Η υφήλιος κυριαρχείται από δύο αλληλένδετα συστήματα παγκόσμιας κυριαρχίας. Το γεωπολιτικό σύστημα της Pax Americana και το οικονομικό σύστημα της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κεφαλαιαγοράς. Στον πολυδιαφημισμένο ακραίο γεωπολιτικό κίνδυνο που έχει ταυτοποιηθεί ως  Ισλαμικό Κράτος, έρχεται τώρα, εδώ και λίγες μόνο μέρες, να προστεθεί και να συμπληρώσει την εικόνα της «τρομοκρατημένης» υφηλίου, ο πολύ δικός μας ΣΥΡΙΖΑ, σαν ένας ακραίος, τρομοκρατικός, συστημικός κίνδυνος στην Ευρωζώνη, και διάχυτα στην παγκόσμια οικονομία.

Ο λόγος για τον οποίο ο εκβιασμός απεργίας πείνας του Νίκου Ρωμανού εναντίον του ελληνικού κράτους συγκλονίζει σύσσωμη την χώρα και την φέρνει αντιμέτωπη με ένα πρόβλημα χωρίς λύση, έχει να κάνει με κάτι πολύ βαθύτερο από την τραγική πιθανότητα απώλειας μίας ανθρώπινης ζωής. Ο λόγος που το έθνος συναρπάζεται με την αυτοκτονική προσπάθεια αυτού του νέου ανθρώπου είναι διότι ο Ρωμανός με τις επιλογές της σύντομης ζωής του, όχι μόνο συμβολίζει, αλλά πλήρως ενσαρκώνει την αυτοκτονική πορεία του έθνους, αλλά και τον ενδογενή αυτόχειρα χαρακτήρα του.

Θέλω να σιγοντάρω τον αξιότιμο συνάδελφό μου, τον Στέλιο Κοντέα, στο τωρινό του άρθρο στο reporter.gr, (Μνημονιακότεροι των Μνημονίων). Τώρα που η καταστροφή της ελληνικής οικονομίας έχει συντελεστεί, χάρις τις πολιτικές επιλογές των τριών μνημονιακών κυβερνήσεων, υπό την επιτήρηση της Τρόικας, λανθασμένης ή όχι, ήρθε η στιγμή για δύο αλλαγές. 

Τα πετρέλαια, και όχι μόνο, αποτελούν μακροχρόνια πηγή αντιπαράθεσης μεταξύ της Τουρκίας από την μια μεριά και της Ελλάδας και της Κύπρου από την άλλη. Μια διαφορετική προσέγγιση στο πρόβλημα από την Ελλάδα και την Κύπρο, θα μπορούσε ίσως να διασφαλίσει με κάποια πιθανότητα και την εθνική κυριαρχία και την επικράτεια τω δύο αυτών μικρών κρατών της Ευρωζώνης, Ελλάδας και Κύπρου, και μία μακροπρόθεσμη εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου των δύο κρατών με ασφάλεια και ειρήνη, προσφέροντας στην Τουρκία μετοχική οικονομική παρουσία σε όλα τα μακροπρόθεσμα κέρδη από τον υποθαλάσσιο πλούτο των αιωνίως αμφισβητουμένων ΑΟΖ.

Πολύ πιθανόν η ιστορία να κρίνει πολύ αυστηρά τον Αντώνη Σαμαρά και τον Αλέξη Τσίπρα, ανάλογα με την στάση τους, τους επόμενους έξη μήνες. Έχουν πλέον καταστεί ολοφάνερες διάφορες πραγματικότητες γύρω από την κατάσταση του ελληνικού έθνους την παρούσα ιστορική στιγμή.  

Όπως πολλοί αναλυτές είχαν προαναγγείλει σχεδόν από την αρχή της κρίσης, η Ευρωζώνη συνεχίζει τον διπλό κατήφορο, στις οικονομίες των πιο πολλών κρατών και στις κοινωνίες τους, εξ αιτίας της ασυγχώρητα εθνοκεντρικής πολιτικής λιτότητας που επέβαλε η Γερμανία από την αρχή. Το ίδιο και στην Ελλάδα, η αδιαφορία των μνημονιακών πολιτικών προς τα πιο ευάλωτα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, και η συμπληρωματική αδιαφορία για μία άμεση και έγκαιρη εξυγίανση του διεφθαρμένου ελληνικού λαβυρινθικού κρατισμού έχει φέρει την χώρα στο τωρινό κρίσιμο σημείο της. Ανέτοιμη να βγει στην αγορές αλλά και με εξαντλημένη την κοινωνική υπομονή για την συνεχιζόμενη αφαίμαξη των εθνικών πόρων, κυρίως φυσικά από τα ήδη ισχνά πορτοφόλια των πιο ευάλωτων κοινωνικών στρωμάτων.

Η Γαλλική πολιτική ηγεσία εξακολουθεί την ίδια αποτυχημένη πολιτική στην Ευρωζώνη, υπακούοντας στους άγραφους κανονισμούς της αυτοκράτειρας Μέρκελ, της ηγέτιδας μe την επιτυχημένη εφαρμογή του «Διαίρει και Βασίλευε» που πρωτοκαθιέρωσε η Μεγάλη Βρετανία. Έτσι βλέπουμε τον νεόφυτο Γάλλο πρωθυπουργό, τον κ. Βαλ, η Βαλς, (η στήλη δεν έχει μπορέσει να το προσδιορίσει καλύτερα), να γίνεται αντικείμενο άγριου πολιτικού εμπαιγμού από τους συμπατριώτες του, ακόμα και από τον πολύ κ. Σαρκοζί, πηγαίνοντας, κυριολεκτικά σαν ικέτης, παρά σαν ηγέτης μίας μεγάλης οικονομικής δύναμης της Ευρώπης, στην έδρα της Γερμανίδας αυτοκράτειρας, να δικαιολογηθεί για την αδυναμία της χώρας του να προσαρμοσθεί στα αυτοκρατορικά διατάγματα, και να προσπαθήσει, ο δυστυχής, να λάβει από την «Πάπισσα», όπως όχι άστοχα ονόμασε την Μέρκελ ένα πρόσφατο αντιπολιτευτικό ελληνικό πρωτοσέλιδο, τουλάχιστον μία «Άφεση Αμαρτιών», συνοδευμένο από πολλαπλές ευλαβικές γονυπετήσεις.