Προϋπόθεση για το "βελούδινο διαζύγιο" με την τρόικα και το μνημόνιο, είναι η λήψη μέτρων που αφορούν τη δημόσια διοίκηση και σκοπεύουν στον περιορισμό των δαπανών του δημοσίου. Τα μέτρα αυτά που απέφυγαν όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις, περιορίζουν τα επιδόματα και τα εισοδήματα πολλών δημοσίων υπαλλήλων και θίγουν άμεσα την τσέπη τους. 

Ο Σαμαράς νοιώθει έτοιμος να βγεί από το Μνημόνιο, ο Τσίπρας νοιώθει έτοιμος να κυβερνήσει, οι αγορές όμως δεν πιστεύουν τίποτα από τα δυο.

Τα εκλογικά σενάρια, όχι μόνο δεν υποχωρούν μετά την απόφαση του πρωθυπουργού να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή, αλλά αντίθετα επανέρχονται δριμύτερα.

Οι κρισιμότερες ημέρες από το 2010 και την υπογραφή του πρώτου Μνημονίου με τους πιστωτές μας, είναι αυτές που διανύουμε σήμερα και μέχρι το τέλος του έτους. Και αυτό διότι η κυβέρνηση επεξεργάζεται ένα νέο πλαίσιο συμφωνίας με τους ευρωπαίους το οποίο θα αποτελέσει τη διάδοχο κατάσταση του Μνημονίου.

Με μαζικές πωλήσεις υποδέχθηκαν τα διεθνή χρηματιστήρια τις δηλώσεις Ντράγκι περί διατήρησης των επιτοκίων του ευρώ στα σημερινά επίπεδα και περί προγράμματος αγορών καλυμμένων τίτλων των ευρωπαικών τραπεζών από την ΕΚΤ.

Όσοι βιάζονται να αξιολογήσουν αρνητικά τη συνάντηση Σαμαρά με Μέρκελ και βάσει αυτής της αξιολόγησης να πουλήσουν μετοχές ή ακόμη χειρότερα να παίξουν short το Χρηματιστήριο, μάλλον κάνουν λάθος. 

Η πρόθεση της κυβέρνησης να καθιερώσει χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές 15% και 7,5% για να επιστρέψουν στην Ελλάδα τα μαύρα λεφτά που προέρχονται από φοροδιαφυγή και ξέπλυμα χρήματος, είναι σε λάθος κατεύθυνση. Και αυτό διότι όσο έχει ανάγκη η χώρα τα λεφτά, άλλο τόσο ή ακόμη και περισσότερο έχει ανάγκη τη νομιμότητα.