Για να μη πολυλογούμε, η Θεσσαλονίκη ήταν πάντα και παραμένει το άντρο των Καραμανλικών. Άλλωστε εκεί εξασφάλιζε επί χρόνια την έδρα του στη Βουλή ο πρώην πρωθυπουργός και το γεγονός ότι στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές η Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη είχε το χαμηλότερο ποσοστό της σε όλη την Ελλάδα –με εξαίρεση το Ηράκλειο της Κρήτης όπου πήρε 35,1% - παίρνοντας μόλις 35,2%, έχει ασφαλώς σχέση με την απόφαση του Κώστα Καραμανλή να αποσυρθεί από την ενεργό πολιτική. Γιατί είναι γνωστό επίσης ότι όχι μόνο δεν υπήρχε περίσσεια αγάπης μεταξύ Κ. Καραμανλή και Κυρ. Μητσοτάκη, αλλά αντίθετα υπήρχε έλλειμμα τέτοιας στις σχέσεις τους. Πιθανότατα αυτή η πραγματικότητα έπαιξε ρόλο και στην ήττα του τέως δημάρχου της πόλης του Ζέρβα, παρά την προσπάθεια του πρωθυπουργού να τον στηρίξει, αν και για να τα λέμε όλα, ό ίδιος ούτε «τραβούσε», ούτε αγαπητός ήταν…

Στην «πόλη του» λοιπόν αποφάσισε να εμφανισθεί ο Κ. Καραμανλής για να δηλώσει πολιτική παρουσία και την ευκαιρία του έδωσε η παρουσίαση του βιβλίου του δημοσιογράφου Γ. Χαρβαλιά «Γιαβολ! Αίμα, Λήθη και Υποτέλεια – Η Άγνωστη Ελληνογερμανική Ιστορία». Εύκολο πρόσχημα αφού ο πρώην πρωθυπουργός είχε γράψει και τον πρόλογο του βιβλίου και προφανώς το περιεχόμενό του συμπίπτει με δικές του αρνητικές απόψεις περί Γερμανίας. Είπε χαρακτηριστικά ότι το ζήτημα του κατοχικού δανείου, μαζί με τις αποζημιώσεις  για τις ναζιστικές θηριωδίες,  δεν είναι «νεκρό», κάθε άλλο, καθώς οι ελληνικές αξιώσεις τεκμηριώνονται όχι μόνο ηθικά, αλλά και νομικά με απόλυτο τρόπο. Στα επιχειρήματα που παρέθεσε για να υποστηρίξει αυτή τη θέση του, φρόντισε να προσθέσει και δήλωση του Προκόπη Παυλόπουλου ότι η διεκδίκηση των δανεικών και των αποζημιώσεων είναι αξίωση «εθνική» και «αδιαπραγμάτευτη». Επισήμανση/πίεση μάλλον και προς Μητσοτάκη, για όσους είναι επαρκώς καχύποπτοι…

