Τι σημαίνει εμπιστοσύνη; 

Σημαίνει οτι θα θεωρούν πως υπάρχουν συγκεκριμένοι, σταθεροί και ευνοϊκοί κανόνες του παιχνιδιού για να επενδύσουν, ότι τα κόμματα που θα εναλλάσσονται στην κυβέρνηση δεν θα ανατρέπουν τα δεδομένα και πως η χώρα θα ακολουθεί μια προδιαγεγραμμένη πορεία προς την ανάπτυξη, εντός της Ευρωπαικής Ένωσης.

Τίποτα από αυτά δεν ισχύει σήμερα. 

Η κυβέρνηση έχει επανελημμένως δείξει δείγματα αναξιοπιστίας, για παράδειγμα είχε τον Σκουρλέτη να μπλοκάρει την επένδυση στις Σκουριές και μόλις έβαλε τον Σταθάκη η σύμβαση προχωράει ξανά, τα ίδια με τη ΔΕΗ, τα ίδια σε πολλές άλλες περιπτώσεις. Δεν είναι σταθερή, ούτε ξεκάθαρη η κυβερνητική πολιτική. Το γενικότερο δε επενδυτικό περιβάλλον είναι πολύ κακό. Ανά πάσα στιγμή μπορεί η κυβέρνηση να αλλάξει πάλι τακτική και να προχωρήσει για λόγους εσωτερικής ψηφοθηρικής στρατηγικής σε μια νέα αδιέξοδη διαπραγμάτευση τύπου Βαρουφάκη. Και να μη το κάνει, οι επενδυτές βλέπουν ένα Πρωθυπουργό που τη μία ημέρα μιλάει με τον Ομπάμα προσποιούμενος τον διεθνή παράγοντα και αμέσως την επομένη αφήνει τους αναρχικούς να κάψουν το Πολυτεχνείο και την Πατησίων για να κατευνάσει την οργή τους από τη συνεργασία του με τους Αμερικανούς.

Το χειρότερο δε όλων είναι οτι επενδυτές και πολίτες βλέπουν ένα κράτος που δεν λειτουργεί. 

Και εδώ είναι το κλειδί της υπόθεσης. Η εσφαλμένη αντίληψη των κομμάτων σχετικά με τη δημόσια περιουσία, με το δημόσιο χρήμα, αλλά και με τον ρόλο του Δημοσίου τομέα στην χώρα και στην οικονομία.

Τα ελληνικά πολιτικά κόμματα, όλες οι κυβερνήσεις και όλοι οι βουλευτές, θεωρούν τα δημόσια έσοδα, λεφτά του δημοσίου. Δεν υπάρχουν όμως λεφτά του δημοσίου. Υπάρχουν τα λεφτά των φορολογουμένων τα οποία πληρώνονται θέλοντας και μη στο Δημόσιο για να λειτουργήσει. Το Δημόσιο λοιπόν πρέπει να λειτουργήσει αφού παίρνει τα λεφτά των πολιτών και πρέπει να προσφέρει τις καλύτερες υπηρεσίες. Το ελληνικό δημόσιο όμως δεν λειτουργεί κανονικά. Η λειτουργία του εξαρτάται από τη συγκυρία, από τις διαθέσεις των δημοσίων υπαλλήλων, από την εργατικότητα και το φιλότιμο και την αξιοπρέπεια του κάθε δημόσιου υπάλληλου προσωπικά. Δεν υπάρχει ένα σύστημα που να εξασφαλίζει την λειτουργία του Δημοσίου, που να εξασφαλίζει ότι ο δημόσιος υπάλληλος θα κάνει σωστά τη δουλειά του. Και πολλοί από αυτούς δεν την κάνουν.

Η δικαιολογία οτι δεν υπάρχουν αρκετά λεφτά για να λειτουργήσει σωστά η χώρα δεν ευσταθεί. 

Πρώτον, ούτε όταν υπήρχαν τα λεφτά λειτουργούσε σωστά. Δεύτερον, τα δημόσια έσοδα είναι μεγάλα και επαρκέστατα, αλλά ξοδεύονται ασκόπως. Οι κυβερνήσεις των μνημονίων δεν φρόντισαν να κλείσουν τους άχρηστους οργανισμούς και τις άχρηστες υπηρεσίες του δημοσίου για να μειώσουν το κόστος. Δεν φρόντισαν να διώξουν τους επίορκους υπαλλήλους, ούτε να φτιάξουν ένα σύστημα αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων ώστε αφενός να ελέγχεται η δουλειά και η προσφορά τους και αφετέρου να υποχρεώνονται να αποδώσουν για να μην υποστούν τις κυρώσεις ενός αρνητικού ελέγχου. Έτσι, το αν θα δουλέψουν και τι υπηρεσίες θα προσφέρουν στους πολίτες εξαρτάται απολύτως από τις διαθέσεις του κάθε ενός ξεχωριστά. Καμία προοπτική βελτίωσης δεν μπορεί να υπάρξει έτσι.

Θεωρούν οι πολιτικοί μας οτι ο Δημόσιος τομέας μειώθηκε επειδή μειώθηκε ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων λόγω αποχωρήσεων. Μα όσοι αποχώρησαν συνταξιοδοτήθηκαν και συνεχίζουν να πληρώνονται χωρίς να εργάζονται. Ο προυπολογισμός διέθεσε προχθές πάνω από 8οο εκατομμύρια για τις συντάξεις τους στα ασφαλιστικά ταμεία. Ο προυπολογισμός πληρώνει μεγάλο μέρος των υψηλών συντάξεων της ΔΕΗ, ο προυπολογισμός πληρώνει τις συντάξεις χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων που βγήκαν στη σύνταξη πρίν τα 60 τους χρόνια. Μόνο αυτά τα ποσά φτάνουν τα 4 δισ το χρόνο, δηλαδή το 10% των δημοσίων εσόδων. Αυτό δεν είναι μείωση του δημοσίου τομέα, αυτό είναι κοροϊδία. 

Μη ξεχνάμε δε, οτι όλες οι θέσεις που είναι σήμερα κενές στο οργανόγραμμα του Δημοσίου επειδή φεύγουν μερικοί για σύνταξη και δεν αντικαθιστώνται λόγω απαγόρευσης των προσλήψεων, δεν διαγράφονται από το οργανόγραμμα, αλλά μένουν εκεί για να υπενθυμίζουν στις πολιτικές ηγεσίες οτι είναι κενές και πρέπει να γίνουν προσλήψεις. Και φυσικά, μόλις εμφανισθεί ένα Ευρώ στα σύνορα, το πρόθυμο πελατειακό - κομματικό κατεστημένο θα ξεκινήσει τις προσλήψεις.

Ο τρόπος λοιπόν που οι πολιτικοί αντιμετωπίζουν το χρήμα των πολιτών είναι λανθασμένος, θεωρούν το χρήμα αυτό δικό τους ενώ δεν είναι. Λανθασμένος είναι και ο τρόπος που διαχειρίζονται τους δημόσιους υπαλλήλους, τους έχουν στο απυρόβλητο, δεν τους ελέγχει κανείς, μπορούν να κάνουν ότι θέλουν ανεξέλεγκτοι. 

Λανθασμένος είναι και ο τρόπος που αντιμετωπίζουν οι πολιτικοί μας τη δημόσια περιουσία. Δείτε τι έγινε προχθές στο Πολυτεχνείο. Το Πολυτεχνείο, είναι δημόσια περιουσία πράγματι. Και το αφήνουν να καεί για να εκτονωθούν “τα παιδιά”. Το έχουμε όμως πληρώσει εκατό φορές αυτό το έρημο το Πολυτεχνείο με τους φόρους μας. Πώς το αφήνουν να καεί μαζί με τις ιδιωτικές περιουσίες που καταστρέφονται κάθε χρόνο από “τα παιδιά”; 

Όλα αυτά μαζί και φυσικά οι μεγάλες παρεμβάσεις που ποτέ δεν γίνονται στο δημόσιο για τη μείωση της γραφειοκρατίας, για την απελευθέρωση του πολίτη από τη διαπλοκή με το δημόσιο και τα λαδώματα, για τον περιορισμό των ρουσφετιών, εμποδίζουν τις επενδύσεις και την ανάπτυξη. Αυτά είναι τα μεγάλα φρένα, τα μεγάλα προβλήματα της χώρας και όλα σχετίζονται με το Δημόσιο. Και κανείς δεν τα αγγίζει. Η ρύθμιση λοιπόν του χρέους δεν θα φέρει αποτέλεσμα αν δεν γίνουν αυτές οι μεταρρυθμίσεις και σε αυτό το σημείο είναι δικαιολογημένη και η επιφυλακτικότητα των εταίρων μας.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr