Ο γράφων έχει διατελέσει σταθερός και ένθερμος υποστηρικτής του κ. Γιούνκερ καθόλη την διάρκεια της ελληνοευρωπαϊκής κρίσης, αξιολογώντας την διακυβέρνηση της κρίσης που ο κ. Γιούνκερ εκτελούσε στην ευρωζωνική ηγεσία πιο τίμια, πιο φιλαλήθη, πιο φιλοευρωπαϊκή, (σε σύγκριση με την μερκελική πολιτική), και εν κατακλείδι, πιο φιλελληνική, (και όλοι ξέρουμε ότι η κακόμοιρη η ψωροκώσταινα χρειάζεται φίλους).
Αλλά οι πρόσφατες αποκαλύψεις, κατά την γνώμη του γράφοντος, ανατρέπουν ριζικά την ιστορία του κ. Γιούνκερ στην ηγεσία της Ευρώπης, και τον απαξιώνουν απόλυτα στην ηγετική θέση που η Ευρώπη τον επέλεξε φέτος, διά μέσου των πανευρωπαϊκών κοινοβουλευτικών εκλογών του Μαΐου και των λοιπών θεσμικών οργάνων της ευρωζωνικής ηγεσίας.
Ο κ. Γιούνκερ, μέσα στην μία γενεά που ηγείται του κρατιδίου του Λουξεμβούργου, μετέτρεψε την μικροσκοπική πατρίδα του σε ένα διεθνή χρηματοπιστωτικό κολοσσό, εκμεταλλευόμενος, θεμιτά και νόμιμα, όλες τις νομικές χαραμάδες που η παγκοσμιοποίηση του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου προσέφερε πλουσιοπάροχα και «αφιλοκερδώς» στις τεράστιες πολυεθνικές επιχειρήσεις που ήθελαν να αποφύγουν ή να διαφύγουν, ή τέλος πάντων να ξεγλιστρήσουν, από την φορολογία της χώρας όπου και στην πραγματικότητα είχαν και έχουν την πραγματική τους βάση. Ως εδώ, όλα αρκετά καλά.
Πολλοί άλλοι παίκτες της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας εκμεταλλεύονταν, εκμεταλλεύτηκαν, και συνεχίζουν να εκμεταλλεύονται αυτές τις σοβαρές αλλά δυστυχώς θεμιτές συνθήκες αφαίμαξης φορολογικών εσόδων από άλλες χώρες, προς ίδιον όφελος, που πρωτοδημιούργησε και με πολύ ενθουσιασμό συντήρησε και συντηρεί το παγκοσμιοποιημένο χρηματοπιστωτικό καπιταλιστικό κεφάλαιο. Η ηγεσία των μεγάλων καπιταλιστικών κρατών, μόλις τώρα άρχισε να αφυπνίζεται περί του γιγαντιαίου προβλήματος (όσον αφορά την αφαίμαξη πάτριου φορολογικού πλούτου) και προσπαθεί να σχεδιάσει διεθνείς νομοθεσίες που να αναιρούν, δηλαδή να κλείνουν αυτές τις χαραμάδες τεράστιας και καταστρεπτικής παγκόσμιας φοροαποφυγής.
Αλλά ο κ. Γιούνκερ είχε το θράσος να συνεχίσει αυτόν τον εμπλουτισμό του κρατιδίου του, μέσω αυτής της διευκόλυνσης φοροαποφυγής τεράστιων φορολογικών ποσών που θεωρητικά ανήκαν σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη, την στιγμή κατά την οποίαν, ως αρχηγός του Eurogroup, και για τα πολυάριθμα έτη της ηγεσίας του στην Ευρωζώνη, χρέος του ήταν να προωθεί την ενωτική προσπάθεια όλων των κρατών ισοδύναμα, και να φροντίζει για την θεμιτή οικονομική ευμάρεια όλων των κρατών ανεξαιρέτως και ισόβαρα.
Τα φορολογικά έσοδα που έχασαν τα άλλα κράτη της Ευρωζώνης ήταν, και συνεχίζουν να είναι, τεράστια, αν και ο γράφων δεν γνωρίζει ούτε σε προσέγγιση ένα συνολικό ποσό διότι οι διαδικασίες διευκόλυνσης φοροαποφυγής υπολογίζονται σε χιλιάδες διαφορετικές περιπτώσεις, και μόλις πρόσφατα άρχισε η ανασκαφή αυτής της λεηλασίας θεμιτών και ξένων φορολογικών εσόδων από ένα διεθνή κοινωφελή μη κυβερνητικό οργανισμό, αλλά και κάπως καθυστερημένα από την ίδια την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, της οποίας ηγείται από την προηγούμενη εβδομάδα, ο ίδιος ο κ. Γιούνκερ!
