Δεν έλειπε κανείς αρχηγός από τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή. Εκεί ήταν ο κ. Καραμανλής, ο κ. Παπανδρέου, η κα Παπαρήγα, ο κ. Αλαβάνος, ο κ. Καρατζαφέρης και έγιναν και ορισμένες επισημάνσεις, αλλά υπήρχε και αρκετή δόση αερολογίας. Θα μπορούσαν να αναφερθούν πολλά παραδείγματα, αλλά τα πιο χτυπητά ήταν η απαρίθμηση των... «επιτευγμάτων» της κυβέρνησης από τον κ. Καραμανλή στον τομέα της Παιδείας και η επίθεση του κ. Αλαβάνου εναντίον εκείνων που υποστηρίζουν ότι πρέπει να αλλάξει το άρθρο 16 του Συντάγματος, δηλαδή εναντίον του Πρωθυπουργού και του κ. Παπανδρέου, όπως και κάποιες αναφορές σε φοβερούς μαθητές του Πειραιά, που αναρωτιούνται από τώρα αν και πότε θα πάρουν σύνταξη..., βλέποντας προφανώς αυτά που γίνονται στο Ασφαλιστικό!

Ωστόσο, κανείς αρχηγός κόμματος δεν τόλμησε να πει τα πράγματα όπως έχουν για την ελληνική νεολαία. Ότι η παιδεία μας έχει πιάσει κυριολεκτικά πάτο σε όλες τις βαθμίδες της, ότι υπάρχει γενικευμένο πρόβλημα αγωγής, ότι τα παιδιά δεν μαθαίνουν να χρησιμοποιούν το μυαλό τους και να παίρνουν πρωτοβουλίες, ότι πάρα πολλά ελληνόπουλα δεν ασκούνται, ότι μαθαίνουν να τρώνε σκουπίδια, ότι παχαίνουν και είναι υπέρβαρα, ότι δεν χαίρονται τα σχολικά τους χρόνια λόγω παραπαιδείας, ότι δεν έχουν χώρους και χρόνο για να παίζουν, ότι το εκπαιδευτικό προσωπικό είναι χαμηλού επιπέδου και δημοσιοϋπαλληλικά αδιάφορο, ότι τα πανεπιστήμια είναι απαξιωμένα, ότι πολλά ΤΕΙ δεν θα έπρεπε να υπάρχουν, ότι η αξιολόγηση του διδακτικού προσωπικού είναι απαραίτητη, ότι πρέπει να περιορισθεί η ανάμειξη των φοιτητών στα διοικητικά των ΑΕΙ και των ΤΕΙ, ότι η ανώτατη παιδεία πρέπει να είναι συνδεδεμένη κάπως με την παραγωγή και την αγορά, ότι πρέπει να αυξηθούν τα κονδύλια για την παιδείακαι πολλά άλλα, σχετικά.

Είναι αλήθεια ότι έγιναν περισσότερεςαναφορές στην ανεργία που μαστίζει τις νέες ηλικίες και στα εργασιακά δικαιώματα που δεν έχουν οι νέοι εργαζόμενοι εκτός δημοσίου, αλλά κανένας δεν αναρωτήθηκε πως συνδυάζεται η αύξηση της απασχόλησης των νέων με την αύξηση των ορίων ηλικίας για τη συνταξιοδότηση. Όπως επίσης κανένας δεν είπε πόσο ευνουχισμένη είναι από τη «θεία» οικογένεια η ελληνική νεολαία σήμερα, αλλά αυτό φυσικά δεν θα μπορούσε και να το πει κανείς.

Το ζητούμενο είναι να χαραχθεί μία εθνική στρατηγική για την παιδεία και τη νεολαία γιατί το πράγμα δεν πάει άλλο. Και ίσως στο πλαίσιο αυτό χρειάζεται και ένα συμβούλιο αρχηγών, υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όπως κάποτε είχε γίνει για το Μακεδονικό-Σκοπιανό. Αρκεί να ληφθούν οι σωστές αποφάσεις.

Αγγελος Στάγκος

[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr