Προκειμένου να το πετύχουν αυτό άλλαξαν τον υπουργό Οικονομικών εξωκοινοβουλευτικό, τεχνοκράτη, καθηγητή Οικονομικών και πρώην Πρόεδρο του ΙΟΒΕ Γιάννη Στουρνάρα που έχει σηκώσει το βάρος της σκληρής λιτότητας, με τον επίσης εξωκοινοβουλευτικό, τεχνοκράτη, καθηγητή Οικονομικών και μέλος του ΔΣ  του ΙΟΒΕ κ. Γκίκα Χαρδούβελη. Έτσι εξασφαλίζουν την ικανοποίηση των Βρυξελών και την παραμονή της οικονομίας σε τροχιά και "τιμωρούν" τον "ανάλγητο" Στουρνάρα.

Οι δυο εξαιρετικοί οικονομολόγοι, έχουν μια μικρή διαφορά. Ο κ. Στουρνάρας ασχολείται με τα μακροοικονομικά, ο κ. Χαρδούβελης με τα μικροοικονομικά. Η μικρή αυτή διαφορά γίνεται σημαντική τώρα, αφού το κέντρο βάρους της οικονομικής πολιτικής πρέπει να μεταφερθεί από το συμμάζεμα των ελλειμμάτων στην ανάπτυξη της οικονομίας. Ο κ. Στουρνάρας πέτυχε στο ακέραιο το σχεδόν ακατόρθωτο, να βγάλει δηλαδή η Ελλάδα πρωτογενές πλεόνασμα και τώρα ο κ. Χαρδούβελης πρέπει να φροντίσει να διατηρήσει το πρωτογενές πλεόνασμα αλλά να φέρει στην οικονομία ανάπτυξη, δουλειές και ρευστότητα. Το αντικείμενο του είναι, εμπειρία και περγαμηνές διαθέτει, όλοι οι Έλληνες εύχονται να το καταφέρει. 

(Ενδεχομένως ο κ. Στουρνάρας να μετακινηθεί στην Τράπεζα της Ελλάδος, αλλά ούτε ο ίδιος δεν έχει ενημερωθεί ακόμη από τον Πρωθυπουργό). 

Ο κ. Χαρδούβελης, θα έχει εκτός από τα μεγάλα και δύσκολα προβλήματα της οικονομίας τα οποία μπορεί επιτυχώς να αντιμετωπίσει, (όπως πχ τη διαπραγμάτευση του χρέους) και μερικά ακόμη: Πρώτον τους  κορυφαίους συνεργάτες στο υπουργείο του που παρέμειναν στις θέσεις τους χωρίς να έχουν μέχρι στιγμής παρουσιάσει κάποιο αξιόλογο έργο και δεύτερον και πολύ σημαντικότερο πρόβλημα, την υπόλοιπη κυβέρνηση.

Γιατί είναι πρόβλημα η υπόλοιπη κυβέρνηση για την οικονομία; Μα διότι πρόκειται για μια κυβέρνηση με εκλογικό προσανατολισμό, που δεν σκοπεύει να κάνει μεταρρυθμίσεις, σκοπεύει μόνο να μαζέψει ψήφους ενόψει εκλογών. Αν θελήσουμε να βρούμε κάποιους υπουργούς με διάθεση μεταρρύθμισης, μπορούμε να εντοπίσουμε τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη και να ελπίζουμε ότι ο αποτελεσματικός κ. Δένδιας θα αποδειχθεί αποτελεσματικός και στο Ανάπτυξης. Εκεί βέβαια θα έχει και αυτός προβλήματα με κάποιους υφυπουργούς του, όπως πχ με τον κ. Γιακουμάτο, ο οποίος αναλαμβάνει την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ, δηλαδή τις περισσότερες μεταρρυθμίσεις και ουδείς γνωρίζει αν πήγε εκεί για να τις εκτελέσει ή για να τις αποφύγει. Ο κ. Γιακουμάτος, μάλλον θα υπερασπίζεται τα συμφέροντα των συντεχνιών, παρά θα προσπαθεί να περάσει τις μεταρρυθμίσεις. 

Κατά τα άλλα, θα έχει ενδιαφέρον να δούμε αν ο φιλόδοξος κ. Ανδρέας Λοβέρδος θα επιχειρήσει κάποια ουσιαστική μεταρρύθμιση στην Παιδεία, ή αν ο ρήτωρ Βορίδης θα επιχειρήσει κάποια μεταρρύθμιση στην Υγεία. Η παραμονή του ικανότατου κ. Βρούτση στο Εργασίας είναι ευχάριστη, το ίδιο και κάποιων υφυπουργών με ειδικό αντικείμενο στο Ανάπτυξης, οι τοποθετήσεις όμως παντού βουλευτών και μάλιστα λαικιστών σε κάθε θέση υπουργού και υφυπουργού, προοιωνίζονται υποσχέσεις για παροχές. Σχετικό με την οικονομία, είναι αναμφίβολα και το υπουργείο Ασφάλειας του πολίτη και η τοποθέτηση εκεί του αδοκίμαστου κ. Κικίλια, δημιουγρεί μια μικρή ανησυχία, μέχρι και ρίγος, αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.

Μπαίνουμε λοιπόν έτσι με τη νέα αυτή κυβέρνηση σε μια νέα φάση του ελληνικού δράματος, ενός δράματος που δημιουργούμε διαρκώς μόνοι μας, η οποία θα χαρκτηρίζεται από πλειοδοσία υποσχέσεων για παροχές μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Και λέω πλειοδοσία υποσχέσεων για παροχές και όχι πλειοδοσία παροχών, διότι απλούστατα ούτε οι υποσχέσεις των λαικιστών υπουργών, ούτε φυσικά οι υποσχέσεις της λαικιστικής αντιπολίτευσης δεν μπορούν να υλοποιηθούν, αφού δεν υπάρχει φράγκο και επειδή βρίσκονται εντελώς έξω από την λογική της Ευρωπαικής Ένωσης. 

Τελικά λοιπόν, αυτό που αλλάζει με τον ανασχηματισμό είναι ότι μέχρι τώρα είχαμε έναν υπουργό Οικονομικών που εφήρμοζε την Ευρωπαική πολιτική και ικανοποιούσε τους Ευρωπαίους και όλοι οι άλλοι υπουργοί κοιτούσαν και δεν έκαναν τίποτε (με ελάχιστες εξαιρέσεις) και τώρα θα έχουμε έναν υπουργό Οικονομικών που θα προσπαθεί να εφαρμόσει την Ευρωπαική πολιτική και να φέρει ανάπτυξη και πάρα πολλούς άλλους υπουργούς να ασκούν προεκλογική πολιτική με ρουσφέτια και παροχολογίες.

Οι κύριοι Σαμαράς και Βενιζέλος έφτιαξαν αυτό το κυβερνητικό σχήμα έτσι, ώστε προς τα έξω η εικόνα να φαίνεται η ίδια, αλλά προς τα μέσα να φαίνεται αλλαγμένη. Σκοπός τους να είναι ικανοποιημένοι οι ξένοι και να ελπίζουν οι Έλληνες. Αν δεν τους πάρει κανείς χαμπάρι (ούτε οι Βρυξέλες, ούτε ο λαός), τότε το πείραμα θα πετύχει.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr