Σε αυτές τις εκλογές, λίγοι ψηφίζουν, ακόμη λιγότεροι ψηφίζουν θετικά και σχεδόν κανείς δεν ελπίζει σε κάτι καλύτερο. Πολύ λίγοι βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο, οι περισσότεροι το βλέπουν ακόμη μισοάδειο και κατά συνέπεια είτε εκφράζουν την απογοήτευση ή την απελπισία τους αποφεύγοντας να πάνε να ψηφίσουν, είτε εκφράζουν την οργή τους μαυρίζοντας την κυβέρνηση ή ψηφίζοντας ακραία κόμματα και περιθωριακούς υποψηφίους.

Είναι δηλαδή εκλογές που οι ψηφοφόροι δεν ψηφίζουν, αλλά μάλλον καταψηφίζουν. 

Ένας από τους λόγους που οδήγησαν τη χώρα στην πτώχευση, και μάλιστα λόγος πολύ σημαντικός, ήταν ότι οι θεσμοί δεν λειτουργούσαν σωστά. Κανένας θεσμός στην Ελλάδα δεν λειτουργεί  ανεπηρέαστα από το πολιτικό σύστημα ή από τους επιχειρηματικούς ηγέτες. Αποτέλεσμα είναι η γενικευμένη αδικία και η έλλειψη εμπιστοσύνης των πολιτών σε πολύ σημαντικές αξίες όπως η δικαιοσύνη και φυσικά αυτή η κακή λειτουργία των θεσμών επιτρέπει τη δημιουργία τεράστιων  στρεβλώσεων,  σε όλους τους χώρους, στην κοινωνία, στην οικονομία, στην πολιτική, παντού.

Θετικό για την οικονομία και το Χρηματιστ΄ήριο μπορεί να χαρακτηρισθεί το χθεσινό αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των Αυτοδιοικητικών εκλογών. Και αυτό διότι τίποτα δεν δείχνει ότι θα αναγκασθεί η χώρα να προσφύγει σύντομα και βεβιασμένα σε εθνικές εκλογές.

Η μείωση των φόρων είναι η υπόσχεση που θέλουν όλοι οι πολίτες να ακούσουν από τους πολιτικούς για να τους ψηφίσουν στις εθνικές εκλογές, όποτε αυτές και αν γίνουν. Και αυτό διότι ολόκληρο το πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής που ακολουθήθηκε από την κρίση μέχρι σήμερα στηρίχθηκε στην επαχθή φορολόγηση όλων, των επιχειρήσεων, των ιδιοκτητών ακινήτων, των ειοσδημάτων, της κατανάλωσης. Μπήκαν τόσο πολλοί φόροι που βγάλαμε αππρόσμενα μεγάλο πρωτογενές πλεόνασμα χωρίς να κόψουμε τις δαπάνες του δημοσίου. Οι πολίτες δεν μπορούν να πληρώσουν τους φόρους που ήδη χρωστάνε και φυσικά δεν μπορούν να συνεχίσουν να πληρώνουν, οπότε θα συσσωρεύουν χρέη προς το δημόσιο. Και καθώς τα χρέη προς την εφορία σε κλείνουν πλέον στη φυλακή, όλοι βάζουν ώς προτεραιότητα την πληρωμή των φόρων, αφήνοντας απλήρωτες άλλες υποχρεώσεις, τις δόσεις των δανείων τους, τα ενοίκια τους, τους μισθούς των υπαλλήλων τους και φυσικά έχουν ελαχιστοποιήσει την κατανάλωση τους. Αυτό δεν μπορεί να διαρκέσει για πολύ ακόμη και για αυτό όλοι ζητάνε μείωση φόρων.

Μπορεί όμως να γίνει μείωση φόρων υπό τις σημερινές δημοσιονομικές συνθήκες; 

Η μαζική εισροή ξένων κεφαλαίων σε ελληνικούς τίτλους προκαλεί ερωτηματικά: Τι βλέπουν ξαφνικά οι ξένοι θεσμικοί επενδυτές στην ελληνική οικονομία, και επενδύουν σαν τρελοί; Είναι τόσο φθηνές οι ελληνικές τραπεζικές μετοχές και θα παρουσιάσουν τόσο μεγάλες αποδόσεις που αξίζουν για να αναλάβουν οι επενδυτές το πολιτικό ρίσκο της χώρας; 

Το να απαντήσει κανείς σε αυτά τα ερωτήματα με βεβαιότητα είναι αδύνατον. Υπάρχουν όμως επιχειρήματα που διατυπώνονται από χρηματιστές και τραπεζίτες και εξηγούν την κατάσταση.