Η παρέμβαση του SSM στη διαδικασία εκλογής νέου Διευθύνοντος Συμβούλου από το ΔΣ της τράπεζας Πειραιώς, χρήζει διερεύνησης. Ουσιαστικά έγινε για να απορριφθεί ο μοναδικός τελικά υποψήφιος, ο κ. Χρήστος Παπαδόπουλος τον οποίο υποστήριζε το ΤΧΣ, αφού ο υποψήφιος Άνθιμος Θωμόπουλος που υποστήριζε ο Αμερικανός μεγαλομέτοχος John Polson, είχε ήδη παραιτηθεί από το προηγούμενο βράδυ.

Έλληνες μεγαλομέτοχοι που περίμεναν ότι χθες θα εκλεγόταν επιτέλους Διευθύνων Σύμβουλος στην τράπεζα, θεωρούν τώρα ότι πλήττεται η φήμη της τράπεζας και κατά συνέπεια η αξία των μετοχών τους και σκοπεύουν όπως δηλώνουν να καταθέσουν αγωγές εις βάρος του SSM.

Είναι κατανοητό ότι οι μέτοχοι ενδιαφέρονται για το ποιος θα είναι ο νέος CEO αφού αυτός θα οδηγήσει την τράπεζα σε πορεία ανάπτυξης, αλλά στην περίπτωση της ΠΕΙΡΑΙΩΣ, η μάχη μεταξύ των μετόχων για την επιλογή προσώπου έχει "παραβρωμίσει". 

Ιδιαίτερα η επιμονή του Polson να ορίσει εκείνος τη διοίκηση γεννά ερωτηματικά για τις σκοπιμότητες του, αφού το fund του σκοπεύει να αγοράσει κοψοχρονιά μέρος του προς πώληση χαρτοφυλακίου των κόκκινων δανείων της τράπεζας. Το ζήτημα μάλλον είναι πόσο "κοψοχρονιά" θέλει ο Polson να πάρει τα δάνεια και ποια διοίκηση εξυπηρετεί αυτές τις επιδιώξεις του. Και ακόμη μεγαλύτερο ζήτημα είναι αν και με ποιο τρόπο ο Polson επηρεάζει ή ακόμη και ελέγχει τον ελεγκτή του τραπεζικού συστήματος που είναι ο SSM και τον υποχρεώνει να διακόψει τη διαδικασία του ΔΣ προκειμένου να μην εκλεγεί ο υποψήφιος που δεν είναι της αρεσκείας του.

Φανταστείτε τι θα σκεφτούν οι ξένοι επενδυτές που με τόση αδημονία όλοι περιμένουμε, αν αποχωρήσει το ΔΝΤ από το ελληνικό πρόγραμμα. Η πρώτη και αυτονόητη σκέψη τους θα είναι ότι αφού το ΔΝΤ λέει ότι το ελληνικό πρόγραμμα δεν είναι βιώσιμο και φεύγει, εμείς δεν έχουμε κανένα λόγο να επενδύσουμε σε αυτή τη χώρα που πρόκειται να πτωχεύσει.

Τι ποιο λογικό από το να αναβάλουν όλα τους τα επενδυτικά πλάνα οι ξένοι επεπενδυτές και να βγάλουν την Ελλάδα από τον χάρτη των σχεδιασμών τους. Ας προσέχουμε λοιπόν τι επιδιώκουμε και ας φροντίσουμε να παραμείνει το ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, διότι προκοπή με τους εγχώριους "ηγέτες" της πλάκας δεν πρόκειται να δούμε.

Τα άκρα πάντα συναντώνται τελικά στο τέλος της γραμμής και αυτό συμβαίνει και με την πολιτική. Οι δυο πολιτικοί που υποστηρίζουν ανεπιφύλακτα το Grexit και θεωρούν οτι είναι η μόνη λύση για την Ελλάδα, είναι ο Σόιμπλε και ο Λαφαζάνης.

Προχθές ο Λαφαζάνης επανέλαβε την πάγια θέση του περί Δραχμής λέγοντας οτι ούτως ή άλλως θα πάμε σε εθνικό νόμισμα και υποστήριξε ξανά οτι είναι άλλο να πάμε συντεταγμένα και άλλο άναρχα. Εξήγησε οτι συντεταγμένα είναι να πάρουμε μια γενναία βοήθεια από την Ευρωπαική Ένωση και να κουρέψουμε το χρέος μας. Ακριβώς την ίδια θέση έχει και ο Σόιμπλε. Το είχε εξάλλου προτείνει σε ελληνικές κυβερνήσεις περισσότερο από μια φορές.

Συναντήθηκαν λοιπόν δυο άκρα και εκεί που συναντήθηκαν βρήκαν και το τρίτο άκρο που είναι ο Μιχαλολιάκος της Χρυσής Αυγής ο οποίος επίσης υποστηρίζει την έξοδο από την ΟΝΕ.

Όλοι μαζί αυτοί, φαντάζονται ο καθένας για δικούς του λόγους, μια Ελλάδα διαλυμένη, φτωχή και απομονωμένη. Οι δυο Έλληνες διότι υπό αυτές τις συνθήκες θεωρούν οτι θα μπορέσουν να ολοκληρώσουν τα πολιτικά τους σχέδια του ολοκληρωτισμού. Ο Γερμανός για να μας τιμωρήσει. 

Η ουσία είναι οτι αν εξαιτίας πολιτικών μεθοδεύσεων ή από την απελπισία μας βρεθούμε στη Δραχμή, θα συναντήσουμε έναν εκ των δυο: Λαφαζάνη ή Μιχαλολιάκο.