων μήντια φυσικά, οι βουλευτές της Εξεταστικής Επιτροπής για την υπόθεση-σκάνδαλο του Βατοπεδίου. Αντί να επικεντρωθούν στον βασικό πυρήνα των στοιχείων που συνθέτουν το σκάνδαλο και αυτά είναι όσα αφορούν τις ανταλλαγές των ακινήτων, τις υπερτιμολογήσεις και τις υποτιμολογήσεις, έχουν καταφέρει να παρασυρθούν από την κυβέρνηση και τη δημοσιότητα που προσφέρουν οι τηλεοράσεις , τα ραδιόφωνα και τα «σαϊνια» της δημοσιογραφίας στην διερεύνηση της κίνησης των λογαριασμών του κ. Εφραίμ.

Στα δυο στενά είναι εγκλωβισμένη η κυβέρνηση με την οικονομία και μαζί με αυτήν και εμείς. Η κατάσταση είναι αδιέξοδη, ο κ. Αλογοσκούφης το ξέρει και γι αυτό είναι τόσο μαραμένος τελευταία και για τον ίδιο λόγο ο κ. Καραμανλής ανακάλυψε τελευταία την «υπευθυνότητα», την οποία υποτίθεται ότι εκπροσωπεί, σε αντίθεση με την «ανευθυνότητα» και τον «λαϊκισμό» που κατ΄ αυτόν εκπροσωπούν οι αντίπαλοί του, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ.

Ολοι όσοι έχουν κάποιες γνώσεις και κόκκο μυαλού γνωρίζουν ότι εδώ και χρόνια η Ελλάδα λειτουργεί σε μία εικονική πραγματικότητα. Δεν ακολουθεί ένα μοντέλο διοίκησης, διαχείρισης, οικονομίας και καθημερινότητας, είναι η ίδια μοντέλο. Μοντέλο απερίγραπτο, που κανείς από το πολιτικό προσωπικό δεν διανοείται να αλλάξει και που ως τώρα εξυπηρετούσε τους πάντες σχεδόν, με δανεικά, με εμβαλωματικές λύσεις, με εξυπηρετήσεις, με ρουσφέτια, με πλέγματα μικροσυμφερόντων, με ετσιθελισμούς μεγάλων συμφερόντων, με αέρα και ουσιαστική αδρανοποίηση της παραγωγής.

Για μία ακόμη φορά η σκληρή πραγματικότητα έρχεται να διαλύσει κάθε ίχνος προσδοκίας πως οι αγορές, τόσο οι χρηματιστηριακές όσο και οι χρηματοοικονομικές, πλησιάζουν προς το τέλος του εφιάλτη. Η πραγματικότητα αποτυπώνει νέα στοιχεία τα οποία δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς. Δυστυχώς, είναι αρκετά άσχημα και αν λάβει κανείς σοβαρά υπ όψη πως η οικονομία είναι παράλληλα και συναίσθημα, τότε είναι βέβαιο πως οι πάσης φύσεως αγορές θα κάνουν καιρό να συνέλθουν, τόσο από οικονομική όσο και από ψυχολογική άποψη.

Oλοι όσοι έχουν ασχοληθεί με τη ψυχολογική έρευνα έχουν φτάσει στο συμπέρασμα ότι ο άνθρωπος φοβάται την εξέλιξη για την οποία γνωρίζει εκ των προτέρων τις επιπτώσεις της. Για παράδειγμα φοβόμαστε την χειρουργική επέμβαση γιατί γνωρίζουμε τους μετεγχειρητικούς πόνους. Αντίθετα δεν φοβάται και δεν προνοεί για γεγονότα που δεν γνωρίζει. Στις 31/10/2008 το «R» είχε υιοθετήσει τη θέση ότι η ανοδική τάση των αγορών, που παρατηρήθηκε τον Οκτώβριο είχε τροφοδοτηθεί με ρευστότητα μέσω πώλησης κρατικών ομολόγων από τράπεζες που είχαν δεχθεί κρατική ενίσχυση. Και έλεγε ότι τα κρατικά ομόλογα θα έμπαζαν νερά.