Σήμερα αρχίζουν οι διαβουλεύσεις με τους εκπροσώπους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για να συγκεκριμενοποιηθούν οι όροι με τους οποίους θα δανειστούμε αν χρειαστεί να ζητήσουμε την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης Ευρωζώνης-ΔΝΤ, σύμφωνα με την ερμηνεία που δίνει η κυβέρνηση. Στην πραγματικότητα, όλα δείχνουν ότι έχουμε μπει πια στον μονόδρομο που οδηγεί στον μηχανισμό στήριξης, αν και πληροφορίες αναφέρουν ότι η κυβέρνηση ψάχνει ακόμη μήπως και βρει κάπου τα 11 δισεκατομμύρια που πρέπει να δανειστεί ως τις 15 Μαΐου. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα τα βρει στις καθιερωμένες αγορές (φυσικά δεν είναι απαραίτητο να είναι από αυτές) που ανεβάζουν συνεχώς τα “spreads” σε δυσθεόρατα και απαγορευτικά ύψη, σαν να μας υποδεικνύουν να στραφούμε αλλού, δηλαδή στην Ευρωζώνη και στο ΔΝΤ.

Σερνόμαστε προς τον μηχανισμό στήριξης Ευρωζώνης-ΔΝΤ, ακόμη και αν στην κυβέρνηση υπάρχουν και δεύτερες σκέψεις, ακόμη και αν φωνάζει η αντιπολίτευση, ακόμη και αν οι φόβοι και τα επιχειρήματα εναντίον της εμπλοκής τους Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στη χώρα ας είναι ισχυρά. Οι ανελέητες αγορές ξεκαθάρισαν για άλλη μία φορά χθες ότι δεν το συζητούν, ανεβάζοντας τα “spreads” πάνω από τις 480 μονάδες βάσης ,που σημαίνει ότι αν πηγαίναμε να δανειστούμε τώρα, το επιτόκιο θα ήταν στο 8% ίσως και λίγο ψηλότερο. Οι όποιες εναλλακτικές λύσεις είναι εξίσου σκληρές, για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία, μόνο που θα έπρεπε να πάρουμε τις αντίστοιχες αποφάσεις μόνοι μας και να τις επιβάλουμε στους εαυτούς μας, επίσης μόνοι μας. Αλλά αυτό δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι είναι εφικτό!

Ο Γ. Παπανδρέου και η κυβέρνηση δεν το θέλουν, ο Α. Σαμαράς δεν το θέλει επίσης, η Άνγκελα Μέρκελ δεν το θέλει για τους δικούς της λόγους, αλλά η πραγματικότητα και κυρίως οι αγορές μας αναγκάζουν να πάμε και έτσι, με επιστολή του προς τον Ρεν, τον Τρισέ και τον Στρως-Καν, ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου ζητεί να αρχίσουν οι διαβουλεύσεις για τους όρους με τους οποίους θα δανειοδοτηθούμε, αν αποφασίσουμε να προσφύγουμε στον μηχανισμό στήριξης που αποφάσισαν οι εταίροι της Ευρωζώνης.

Τελικά «η εκσυγχρονίστρια» Άννα Διαμαντοπούλου, διάλεξε τον δρόμο της ντροπής και καταργεί την βάση του 10, προκειμένου να μπορεί να μπει και ο τελευταίος τενεκές στο πιο άχρηστο και αζήτητο ΑΕΙ ή ΤΕΙ. Φαίνεται όμως ότι και για την κυβέρνηση  αναγκαιότητα διαρθρωτικών αλλαγών περιορίζεται αποκλειστικά και μόνο στον τομέα της οικονομίας και ίσως και στον τομέα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, καθώς στον πρώτο πιεζόμαστε αφόρητα από τους εταίρους, τις αγορές και το ΔΝΤ, ενώ στον δεύτερο αναζητούνται και κομματικά οφέλη. Ακόμη δεν έχουμε δει τίποτα για διαρθρωτικές αλλαγές στην κρατική μηχανή και όπως αποδεικνύεται δεν τολμάμε και στην Παιδεία…Ασχέτως αν είναι πασιφανές ότι η χώρα δεν βρίσκεται μόνο σε βαθιά οικονομική κρίση, αλλά και σε βαθιά και παρατεταμένη παρακμή, για την οποία η κατάσταση της Παιδείας έχει βαρύτατη ευθύνη.

Η Ευρώπη αποφάσισε και τώρα μένει να τολμήσει και η Ελλάδα, που όμως συνεχίζει να διστάζει και την τελική λύση θα την δώσουν οι αγορές. Κάπως έτσι διαγράφεται το σκηνικό μετά τη χθεσινή απόφαση των υπουργών Οικονομικών των χωρών της Ευρωζώνης, να επικυρώσουν πολιτικά και να δώσουν στη δημοσιότητα τους όρους με τους οποίους θα δοθεί το πακέτο στήριξης προς την Ελλάδα, αν η τελευταία το ζητήσει. Μόνο που η τελευταία δείχνει  να επιμένει να δοκιμάσει την τύχη της στις αγορές, αν κρίνουμε από τις δηλώσεις του Γ. Παπακωνσταντίνου, την βούληση του Γ. Παπανδρέου και την πίεση που ασκεί ο Α. Σαμαράς.

Κάποιοι πιστεύουν ότι οι αγορές δοκιμάζουν ανεβάζοντας τα “spreads” των ελληνικών ομολόγων την αξιοπιστία της Ευρωζώνης, καθώς είναι γεγονός ότι η συμφωνία των Βρυξελλών για την στήριξη της ελληνικής οικονομίας, ή όποιας άλλης βρεθεί στην ίδια κατάσταση στο μέλλον, είναι γεμάτη ασάφειες. Οι περισσότεροι όμως θεωρούν ότι  συμπεριφορά των αγορών έχει να κάνει κυρίως, αν όχι αποκλειστικά με τα φοβερά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε και τις σκοτεινές προοπτικές της χώρας. Δεν αποκλείεται να έχουν δίκιο οι μεν και άδικο οι δε ή και το ανάποδο. Λίγη σημασία έχει πια αφού όποια και να είναι η αιτία, η θηλιά είναι περασμένη στο λαιμό της Ελλάδας.

Καταστροφή, όλεθρος! Αυτές και άλλες συναφείς λέξεις περιγράφουν την κατάσταση που δημιούργησε χθες η εκτόξευση των διαβόητων “spreads” στις τετρακόσιες τόσες μονάδες. Που σημαίνει ότι αν η Ελλάδα έβγαινε χθες στη γύρα για δανεικά, θα τα έβρισκε, αν τα έβρισκε, με επιτόκιο πάνω από 7%. Δηλαδή απολύτως απαγορευτικό που τινάζει στον αέρα το Πρόγραμμα Σταθεροποίησης και σχεδόν κάθε ελπίδα ότι μπορούμε να βγούμε κάποια στιγμή από τον φαύλο κύκλο του χρέους, του ελλείμματος, της ύφεσης και της ανεργίας, στον οποίον έχουμε μπλέξει.