Μόνο για δύο μεγαθήρια της παγκόσμιας οικονομίας, την Amazon και την Fiat, εναντίον των οποίων έχουν αρχίσει ερευνητικές νομικές διαδικασίες, υπολογίζεται ότι αυτές οι δύο επιχειρήσεις, κερδίζοντας φορολογική βάση και πατρίδα στον Λουξεμβούργο, κατάφερναν να πληρώνουν φόρους εισοδήματος ή κέρδους στην πατρίδα του Ζαν Κλοντ, κάτω από 1%, αποφεύγοντας αντίστοιχους φόρους στις θεμιτές τους φορολογικές βάσεις, 10%, 20% ή και 30%!
Αντί να ηγείται της Ευρωζώνης, ο κ. Γιούνκερ την έπαιζε, σαν ένας ακόμη σεσημασμένος πολιτικός θεατρίνος, προσποιούμενος κάτι που δεν ήταν, φιλολογώντας δελεαστικά και λίαν πειστικά ότι πάθιαζε για μία ενωμένη, δυνατή και τίμια Ευρωζώνη, την στιγμή που αφαιρούσε όσο πιο πολλά έσοδα μπορούσε από τις οικονομίες των κρατών των οποίων ηγείτο επί χρόνια, και μάλιστα στον οικονομικό τομέα, εάν αγαπάτε, και εάν σας αρέσει το χιούμορ.
Ο γράφων χαρακτηρίστηκε πρόσφατα από αξιότατο συνάδελφό σαν «ρομαντικός», ίσως διότι αρέσκεται να υποστηρίζει τιμιότητα και φιλαλήθεια στον πολιτικό χώρο και να μην ανέχεται την έλλειψη ή και την καταπάτηση αυτών των ανθρώπινων χαρισμάτων. Το θέμα δεν είναι ο γράφων και ο ρομαντισμός του. Το θέμα είναι ότι μόνο πολιτικοί υψηλού ηθικού επιπέδου είναι ικανοί να οδηγήσουν ένα λαό, ή ακόμη σημαντικότερα, μία Ευρωζώνη σε ένα θετικό μέλλον, τίμιο, ενάρετο, και δίκαιο για όλους. Όλοι οι άλλοι πολιτικοί, κατώτερου, η τουλάχιστον ελαστικότερου ηθικού επιπέδου, μόνο σε ένα άδικο, αρνητικό και καταστροφικό μέλλον μπορούν να οδηγήσουν ένα λαό ή μία ήπειρό. Ο κ. Γιούνκερ απέδειξε ότι δεν ανήκει στην πρώτη κατηγορία και επομένως το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να παραιτηθεί και να γυρίσει στην πατρίδα και στα του οίκου του.
Μιλάμε δηλαδή για διπλή πολιτική και ηθική ανωμαλία. Από την μια μεριά, πώς γίνεται μία Ευρώπη να ηγείται από ένα πολιτικό παίκτη, που δείχνει τόση πολιτική και ηθική ελαστικότητα ώστε να ηγείται δύο εντελώς διαφορετικών και βασικά αντικρουόμενων πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων, της πατρίδας του και της Ευρωζώνης. Από την άλλη μεριά, είναι τουλάχιστον αστείο να φανταστεί κανείς ότι μία τίμια εξέταση και νομική έρευνα και πιθανή δικαστική δίωξη μπορεί να πραγματοποιηθεί εναντίον του Λουξεμβούργου και της ηγεσίας, όταν ο κύριος ονομαστικός και πραγματικός ηγέτης των υποτιθέμενων ενόχων, είναι και αρχηγός της επιτροπής που οφείλει να ερευνήσει πιθανά πολιτικά και οικονομικά εγκλήματα.
Πολλά έχουν ειπωθεί για την χαμηλή ποιότητα της Ευρωπαϊκής ηγεσίας στα χρόνια της κρίσης, που έχει σχηματίσει και υλοποιήσει με εκβιαστικούς τρόπους την «μερκελική πολιτική». Η παρούσα ηγεσία έχει κατηγορηθεί, πολύ σωστά κατά την γνώμη του γράφοντος, για μία ευρωπαϊκή πολιτική πλημμυρισμένη από εθνικιστικές κερδοσκοπικές προτεραιότητες και ιδεολογική σκλήρυνση του εγκεφάλου.
Αλλά η παρουσία του κ. Γιούνκερ στην ηγεσία της γηραιάς ηπείρου ανοίγει σοβαρά ερωτήματα ως προς την τιμιότητα και το ηθικό επίπεδο της Ευρωπαϊκής ηγεσίας, όποια αυτή και να είναι.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr