Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Κασσελάκης ως προσωπικότητα και συμπεριφορά, μαζί με τους επιφανείς επιτελείς του, δηλαδή τον Αποστολάκη, τον Πολάκη, τον Γ. Τσίπρα και τους λοιπούς, κάνουν ό,τι μπορούν για να ενισχύσουν τα χαρακτηριστικά της αυτογελοιοποίησης του Σύριζα. Αλλά και οι αντίπαλοί τους αποδεικνύουν συνεχώς το μηδαμινό μέγεθος των δυνατοτήτων τους και της πραγματικής νοοτροπίας που τους διακατέχει, από τότε που εμφανίστηκαν στο πολιτικό σκηνικό και ειδικά όταν, με την αμέριστη συμπαράσταση και την ανοχή μεγάλου μέρους του σοφού ελληνικού λαού, έφτασαν στην εξουσία και την άσκησαν στο όνομα της Αριστεράς. Με την οποία ελάχιστη πραγματική σχέση είχαν και έχουν, αν σκεφτούμε πως και τι έχουν κάνει και πει από τότε που ξεκίνησαν την ανάβασή τους προς την εξουσία, στην περίοδο που την άσκησαν, μέχρι τώρα που την έχουν χάσει και βαδίζουν προς την εξαφάνισή τους.

Είναι οι ίδιοι που ως «αγανακτισμένοι» ήταν πλάϊ – πλάϊ με τους χρυσαυγίτες τραμπούκους στην πλατεία το 2011, που έκαναν ασυγκράτητο μπούλινγκ κατά του ΠΑΣΟΚ και των Πασόκων εν όψει των επόμενων εκλογών (δεν ξεχνιούνται, ούτε καταπίνονται τα «ταγματασφαλίτες» και «κυβέρνηση Τσολάκογλου» που εκτόξευαν, ούτε η τρομοκρατία που ασκούσαν), που κόντεψαν να βγάλουν τη χώρα από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα, γιατί πίστευαν (υποτίθεται ή πραγματικά ) διάφορες δοξασίες, που συγκυβέρνησαν με τους Καμένους, που έλεγαν μπαρούφες από το πρωί ως το βράδυ, που επέτρεψαν σε έναν άνθρωπο τύπου Κασσελάκη, να τους πάρει το κόμμα  -αφού προηγουμένως τον επέλεξαν ως υποψήφιο χωρίς να γνωρίζουν τίποτα γι’ αυτόν) και τώρα έρχονται να αμφισβητήσουν ουσιαστικά την διαδικασία (και το αποτέλεσμα) των εσωκομματικών εκλογών,  ενώ την είχαν αποδεχθεί προηγουμένως.

Τα παραπάνω επιτρέπουν το συμπέρασμα ότι ο ανελέητος εμφύλιος που βρίσκεται σε εξέλιξη στον Σύριζα αφορά περισσότερο την ιδιοκτησία του κόμματος και λιγότερο την ιδεολογία του. Όταν είναι βέβαιο ότι ο Κασσελάκης πορεύεται υπό την καθοδήγηση του Πολάκη, που μέχρι πρότινος εμφανιζόταν σαν εκπρόσωπος της «ανένταχτης» Αριστεράς του κόμματος και δεν έμπαινε σε καλούπι (υποτίθεται) καθωσπρεπισμού ή έστω συμβιβαστικής συμπεριφοράς, τέτοια σκέψη επιτρέπεται. Αφού το ίδιο μάλιστα ισχύει για τον Παππά, άλλοτε πρωτοπαλλίκαρο του Τσίπρα, έστω και αν η φωνή του θυμίζει καντηλανάφτη. Με την έννοια ότι αυτές οι δύο «αριστεράντζες» δεν είναι δυνατόν να στηρίζουν τον «δεξιό» και «απολιτικό» Κασσελάκη που συμπεριφέρεται σαν “TV persona” και  “celebrity” για λόγους ιδεολογικούς, αλλά γιατί θέλουν διοικούν τον Σύριζα με όλα όσα σημαίνει αυτό. Από την άλλη πλευρά υπάρχει ένας Αποστολάκης, που οι πληροφορίες τον θέλουν να εμφανίζεται μαζί με τον Κασσελάκη στη Κάσο αρχές καλοκαιριού και πριν από τις εκλογές του Ιουνίου, που μόνο «αριστερό» δεν μπορείς να τον πεις. Γεγονός που επιτρέπει το άλλο συμπέρασμα ότι υπάρχει και το ιδεολογικό στοιχείο στον εμφύλιο σπαραγμό (πάντα μετά μπόλικης αυτογελοιοποίησης) του Σύριζα. Τις σκέψεις δηλαδή ότι πίσω από τον Κασσελάκη βρίσκονται παράγοντες έντονα αντιμητσοτακικοί που ταυτόχρονα  θέλουν στην αξιωματική αντιπολίτευση ένα κόμμα εναλλακτικό στην εξουσία δίχως ριζοσπαστικά αριστερά χαρακτηριστικά.

