Με αυτή την έννοια, αν στην ομιλία του ο κ. Γ. Παπανδρέου δεν δώσει ένα σαφές ιδεολογικό στίγμα στο σημερινό ΠΑΣΟΚ, κανείς δεν θα θυμάται την επομένη της ολοκλήρωσής του το συνέδριο. Εκτός βέβαια από εκείνους που θα εκλεγούν στο πολυπρόσωπο όργανο, το εθνικό συμβούλιο, το οποίο ως κεντρική επιτροπή θα εκλέξει σε δεύτερη φάση τον γενικό γραμματέα του κόμματος και το πολιτικό γραφείο, που ονομάζεται πλέον πολιτικό συμβούλιο ή κάτι τέτοιο. Ωστόσο, η συγκεκριμένη διαδικασία, ή όποια άλλη,δεν πρόκειται να σώσει το ΠΑΣΟΚ από την καταστροφή, αν δεν αποφασίσει η ηγεσία του τι είδους κόμμα είναι τέλος πάντων.

Πραγματικά, εκτός από τα άλλα προβλήματα που έχει, το ΠΑΣΟΚ έχει χάσει πλήρως τον προσανατολισμό του. Δεν ξέρει τι είδους κόμμα είναι, αν δηλαδή είναι σοσιαλδημοκρατικό, αν είναι κεντροαριστερό, αν σέρνεται από τον κ. Τσίπρα γιατί βλέπει πανικόβλητο να το εγκαταλείπουν μαζικά οι οπαδοί του προς τον ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ., αν είναι έτοιμο να κάνει τα πάντα προκειμένου να συγκινήσει τον κ. Αλαβάνο και δεχθεί κυβέρνηση συνεργασίας, αν ονειρεύεται «ρημέϊκ» της δεκαετίας του ΄80 με τα ίδια συνθήματα, αλλά δίχως τον Αντρέα, αν….Βρίσκεται σε κατάσταση ασυναρτησίας και δεν έχει βρει καν ένα πλαίσιο για να το προβάλει. Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε βρει την «αλλαγή», ο Κώστας Σημίτης τον «εκσυγχρονισμό», ενώ ο Γιώργος Παπανδρέου ακόμη ψάχνεται και ταυτόχρονα καταφεύγει σε κατά μέτωπο επιθέσεις εναντίον του Κ. Καραμανλή.

Το αποτέλεσμα ως τώρα είναι γνωστό. Η Ν.Δ.φαίνεται να χάνει έδαφος, αλλά το ΠΑΣΟΚ κυριολεκτικά καταρρέει και ο αρχηγός του πιάνει πάτο. Και θα συνεχίσει το ΠΑΣΟΚ να καταρρέει και ο αρχηγός το να πιάνει πάτο γιατί βρίσκεται σε πλήρη ιδεολογική σύγχυση, δίνοντας παράλληλα την εντύπωση ότι είναι όμηρος των συνδικαλιστών που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα και δεν εννοούμε το Ασφαλιστικό στο σύνολό του. Ο κ. Γ. Παπανδρέου και τα περισσότερα των στελεχών προσπαθούν να ασκούν αντιπολίτευση αλά ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ., ενώ υποτίθεται ότι εκπροσωπούν κόμμα εξουσίας και βέβαια δεν πείθουν. Καταγγέλλουν και διαμαρτύρονται χωρίς να προβάλουν μία δική τους μεταρρυθμιστική πρόταση που να δημιουργεί προσδοκία στους πολίτες, οι οποίοι διαπιστώνουν την ανικανότητα της κυβέρνησης και αντιλαμβάνονται το αδιέξοδο της χώρας.

Η κυβέρνηση όμως έχει την εξουσία που ενεργεί σαν συγκολλητική ουσία, ενώ το ΠΑΣΟΚ δεν έχει τίποτα αυτή τη στιγμή. Η ηγεσία του όχι μόνο δεν συναρπάζει, αλλά αντίθετα κάνει τις λάθος κινήσεις, ή δεν κάνει καμία κίνηση και σαν να μην φτάνει αυτό, δεν εκφράζει ούτε κάποια ιδεολογία, ούτε κάποιο χώρο. Σέρνεται προς τα αριστερά κυνηγώντας μία χίμαιρα γιατί νομίζει ότι το άθροισμα των δικών του ποσοστού και εκείνου του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. φτάνει και περισσεύει για τη δημιουργία κυβέρνησης. Αμ δε… Στην πολιτική ένα και ένα δεν κάνουν δύο. Χρειάζονται και πολλά άλλα πράγματα όπως η πυξίδα, η ρότα, το στίγμα και η προβολή μιας μεταρρυθμιστικής πρότασης που να ακούγεται ρεαλιστική για να πείσει. Χωρίς μία τέτοια πρόταση τα συνέδρια είναι ακτιβιστικά πανηγύρια.

Αγγελος Στάγκος
[email protected]

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr