Βαρυσήμαντες δηλώσεις έκανε ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης για την ανάπτυξη της οικονομίας. Είπε οτι το αναπτυξιακό στάδιο πρέπει να είναι "ελληνικής ιδιοκτησίας" δηλαδή να το έχουμε φτιάξει από την αρχή μόνοι μας και να μη πάρουμε τις οδηγίες των κακών ξένων, όπως έγινε με το μνημόνιο. Ο Δραγασάκης θεωρεί οτι με τις σωστές πολιτικές θα πετύχουμε ανάπτυξη. Σωστές πολιτικές θεωρεί αυτές που θα σκεφτεί ο ίδιος και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και με αυτές θα κάνουν ουρά οι επενδυτές για να επενδύσουν.

Θα συνδυάσει λέει τα συγκρτικά πλεονεκτήματα της χώρας με αυτές τις πολιτικές. Φυσικά μας κρατάει κρυφά το πώς θα το κάνει. το σχέδιο δεν είναι έτοιμο, αναζητούν όπως δήλωσε πρόσφατα κάποιες πρωτότυπες ιδέες.

Πλήρης ασάφειας όπως πάντα και έμπλεος αναιτιολόγητης αισιοδοξίας ο Δραγασάκης. Μας θύμισε τον Γιάνη με ένα ν.

Άσε Γιάννη, καλύτερα να ακολουθήσουμε τα δοκιμασμένα παγκοσμίως και επί δεκαετίες αναπτυξιακά υποδείγματα και όταν έχεις έτοιμο το δικό σου, αλλάζουμε. Αν ζούμε...

Δείτε εδώ τις δηλώσεις του

Πρόθεση της κυβέρνησης είναι να προκαλέσει ταυτόχρονα ένα επενδυτικό σόκ και να αυξήσει την απασχόληση. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει με κλασσικές συνταγές, χρειάζεται έναν πρωτότυπο τρόπο. Αυτό είπε ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησςη κ. Γιάννης Δραγασάκης σε "πηγαδάκι" δημοσιογράφων έξω από το συνεδριακό κέντρο των Δελφών που πραγματοποιήθηκε το Forum των Δελφών.

Το κακό είναι πως ο Κ. Δραγασάκης και η κυβέρνηση δεν έχουν βρεί ακόμη τον πρωτότυπο τρόπο. Μάλλον ο πρωτότυπος τρόπος που αναζητούν, είναι αυτός που πάντα έβρισκαν, δηλαδή προσλήψεις στο δημόσιο για να μειωθεί η ανεργία, αυξήσεις στο δημόσιο για να ενισχυθεί η κατανάλωση και δημόσια έργα για να έχουμε επενδύσεις. Αυτή όμως η "πρωτοτυπία" είναι και ανέφικτη αυτή τη στιγμή και καταστροφική για τη χώρα, τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα.

Δεν αμφιβάλουμε για τις καλές προθέσεις του κ. Δραγασάκη αλλά μας θύμισε ένα σύνθημα των αναρχοαυτόνομων φοιτητών στις αρχές της δεκαετίας του '80, όταν θέριεψε το κίνημα των ανεξάρτητων φοιτητών και της αντίδρασης στις κλασσικές κομματικές παρατάξεις: "Ο δρόμος για τον Σοσιαλισμό είναι στρωμμένος με μαρμελάδα. Γι αυτό κολλάμε." Έτσι κολλάει και ο ΣΥΡΙΖΑ, λόγω μαρμελάδας.