Εξ ου και σε αυτό το σενάριο εμπλέκεται το όνομα του Τσίπρα, που φύτεψε τον Κασσελάκη στον Σύριζα χρίζοντάς τον υποψήφιο (με τον Φίλη να ψάχνει ακόμη ποιος έδωσε τις συστάσεις στον τέως αρχηγό) και ταυτόχρονα είναι γνωστό ότι επιθυμούσε να σύρει το κόμμα προς το κέντρο και να απαλλαγεί από τα αριστερά «βαρίδια», με εξαίρεση βέβαια τον Πολάκη που ήταν κολλητός του… Τα φαινόμενα ωστόσο δείχνουν ότι τόσο εκείνοι που στηρίζουν τον Κασσελάκη αποκλειστικά για προσωπικό όφελος, όσο και οι άλλοι που τον έφεραν για να φτιάξουν ένα κόμμα στα πρότυπα του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ, μάλλον έχουν πέσει έξω στην επιλογή τους. Η γελοιοποίηση είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε έναν πολιτικό ή σε ένα κόμμα και δεν διορθώνεται εκ των υστέρων…

Όποια και να είναι τα πραγματικά κίνητρα αυτή τη στιγμή βλέπουμε έναν Κασσελάκη και από πίσω του τον Πολάκη και τον Παππά, να προσπαθούν να απαλλαγούν από τους αντιπάλους τους εξοβελίζοντάς τους από τον Σύριζα, πριν από τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής και το Συνέδριο. Άγνωστο αν θα τα καταφέρουν γιατί οι διαδικασίες της διαγραφής είναι πολύπλοκες, πέρα από το ότι δεν είναι βέβαιο ότι ελέγχουν τα σχετικά κομματικά όργανα. Στην αντίθετη πλευρά υπάρχουν οι «φωνακλάδες» (Τζουμάκας, Φίλης, Σκουρλέτης, Βίτσας, Κούλογλου –που ήδη αποχώρησε -) οι οποίοι αμφισβητούν ευθέως τον Κασσελάκη, ο Τσακαλώτος και οι δικοί του που το κάνουν πιο συντεταγμένα και η Αχτσιόγλου με την ομάδα της που υπάρχουν και περιμένουν χωρίς να εκδηλώνονται. Δεν είναι άξιοι θαυμασμού όλοι αυτοί, κρίνοντας από τη θητεία τους στην πολιτική και από τις τακτικές τους. Παράδειγμα ο Βίτσας, που λάνσαρε και το όνομα που θα έχει το νέο κόμμα αν και όταν φύγουν, αλλά τώρα λέει ότι δεν θέλει να φύγει. Για την ιστορία πάντως το όνομα που πρότεινε είναι {Αν)ανεωτική (Οικ)ολογικη (Ριζ)οσπαστική (Α)ριστερά, δηλαδή Α.Οικ.Ριζ.Α και φωνητικά … Ανοικόριζα ως παραφυάδα και ταυτόχρονα αντίπαλο του Σύριζα. Τρέλα!

Με αυτά και μ’ εκείνα, τον Σύριζα και όσα εκτυλίσσονται σε αυτόν αξίζει να τον παρακολουθούμε σαν θέαμα, κάτι σαν δελφινάριο. Έτσι το θέλουν και οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές του, που το απολαμβάνουν. Ο Κασσελάκης μάλιστα από τη Νέα Υόρκη!

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr