Τα τρία γερμανικά κόμματα αριστερά του κέντρου, οι Σοσιαλδημοκράτες (SPD), οι Πράσινοι και η Αριστερά, που μπήκαν στην γερμανική Βουλή με τις εκλογές της τελευταίας Κυριακής έχουν την συνταγματική και πολιτική δύναμη και βουλευτική πλειοψηφία να αλλάξουν ριζικά την πορεία και το μέλλον της Ευρωζώνης και του ευρώ, εάν αποφασίσουν να βρουν την πολιτική βούληση και φρόνηση να συνεργαστούν μεταξύ τους και να αποτελέσουν την κυβέρνηση συνασπισμού της επόμενης τετραετίας καθηλώνοντας την (μελλοντικά πρώην) «αυτοκράτειρα» Μέρκελ στον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. 

Στις πρόσφατες, συνταρακτικές εκλογές της Γερμανίας, (συνταρακτικές διότι το μέλλον της Ευρώπης δυστυχώς κρέμεται πια από αυτές), ένα κόμμα έπαθε πανωλεθρία, οι Φιλελεύθεροι (FDP) του Ρέσλερ, χάνοντας το δικαίωμα εισόδου στην γερμανική Βουλή, γιατί δεν έπιασαν τα 5% των ψήφων, και ένα κόμμα, οι Πράσινοι, έχασαν ένα μικρό αλλά αισθητό ποσοστό ψήφων εν συγκρίσει με τις προηγούμενες εκλογές.

Πολύ πιο τραγικό εθνικό θέμα και πολύ μεγαλύτερος εθνικός κίνδυνος για την Ελλάδα από την, κατά τις μαρτυρίες, οργανωμένη­ δολοφονία του 34χρονου Φύσσα, αποτελεί η στάση των οργάνων ασφάλειας και προστασίας του πολίτη, που παρακολούθησαν τους διαπληκτισμούς χθες το βράδυ, χωρίς, σύμφωνα με την μαρτυρία της φίλης του δολοφονηθέντος, να παρέμβουν διότι, όπως είπε η φίλη του νέου, «είναι τόσο πολλοί, τι μπορούμε να κάνουμε», και αφού ο 48χρονος είχε μαχαιρώσει το θύμα του, να αναφωνήσει κάποια «έ, δεν είπαμε και μαχαίρι». 

Οπωσδήποτε το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα άλλαξε την Ελλάδα προς το καλύτερο. Και εξίσου σίγουρα επέφερε το ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα, την παρούσα καταστροφή, σε όλα τα επίπεδα, οικονομικά, πολιτικά, κρατικά με κοινωνικά, με δευτερεύουσα συνένοχο την Νέα Δημοκρατία.

Ίσως να κρύβεται μία ισχνή ελπίδα για το μέλλον της Ευρωζώνης, και της Ευρώπης, (και της Ψωροκώσταινας), στις επερχόμενες γερμανικές εκλογές. Αυτή η ισχνή ελπίδα έγκειται σε μία καθόλου σίγουρη επικράτηση ενός κυβερνητικού συνασπισμού υπό την αρχηγεία του Περ Στάινμπρουκ.

Ο Ομπάμα, θέλω να πιστεύω, ξεκίνησε με καλές προθέσεις, πριν πολλά χρονιά, αλλά με τον καιρό, αναγκάστηκε να υποκύψει, να συμμορφωθεί και να προσαρμόσει την εξωτερική του πολιτική στις γενικότερες ανάγκες, βλέπε διαταγές, του δίδυμου πολιτικού κατεστημένου που εξουσιάζει την αμερικανική εξωτερική πολιτική, δηλαδή της αμερικανικής βιομηχανίας πολέμου και του αμερικανικού λόμπι του κράτους του Ισραήλ. 

Ένας είναι ο δηλητηριώδης κανόνας στην πολιτική ζωή των κοινοβουλευτικών δημοκρατιών. Οι πολιτικοί ηγέτες, στην προσπάθεια τους να εκλεγούν και να επανεκλεγούν στην κυβερνητική εξουσία από τους «πεφωτισμένους» ψηφοφόρους τους, λαϊκίζουν, η λένε ψέματα, υποσχόμενοι λαγούς με πετραχήλια.