Εκεί που βλέπαμε τις αγορές να γκρεμίζονται και κάποιοι ανά τον κόσμο άρχισαν να σκέφτονται τον τρόπο για να αυτοκτονήσουν αλά κραχ 1929, ξαφνικά ακούστηκε η φωνή του κυρίου μας του πλανητάρχη για να μας δώσει κουράγιο. Βγήκε λοιπόν ο βαθυστόχαστος κ. Μπους και μας πληροφόρησε ότι σίγουρα ζούμε σε «προκλητικούς καιρούς» (challenging times), αλλά οι ΗΠΑ ελέγχουν την κατάσταση και η οικονομία τους θα είναι εντάξει. Δεν προσδιόρισε βέβαια πότε η οικονομία των ΗΠΑ θα είναι ή θα ξαναγίνει καλά, αλλά εδώ που τα λέμε ο άνθρωπος δεν είναι μάγος και εξάλλου φεύγει με την λήξη του 2008.

Οι αγορές απέδειξαν για μία ακόμη φορά ότι δεν είναι σε θέση να «αυτορρυθμιστούν» και να επιβιώσουν χωρίς την κρατική παρέμβαση. Η αυτορρύθμιση, που ήταν το πάγιο επιχείρημα-αίτημα των απανταχού γκουρού του νεοφιλελευθερισμού, αποδείχτηκε κενό γράμμα καθώς όλα τα χρηματιστήρια γκρεμίζονται, η αγορά νομισμάτων είναι ανάστατη από την κατρακύλα του δολαρίου, το πετρέλαιο ξεπερνά τα 110 δολάρια ανά βαρέλι και ο χρυσός ξαναλάμπει έπειτα από δεκαετίες υπερβαίνοντας τα 1.000 δολάρια ανά ουγκιά. Ολα αυτά θα έπρεπε σύμφωνα με την άποψη των θεωρητικών της ελεύθερης αγοράς να αυτορρυθμίζονται. Και όμως, όταν διαπίστωσαν ότι αντί για ρύθμιση πάνε για διάλυση, οι ηγέτες της αγοράς τρέμοντας ζήτησαν την παρέμβαση των κυβερνήσεων και των κεντρικών τραπεζών. Παρ όλα τα μέτρα όμως που πήραν η αμερικανική κυβέρνηση και οι κεντρικές τράπεζες, οι αγορές είναι τόσο κακομαθημένες που αντιδρούν θετικά μόνο μία ημέρα και στη συνέχεια ξαναγκρεμίζονται για να ξαναζητήσουν και άλλα μέτρα. Και όσο οι Αρχές τούς κάνουν το χατίρι τόσο μικρότερη επίδραση θα έχουν τα μέτρα παρέμβασης. Σήμερα όλοι βρίσκονται σε αδιέξοδο. Οι κυβερνήσεις γιατί δεν ξέρουν τι άλλο να κάνουν, οι χρηματιστές και οι τραπεζίτες γιατί βλέπουν ότι η κρίση δεν τελειώνει αλλά βαθαίνει, και η παγκόσμια οικονομική κοινότητα διότι βλέπει την κρίση να περνάει από τις οθόνες των χρηματιστών στην πραγματική οικονομία.

Μακριά νυχτωμένοι είναι όσο πιστεύουν ότι οι δημοσιογράφοι ενεργούν σαν ένα σώμα ενιαίο, ομοούσιο και υπάκουο στα κελεύσματα του σωματείου τους, της γνωστής ΕΣΗΕΑ, όταν δεν απειλούνται με παραπομπή στο πειθαρχικό συμβούλιο, όπως όταν αρνούνται να συμμετάσχουν σε κηρυγμένη απεργία.

Το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ αρχίζει αύριο και είναι σαφές ότι θα διεξαχθεί σε συνθήκες κοινωνικής έντασης λόγω Ασφαλιστικού, αλλά μάλλον θα περάσει απαρατήρητο μέσα στη γενική αδιαφορία της κοινωνίας, εκτός και αν υπάρξει κάποιο happening που θα προκαλέσει την προσοχή. Το γεγονός ότι δεν θα περάσει απαρατήρητο στον μικρόκοσμο των μελών και στελεχών του ΠΑΣΟΚ δεν αποτελεί παρηγοριά, αφού ελάχιστοι περιμένουν ότι θα προκύψει κάτι σημαντικό από αυτό το συνέδριο.

Με το Ασφαλιστικό η κυβέρνηση προχωράει στην πρώτη πραγματική μεταρρύθμιση. Δεν εξετάζουμε αν το σχετικό νομοσχέδιο που κατέθεσε στη Βουλή είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά οπωσδήποτε φέρνει αλλαγές που θα τις αισθανθεί αρκετός κόσμος. Κόσμος που ήδη βρίσκεται στην αγορά εργασίας, ή που θα μπει σ΄ αυτήν τα αμέσως επόμενα χρόνια. Και βέβαια, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι γενικά οι ρυθμίσεις του νομοσχεδίου είναι σκληρότερες από τα ισχύοντα, όπως όμως είναι επίσης αναμφισβήτητο ότι όπως κα σε τόσους άλλους τομείς το σημερινό ασφαλιστικό καθεστώς είναι απολύτως ασυνάρτητο, λειτουργικά δαπανηρότατο, δίχως στοιχειώδεις κανόνες ισονομίας και όδευε προς το αδιέξοδο.