Επίθεση στη Γερμανία

Οι επιθέσεις όμως του Κ. Καραμανλή κατά της Γερμανίας είχαν και συνέχεια με άμεσο ή έμμεσο τρόπο. Κατά την εκτίμησή του, η προοπτική της ενοποίησης της Ευρώπης μοιάζει με «χαμένο όνειρο» και έτσι «περιορίζεται σε ρόλο κομπάρσου». Αυτό οφείλεται στις «άκαιρες, διαδοχικές και χωρίς την απαραίτητη θεσμική εμβάθυνση» διευρύνσεις της που διάβρωσαν την ομοιογένειά της, δημιούργησαν εικόνα «μωσαϊκού ετερόκλητων στοχεύσεων και συμφερόντων» στην εξωτερική και αμυντική πολιτική που θα έπρεπε να είναι κοινή, υπονομεύοντας παράλληλα την κοινωνική συνοχή, τη βελτίωση του επιπέδου ζωής των ευρωπαίων πολιτών και την πολιτική ομαλότητα και σταθερότητα. Στο σημείο αυτό ανέφερε σαν παράδειγμα – όχι τυχαία βέβαια – την χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 και τις συνέπειές της κατά την οποία αντί « πλεονασματικός Βορράς να μεταφέρει πόρους στον ελλειμματικό Νότο» για να αμβλυνθούν οι ανισότητες, επέβαλε «με προεξάρχουσα την Γερμανία» μία πολύ αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία. Αυτό επιπλέον και άμεσο κτύπημα στο Βερολίνο  -μαζί με την Ουάσινγκτον και το Λονδίνο, είναι η αλήθεια - αφού είναι γνωστό ότι πρωτοστατούσε επίσης στη συνεχή διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Και δεν σταμάτησε εκεί την επίθεσή του κατά της Γερμανίας ο Κ. Καραμανλής. Την κατηγόρησε μάλιστα ότι εκείνη έμπλεξε το ΔΝΤ στα θέματα της Ευρωζώνης, εννοώντας καταφανώς την χρεοκοπία της  Ελλάδας.  Πρόσθεσε ότι «με ειδική ενεργειακή σχέση με τη Ρωσία, προνομιακή εμπορική σχέση με την Κίνα κι ελάχιστες στρατιωτικές δαπάνες, η Γερμανία και ο συν αυτή εξυπηρέτησαν το συμφέρον τους, επωφελήθηκαν από την κρίση αλλά υπονόμευσαν την κοινή ευρωπαϊκή προοπτική», την ίδια ώρα που οι αμυντικές δαπάνες της Ελλάδας φτάνουν μερικές φορές το 4% του ΑΕΠ της, χωρίς αυτό να λαμβάνεται υπ’ όψιν στις μνημονιακές δημοσιονομικές αποτιμήσεις. Κατά τον Κ. Καραμανλή, η Ελλάδα «είχε χρόνιες αδυναμίες και με ευθύνη όλων μας θα έπρεπε να προχωρήσει στις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές και την ταχύτερη δημοσιονομική εξυγίανση», αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι «στοχοποιήθηκε και συκοφαντήθηκε συστηματικά» ως παράδειγμα για άλλους μεγαλύτερους  (εννοώντας μάλλον Ισπανία, Ιταλία) και της επιβλήθηκαν προγράμματα τιμωρητικού χαρακτήρα με τεράστιο κοινωνικό κόστος. Αμφισβητεί κανείς ότι βλέπει την Γερμανία πίσω από την «κακομεταχείριση» της Ελλάδας, προσπαθώντας παράλληλα να απαλύνει τις ευθύνες της δικής του κυβέρνησης 2004 – 2009;

Προειδοποίηση στον Μητσοτάκη

Ιδιαίτερη σημασία έχουν και οι αναφορές του Κ. Καραμανλή στην Τουρκία και τα ελληνοτουρκικά. Τόνισε ότι η Τουρκία εισέβαλε και κατέχει παράνομα επί 50 χρόνια τη μισή Κύπρο, δηλαδή μία ευρωπαϊκή χώρα, απειλεί με πόλεμο άλλη ευρωπαϊκή χώρα , δηλαδή την Ελλάδα, αν ασκήσει δικαιώματα που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο και συνεχώς προβάλλει αυξανόμενες  αξιώσεις, ακόμη και εδαφικές σε βάρος της. Αυτή η συμπεριφορά δεν είναι ευκαιριακή, είναι «βαθιά ριζωμένη στην κοσμοαντίληψη του τουρκικού κράτους» γεγονός που αποδεικνύεται από τη στάση της Άγκυρας απέναντι στην Ελλάδα, την Κύπρο, την ανάμειξή της στον Καύκασο, στη Συρία, στη Λιβύη, την ανατροπή του status quo και τη διασφάλιση ηγεμονικού ρόλου στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή. Κάνουν λάθος οι σύμμαχοι και εταίροι, είπε, όταν υποκρίνονται ότι δεν τα βλέπουν αυτά και υποχωρούν στις τουρκικές απαιτήσεις προκειμένου να τη συγκρατήσουν στο δυτικό στρατόπεδο, ασκώντας μάλιστα πιέσεις και κάνοντας συστάσεις σε Ελλάδα και Κύπρο, μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και μετά μπήκε «στο ψητό» απευθυνόμενος εμφανώς και προφανώς στην κυβέρνηση Μητσοτάκη:

«Πλάνες κα αυταπάτες στα εθνικά θέματα ούτε επιτρέπονται, ούτε συγχωρούνται. Προς την Τουρκία, αλλά και προς όσους ευνοούν μία συμβιβαστική λύση – πακέτο επί όλων των θεμάτων που μονομερώς έχει αυτή εγείρει, οι καθαρές εξηγήσεις και η αποφασιστικότητα είναι η μόνη ενδεδειγμένη απάντηση. Μία και μοναδική είναι η διαφορά της Ελλάδας με την Τουρκία, η οριοθέτηση της ΑΟΖ και συνακόλουθα της υφαλοκρηπίδας, που επιλύεται σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο και ειδικότερα το ισχύον Δίκαιο της Θάλασσας. Ζητήματα εθνικής κυριαρχίας και ακεραιότητας, μονομερή δικαιώματα κυριαρχίας ερειδόμενα στο Διεθνές Δίκαιο και το αυτονόητο δικαίωμα αμυντικής θωράκισης των νησιών έναντι εμφανούς απειλής δεν είναι αντικείμενα συμβιβασμού ή υποχώρησης. Υποχωρήσεις σε ηγεμονικές βλέψεις και παροτρύνσεις τρίτων ή ασαφή μηνύματα που ενδέχεται να εκληφθούν ως διάθεση ενδοτικότητας, απλώς θαμπώνουν την πραγματικότητα και οδηγούν σε μεγαλύτερη ένταση ή και ανοιχτή κρίση. Ο κατευνασμός υπήρξε κατά κανόνα ο προθάλαμος των συγκρούσεων». Τουτέστιν, «Μητσοτάκη, ακούς;» και με βεβαιότητα μπορούμε να πούμε ότι συμφωνεί και ο Σαμαρά μαζί του, παρ’ όλο που ο Μητσοτάκης δέχθηκε και βοήθησε να εκλεγεί ο σαμαρικός Πτωχός περιφερειάρχης Πελοποννήσου, για να τον έχει μαζί του.

Βαλκάνια και Μέση Ανατολή

Ο Κ. Καραμανλής δεν άφησε τα Βαλκάνια απ’ έξω. Μίλησε για τα Δυτικά Βαλκάνια που βαδίζουν προς κρίση – Κόσοβο – Βοσνία -, καθώς όσοι ενθάρρυναν (ΗΠΑ, Γερμανία, Αυστρία) «την βεβιασμένη και άτακτη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, την μεροληπτική στρατιωτική επέμβαση (του ΝΑΤΟ βέβαια) στην περιοχή με επιβολή τεχνητών λύσεων δεν έλυσαν το πρόβλημα, το περιέπλεξαν και το μετέθεσαν στο μέλλον. Κάλεσε την Ευρωπαϊκή Ένωση να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων με πρωτοβουλίες που θα εκτονώσουν την ένταση, πριν οι εθνικισμοί και αναθεωρητισμοί (της Αλβανίας;) που παραμονεύουν  δοκιμάσουν την τύχη τους επί του πεδίου.

Τέλος, ο πρώην πρωθυπουργός μίλησε και για όσα γίνονται στη Μέση Ανατολή. Άλλο Χαμάς, άλλο παλαιστινιακός λαός , είπε προσθέτοντας ότι την ειρήνευση δεν θα την φέρει η όποια επιχείρηση του Ισραήλ στη Γάζα και το πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση της επίλυσης του Παλαιστινιακού που πρέπει να γίνει είναι η διακοπή των εποικισμών με στόχο την ίδρυση παλαιστινιακού κράτους. Κάτι που δεν είναι απλό, αλλά επείγει για να  μη γίνει δεύτερος γενικευμένος πόλεμος στα περίχωρα της Ευρώπης.

 Ο Κ. Καραμανλής επεσήμανε από την αρχή της ομιλίας του ότι οι σταθερές του Ψυχρού Πολέμου και της ηγεμονίας των ΗΠΑ δεν υπάρχουν πια και δεν θα επιστρέψουν. Συνολικά η αίσθηση που βγαίνει διαβάζοντάς την είναι ότι εξέπεμπε ένα καταγγελτικό πνεύμα για τη Γερμανία ειδικά, επικριτικό για προηγούμενες και τωρινές πολιτικές της  Δύσης/ΗΠΑ/Ευρώπης  και προειδοποιητικό/αντιπολιτευτικό για την κυβέρνηση και τον Κυρ. Μητσοτάκη, ιδίως στην εξωτερική πολιτική και ιδιαίτερα στα ελληνοτουρκικά. Σαν να λέει, «είμαι εδώ» και «δεν θα επιτρέψω»…

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr