Την περασμένη εβδομάδα το βραδινό δελτίο ειδήσεων μεγάλου καναλιού παρουσίασε ρεπορτάζ πάνω σε διάφορες εγκληματικές καταστάσεις στην Ελλάδα.

(Με το συμπάθιο των αναγνωστών, και μετά από εκατομμύρια φορές που έχω ακούσει, διαβάσει και γράψει την λέξη “διάσωση” για να περιγράψω την διαχείριση της Ελλάδας από την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ, αποφάσισα να καινοτομήσω και να χρησιμοποιήσω μία άλλη λέξη, αυτήν του “βιασμού”, που πιστεύω δεν υπολείπεται πολύ σε ακρίβεια ή σε γλαφυρότητα από την πιο δημοφιλή αδελφή της.) 

Η στήλη έχει επανειλημμένα υποστηρίξει, και θα συνεχίζει να ενοχλεί τα αυτιά των αναγνωστών του reporter ότι το μακροπρόθεσμο σχέδιο για την Ευρωζώνη, είναι η σταδιακή πτώχευση των λαών, η σταδιακή γεωπολιτική αποδυνάμωση των υπολοίπων κρατών, και η τελική ηγεμονική κυριαρχία της Γερμανίας επί της Ευρωζώνης, με την Γαλλία να συνεχίζει να παίζει το τσιράκι της Μέρκελ, συνεχίζοντας τον ιστορικό ρόλο της κατοχικής κυβέρνησης, νομίζω, του Βισύ, όσα χρόνια το επιτρέψει ο γαλλικός λαός.

Με αφορμή το τελευταίο τηλεοπτικό «συμβάν» του χρυσαυγίτη βουλευτού, κ. Παναγιώταρου, σε συνέντευξη που έδωσε σε αυστραλέζικο δημοσιογραφικό όργανο, το σημερινό άρθρο θέλει να υποστηρίξει την γνώμη ότι όλες οι μορφές βίας στην ανθρώπινη κοινωνία είναι, ή πρέπει να θεωρούνται, εξίσου απαράδεκτες από όλους, και να τιμωρούνται η κάθε μία μορφή βίας, με την ανάλογη τιμωρία που τους αρμόζει.

Η ΙΑΠΩΝΙΑ ΣΩΖΕΤΑΙ ΡΙΧΝOΝΤΑΣ ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΤΗΣ.

Η απίστευτα καταστροφική παντοδυναμία της απολυταρχικής πολιτικής της κυβέρνησης Μέρκελ έχει αποδυναμώσει, αλλά και πιο σημαντικά και ακόμα πιο ανησυχητικά, έχει κυριολεκτικά σχεδόν ξεχαρβαλώσει  όλους τους άλλους πολιτικούς ηγέτες της Ευρωζώνης, και τις χώρες των οποίων ηγούνται. Αυτή η επελθούσα παραλλαγή στο πολιτικό κατεστημένο συμπεριλαμβάνει την εικονική και βασικά γραφική ευρωζωνική ηγεσία, και αποτελεί ταυτοχρόνως και αδιάψευστο τεκμήριο του τεράστιου και άμεσου υπαρξιακού κινδύνου για το κοινό νόμισμα, αλλά και ολοφάνερο τεκμήριο της καταστροφικής ποιότητας και ταυτότητας της γερμανοκρατούμενης ευρωζωνικής πολιτικής.

Η εθελοτυφλία μίας μεγάλης μερίδας ελλήνων πολιτών, αλλά και μέσων μαζικής ενημέρωσης, με καταπλήσσει και με εξοργίζει συνεχώς. Και τώρα αρχίζει να μου λύνεται η απορία και να καταλαβαίνω την προέλευση της. Αυτή η εθελοτυφλία, αυτή η «αθώα» αναζήτηση, (που δεν βρίσκει την σωστή απάντηση), πως και γιατί υπάρχουν τέτοια πολιτικά και κοινωνικά κινήματα και επιλογές στην ελληνική κοινωνία, είναι η δίδυμη αδελφή της εθελοτυφλίας που διατηρούν οι ίδιοι αυτοί έλληνες περί της απίστευτης, αλλά εξίσου «αθώας» διαφθοράς που μαστίζει την ελληνική κοινωνία επί αιώνες. Αλλά αυτή η μάστιγα διαφθοράς, ενηλικιώθηκε και θέριεψε μέσα στην, και από την, γενεά της Μεταπολίτευσης, και μεταμορφώθηκε στο ελληνικό κρατισμό, που είναι και ο μεγαλειώδης, και εξαιρετικά θανατηφόρος, καρκίνος που καταστρέφει το έθνος.