Δεν ξέρω αν αυτή η εποχή μοιάζει ή θυμίζει κάποια άλλη του παρελθόντος, αλλά γίνονται πράματα και θάματα στη διεθνή γεωπολιτική σκηνή, συμπεριλαμβανομένων  κινήσεων, αποφάσεων  και ανταγωνισμών στον ανελέητα σκληρό  τομέα της οικονομίας.  Κυρίως με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά όχι μόνο., αν λάβουμε υπ’ όψη τον ρόλο της κερδοσκοπίας σε διεθνές επίπεδο των κολοσσών της ενέργειας.  Σημειωτέον, μιλούμε για όσα βλέπουμε ή αντιλαμβανόμαστε, γιατί δεν υπάρχει αμφιβολία ότι άλλα τόσα, ίσως περισσότερα και ακόμη πιο σημαντικά, γίνονται πίσω από θεόκλειστες πόρτες, δίχως να φτάνουν στο φως της δημοσιότητας.

Να ξεκινήσουμε με μερικές παραδοχές:

Βαδίζοντας ακάθεκτοι (και σε μεγάλο βαθμό αρειμάνιοι και αμέριμνοι, όπως συνηθίζουμε) προς  τις εκλογές, μία παρουσίαση για το τι βρίσκεται μπροστά μας, δεν βλάπτει. Εξάλλου, τόσο η κυβέρνηση, όσο και τα κόμματα της αντιπολίτευσης λειτουργούν και εκφράζονται στο πλαίσιο της προεκλογικής περιόδου που ήδη ζούμε. Περιοδείες, επιδοτήσεις, ρυθμίσεις, απαλλαγές, παρατάσεις,  υποσχέσεις, πλειοδοσίες, σποτάκια και όλα τα «εργαλεία» που χρησιμοποιούνται παραδοσιακά / παλαιοκομματικά σε ανάλογες περιστάσεις  είναι πια απλωμένα στο τραπέζι. Με βασικά συνθήματα «ό,τι θέλει ο πελάτης /ψηφοφόρος» και «ο πελάτης / ψηφοφόρος έχει πάντα δίκιο», για να διαιωνίζεται η περιλάλητη «ελληνική πραγματικότητα».  Έτσι είναι η Ελλάδα και παραμένει αναλλοίωτη, αφού πολιτική τάξη και κοινωνία δεν θέλουν κάτι διαφορετικό, άρα ετοιμαστείτε να ξαναδούμε υψηλής ποιότητας και αχαλίνωτης φαντασίας γελοιότητες από κόμματα, υποψήφιους και μήντια / δημοσιογράφους…

Εκείνο το «μπαμ ηκούσθη στον αέρα» ταιριάζει απόλυτα στην υπόθεση Καϊλή. Που όσο και κανείς να θέλει να είναι προσεκτικός πριν αποκαλυφθούν όλα τα επίσημα στοιχεία – ιδιαίτερα μέσα στην ελληνική  ζούγκλα των λαϊκών δικαστηρίων που στήνονται με περισσή ευκολία στο διαδίκτυο και τα μήντια – έχει έντονη οσμή σκανδάλου πολιτικής διαφθοράς. Διαφθοράς που είναι σαφές ότι έχει ευρωπαϊκές διαστάσεις και τραυματίζει βαριά το Ευρωκοινοβούλιο ως θεσμό. Γιατί δημιουργεί βάσιμες υπόνοιες ότι οι παράνομες συναλλαγές και το βρώμικο χρήμα πάνε κι έρχονται στην αρένα των Βρυξελλών.

Ο πρωθυπουργός διαβεβαίωσε ξανά ότι οι εκλογές θα γίνουν την άνοιξη του 2023, παραδεχόμενος όμως ταυτόχρονα ότι δεν έχει αποφασίσει ακόμα την ημερομηνία. Οι «κακόπιστοι» θα μπορούσαν να επισημάνουν ότι στη διατύπωσή του υπάρχει το στοιχείο της αντίφασης, αλλά ο υπογράφων δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Δέχεται την εξήγηση ότι είναι νωρίς για να οριστεί ακριβώς η ημέρα (Κυριακή βέβαια) που θα στηθούν οι κάλπες, εφόσον μεσολαβούν 4 – 5 μήνες μέχρι την επόμενη άνοιξη. Αν και θα αποδειχθεί στην πράξη πότε θα γίνουν οι επόμενες εκλογές…

Όταν η κυβέρνηση παραδέχθηκε ότι η ΕΥΠ παρακολουθούσε το τηλέφωνο του Ανδρουλάκη -προφανώς δίχως ειδικό λόγο, αλλά μάλλον γα να προσφέρει υπηρεσία σε ξένη κυβέρνηση που ενδιαφερόταν για όσα λέγονται στην επιτροπή σχέσεων Ευρώπης – Κίνας του Ευρωκοινοβουλίου-, ο υπογράφων τόνισε ότι επρόκειτο για υπόθεση που σε άλλες χώρες θα οδηγούσε σε παραίτηση της κυβέρνησης, αφού μάλιστα η πολιτική ευθύνη ανήκε θεσμικά στον πρωθυπουργό. Για τον πολύ απλό λόγο ότι η ΕΥΠ υπάγεται στον ίδιο με δική του επιλογή.

‘Ολες οι εκλογές είναι σημαντικές στις ΗΠΑ, αφού πρόκειται για χώρα που καθορίζει σε εξαιρετικά μεγάλο βαθμό τις τύχες του κόσμου, αλλά οι αυριανές/σημερινές ενδιάμεσες ξεπερνούν κάθε προηγούμενο σε σημασία. Τυπικά αφορούν τις 435 έδρες της Βουλής των Αντιπροσώπων, το ένα τρίτο της Γερουσίας (35 έδρες), 36 κυβερνήτες πολιτειών και ένα πλήθος τοπικών και πολιτειακών αξιωματούχων.