Μέσα σε αυτή την κατάσταση είναι θλιβερό ότι υπάρχουν κόμματα που λαϊκίζουν ασύστολα και πιθανώς και ανέξοδα, όπως υπάρχουν και στελέχη ακόμη και του κυβερνώντος κόμματος που κάνουν ότι πιστεύουν πως θα μπορούσαμε να αποφύγουμε τα σκληρά και επώδυνα μέτρα, είτε τα παίρναμε μόνοι μας, είτε μας τα επέβαλαν οι ευρωπαίοι εταίροι, είτε το ΔΝΤ. Ο Α. Σαμαράς έχει γαντζωθεί στην συμμετοχή του ΔΝΤ για να κάνει αντιπολίτευση και ο Γ. Καρατζαφέρης έκανε άλλη μία κολοτούμπα για να μη μείνει πίσω και τώρα και αυτός εξορκίζει το ΔΝΤ.  Οι πρωταθλητές όμως του λαϊκισμού, της ασυναρτησίας και της αντιφατικότητας είναι δυστυχώς τα στελέχη του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. και του ΚΚΕ.

Τα στελέχη του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. με πρώτο και καλύτερο τον Αλ. Τσίπρα, αλλά και από δίπλα τους Π. Λαφαζάνη και Παπαδημούλη (αν και ανήκουν σε διαφορετικές συνιστώσες) συνθηματολογούν ασυλλόγιστα και ανούσια, ενώ όποιος άκουσε χθες την Κα Παπαρήγα του ΚΚΕ στο «ΜΕGA» θα πρέπει να ένοιωσε θλίψη που αυτό το κόμμα και η ηγεσία του έχουν αυτοανακηρυχθεί προστάτες των λαϊκών τάξεων και εμείς τους παίρνουμε στα σοβαρά. Η γυναίκα δεν είχε κανένα ειρμό σε αυτά που έλεγε, γενικολογούσε και ταυτόχρονα κατάφερνε να πέφτει σε αντιφάσεις και το μόνο που έμεινε από το παραλήρημά της ήταν ότι το ΚΚΕ έχει αποφασίσει να καταλύσει το κράτος, αφού τόνισε ότι δεν θα πρέπει οι εργαζόμενοι να υπακούουν στις αποφάσεις των δικαστηρίων, όταν αυτά κηρύσσουν παράνομες και καταχρηστικές τις απεργίες. Η αρχή έγινε χτες με την απεργία των ναυτεργατών.

Μέσα στην κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε, όλα τα παραπάνω είναι ουσιαστικά  «ψιλά γράμματα». Αποκτούν όμως κάποια βαρύτητα, που μπορεί να αυξηθεί θεαματικά από την παρουσία του ΔΝΤ και των μέτρων που πιθανότατα θα επιβάλει. Ο μοναδικός τρόπος για να απομακρύνει την απειλή μία πολιτικής αστάθειας η κυβέρνηση είναι να κινητοποιηθεί, να πάρει γρήγορα αποφάσεις, να φτάσει σε ορατά αποτελέσματα, να δείξει ότι ξέρει τι της γίνεται και που θέλει να φτάσει, να δώσει όραμα και αυτοπεποίθηση στον κόσμο που είναι στα όρια της ομαδικής κατάθλιψης. Κάτι τέτοιο μπορεί να ξεκινήσει από το κράτος, που πρέπει και αυτό να αποκτήσει την αξιοπρέπεια του, ταυτόχρονα στο εξωτερικό και το εσωτερικό. Με μείωση του χρέους στο εξωτερικό , πουλώντας ακίνητη περιουσία και γη, με περιορισμό της σπατάλης και αποτελεσματικότητα, όπως τα πλήγματα που κατάφερε στην τρομοκρατία, στο εσωτερικό,

Είναι βέβαιο ότι θα φτωχύνουμε, αφού ζούσαμε πέρα από τις δυνατότητές μας. Αν όμως φτωχύνουμε όλοι μαζί και με δίκαιο σχετικά τρόπο, ο κοινωνικός ιστός μπορεί να διατηρηθεί. Ο μεγάλος κίνδυνος είναι η ανεργία και αυτή πρέπει να αντιμετωπισθεί άμεσα  με μία σταδιακή πορεία ανάπτυξης.  Ταυτόχρονα η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να βάλει το μαχαίρι στο κόκαλο  με σωστά διαρθρωτικά μέτρα για να ξεφύγουμε από την παρακμή που βιώνουμε. Δυστυχώς, ούτε η ελληνική αστική τάξη είναι ισχυρή, δυναμική και με οράματα για να βοηθήσει, ούτε ο ακαδημαϊκός κόσμος προσφέρει παραδείγματα και ηγεσία. Επομένως η ελπίδα είναι σε αυτούς που έχουν τα ηνία της εξουσίας και ο Γ. Παπανδρέου έχει υποχρέωση να ενισχύσει την ομάδα.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr