Όλες οι πληροφορίες που φτάνουν στα δημοσιογραφικά γραφεία, είναι οτι η κυβέρνηση θα υπογράψει σύντομα όλα τα μέτρα και οτι αυτή η “διαπραγμάτευση”, γίνεται για τα μάτια του κόσμου. Το έχει ξανακάνει πολλές φορές και το αποτέλεσμα ήταν πάντα η “κωλοτούμπα”. Θα γίνει και τώρα αυτό ή θα επιλέξει άλλο δρόμο;

Η πρώτη αντίδραση της κοινωνίας στο ζήτημα των κόκκινων δανείων είναι να κουρευτούν, να χαριστούν, να σωθούν οι επιχειρήσεις και οι πολίτες που χρωστάνε, να μη πάρουν οι τράπεζες τις εγγυήσεις, να μη πάρουν τις επιχειρήσεις και τα σπίτια, να μη τα πουλήσουν σε άλλους “κοψοχρονιά”.

Αυτή είναι η αντίδραση όλων μας απέναντι σε ένα ζήτημα δύσκολο και περίπλοκο. Η ελληνική κοινωνία είναι μια κοινωνία ανεκτική, συγχωρητική πάντα, από το Σχολείο μέχρι το κάψιμο των μαγαζιών στους δρόμους, μέχρι τη φυλακή. Παντού η άφεση αμαρτιών είναι η πρώτη αντίδραση μιας κοινωνίας της οποίας η Θρησκεία στη βασική προσευχή λέει: Και άφες ημίν τις αμαρτίες ημών ώς και ημείς αφίεμεν τους οφειλέτες ημών”.

Οι Έλληνες πολιτικοί έχουν παρεξηγήσει το ρόλο της αντιπολίτευσης. Όταν δεν βρίσκονται στην κυβέρνηση, απλώς δεν κάνουν απολύτως τίποτα. Έτσι και η κυρία Φώφη Γεννηματά, η οποία γενικολογεί απολαμβάνοντας το καθησιό στον σαραβαλιασμένο πλέον θρόνο της Προέδρου του ΠαΣοκ. 

Είναι πολύ ευχάριστο ότι στο ζήτημα της ρύθμισης του χρέους η Νέα Δημοκρατία δεν διαφοροποιείται από την κυβέρνηση, αντίθετα εναντιώνεται στη λογική Σόιμπλε και υποστηρίζει το αίτημα της άμεσης βελτίωσης των όρων αποπληρωμής. Το ελληνικό αίτημα υποστηρίζεται ενθέρμως από την Τράπεζα της Ελλάδας, ο Στουρνάρας δεν χάνει ευκαιρία να τονίσει την αναγκαιότητα της ρύθμισης με το μάτι στην συμμετοχή της χώρας στην ποσοστική χαλάρωση της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας και με απώτερο στόχο την άρση των capital controls και την διευκόλυνση των επενδύσεων. 

Το αν θα έρθουν επενδύσεις, ελληνικές ή ξένες, δεν εξαρτάται βέβαια από την ρύθμιση του χρέους μας, αλλά από το αν οι επενδυτές εμπιστεύονται τη χώρα. 

Η άνοδος του Τράμπ στην Προεδρία των ΗΠΑ, η ψήφος των Άγγλων υπέρ του BREXIT, η άνοδος των εθνικιστών στη Γαλλία, την Ολλανδία και σε άλλες ευρωπαικές χώρες και πολλά άλλα “παράδοξα” που συμβαίνουν στις πολιτικές αρένες όλων των χωρών, όλα δείχνουν ένα και μόνο πράγμα: Οτι μεγάλο μέρος των λαών δεν αντέχει τις επιπτώσεις της Παγκοσμιοποίησης. 

Ποιες είναι αυτές οι επιπτώσεις και γιατί δεν τις αντέχουν;

Άλλη μια φορά είδαμε το ίδιο έργο.  Κοιμηθήκαμε με την Χίλαρυ να προηγείται, ξυπνήσαμε με τον Τράμπ να έχει νικήσει. Πρίν από λίγους μήνες είχαμε κοιμηθεί με τη Βρετανία μέσα στην Ευρώπη, ξυπνήσαμε και είχε φύγει.

Πώς γίνεται να πέφτουν τόσο έξω σε τόσο σημαντικά ζητήματα όλες οι δημοσκοπήσεις και οι προβλέψεις των αναλυτών;