Το πολιτικό θέμα των ημερών αφορά το «κακό σπυρί» της κυβέρνησης που ονομάζεται Σαμαράς, αλλά δεν θα πω πολλά. Αρκούμαι να υπενθυμίσω ότι με πολλές αφορμές – θάνατος Κωνσταντίνου, ελληνοτουρκικά κλπ – που έχει διαφοροποιηθεί έχω επισημάνει τον αντιμητσοτακισμό που χαρακτηρίζει  τον Αντώνη από τη στιγμή που ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης τον έπαυσε από υπουργό Εξωτερικών στις αρχές της δεκαετίας 1990 λόγω διαφωνίας στο Μακεδονικό.

Με τη συμπεριφορά του απέναντι στον Μητσοτάκη, είναι φανερό ότι ο Ρίσι Σούνακ συνεχίζει το σερί των πρωθυπουργών του Συντηρητικού Κόμματος του Ηνωμένου Βασιλείου που αποδεικνύουν με ποικίλους τρόπους την παρακμή της αγγλικής ηγετικής τάξης. Είναι η τάξη που αποφοιτά συνήθως από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (αυτό το πραγματικό σπουδαίο πανεπιστήμιο που υπερηφανεύεται ότι από τα θρανία του βγήκαν περισσότεροι από 30 βρετανοί πρωθυπουργοί , άλλοι τόσοι ξένοι ηγέτες, καμιά ντουζίνα επίσκοποι του Καντέρμπουρι, 8… άγιοι της Αγγλικανικής Εκκλησίας και βέβαια δεκάδες μεγάλοι επιστήμονες και γενικά άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών παγκοσμίου κύρους) με ένα τριετές πτυχίο ΡΡΕ ( Philosophy –Politics-Economics).

Μεταξύ της τραγωδίας που εκτυλίσσεται στη Μέση Ανατολή και της κωμωδίας που παίζεται στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ, ως μέρος της ατελείωτης Κασσελακιάδας, τα ελληνικά μήντια δεν βρήκαν τον αναγκαίο χώρο για να αναδείξουν την παρέμβαση του Κώστα Καραμανλή τις προάλλες στη Θεσσαλονίκη. Δείγμα και αυτό του σημερινού επιπέδου των μήντια και της ελληνικής δημοσιογραφίας, καθώς η παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού ήταν άκρως πολιτική και ταυτόχρονα ενδεικτική έως αποκαλυπτική των απόψεών του, πέρα από σπάνια. Και σίγουρα δεν ήταν τυχαία ούτε η επιλογή της πόλης  για την τοποθέτησή του, ούτε ο χρόνος για να πει αυτά που ήθελε.

Ενώ η γενική εντύπωση ήταν ότι ο δεύτερος γύρος τον αυτοδιοικητικών εκλογών δεν θα ήταν σε γενικές γραμμές τίποτα περισσότερο από ένας επίλογος των αποτελεσμάτων του πρώτου γύρου, αποδείχθηκε ότι στην πολιτική τίποτα δεν είναι δεδομένο, ειδικά στη συγκυρία που ζούμε. Έτσι, εκεί που την περασμένη Κυριακή λέγαμε ότι τα αποτελέσματα δικαιολογούσαν την άποψη ότι η Ν.Δ. και η κυβέρνηση θριάμβευσε, χθες τα πράγματα ήλθαν αλά κάπα και μπορούμε να πούμε ότι η Ν.Δ., η κυβέρνηση και προσωπικά ο Κυρ. Μητσοτάκης γεύτηκαν την ήττα μετά από μεγάλο διάστημα.

Η νέα ανάφλεξη στη Μέση Ανατολή είναι πολύ σοβαρή ιστορία για όποιον δεν το έχει καταλάβει και μάλιστα δίπλα στην πόρτα μας. Έχει όλα τα χαρακτηριστικά μεγάλης κρίσης η οποία δεν ξέρουμε που, πως και πότε θα καταλήξει.

Ο Κασσελάκης δεν νίκησε απλά, θριάμβευσε και με αυτή την έννοια εξασφαλίστηκε η συνέχεια ενός από τα βασικότερα χαρακτηριστικά του ΣΥΡΙΖΑ, η ασυναρτησία. Που εξάλλου αποτελεί γνώρισμα και ενός μεγάλου μέρους της ελληνικής κοινωνίας, όχι μόνο των Συριζαίων, είναι η αλήθεια. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως και τα στελέχη του συντηρούν με συνέπεια και με … αυταπάρνηση το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό, όπως αποδεικνύει η διαδρομή του.

Το ιστορικό της διαδρομής που ακολούθησαν Κροάτες χουλιγκάνοι για να φτάσουν στην Αθήνα και να προκαλέσουν / εμπλακούν  επεισόδια που κατέληξαν στη δολοφονία ενός νεαρού οπαδού, επιβεβαιώνει όσους πιστεύουν ακράδαντα – μεταξύ των οποίων και ο υπογράφων – ότι η Ελλάδα είναι «ξέφραγο αμπέλι». Γιατί έτσι το θέλουν  η πολιτική τάξη και η κοινωνία της και γιατί με ανάλογη  νοοτροπία λειτουργούν οι πάντες και τα πάντα, είτε στο πλαίσιο του δημόσιου τομέα, είτε του ιδιωτικού. Είναι απόλυτα φανερό πια ότι ούτε το στράτευμα και ακόμη περισσότερο, ούτε η αστυνομία, εξαιρούνται από τον κανόνα Η δεύτερη μάλιστα συμβάλλει όσο μπορεί στην ενίσχυση της άποψης ότι η χώρα είναι «ξέφραγο αμπέλι».