Και αυτήν την στιγμή που γράφω αυτό το άρθρο, (μεσάνυχτα, ώρα Ελλάδας, Τρίτη προς Τετάρτη), έχω την τύχη και την τιμή να ακούω και να βλέπω από την τηλεόραση μου στο Λος Άντζελες την κοσμοπλημμύρα ανθρώπων έξω από τον κεντρικό σταθμό της ΕΡΤ στην Αγία Παρασκευή, να τραγουδούν, τι άλλο, παρά Θεοδωράκη σε στίχους Σεφέρη.

Ελπίζω ότι η σημερινή (χθεσινή) πράξη νομοθετικού περιεχομένου της Μονο-τρι-κομματικής κυβέρνησης του Αντώνη Σαμαρά, που ανακοίνωσε ο κ. Κεδίκογλου πριν λίγες ώρες, να εξελιχθεί, σαν ιστορικό, ανεπανάληπτο πολιτικό, αντιλαϊκό γεγονός, στην αρχή του τέλους της γερμανοκρατούμενης πολιτικής καταστροφικής λιτότητας στην χώρα. Με αυτό δεν εννοώ ούτε προτείνω την επιστροφή στη δραχμή. Αυτό, όμως που είναι αναπόφευκτο και απαραίτητο να συμβεί και στην Ελλάδα, αλλά και στην Γερμανία, και στην περιφέρεια και στον πυρήνα του κοινού νομίσματος είναι μία ριζική, επαναστατική, τελείως ανατρεπτική αναθεώρηση του τί εστί ενωμένη Ευρώπη, του τί εστί κοινό νόμισμα, και τί εστί η Ευρωζώνη.
Σημαδιακά, το κανάλι της ΕΡΤ μόλις σκοτείνιασε και έκλεισε και εδώ στο Λος Άντζελες, την στιγμή που γράφω αυτήν την πρόταση. Μαζί με το σκοτείνιασμα της ΕΡΤ, δεν μπορώ να ακούσω πια τον Θεοδωράκη, δεν μπορώ να ακούσω τους αθάνατους στοίχους του Σεφέρη, που με συντροφεύουν στην ζωή μου από γυμνασιόπαιδο που ήμουνα.
Η απόφαση της κυβέρνησης Σαμαρά να φιμώσει την ελληνική φωνή, να σβήσει την εικόνα της Ελλάδας από τα τηλεοπτικά μέσα, να εξοστρακίσει την ελληνική γνώση και ψυχή από την ελληνική καθημερινότητα, ακόμα, και όταν αυτή η παρουσία υποστηρίζει έλληνες ανά την υφήλιο, την τεράστια διασπορά του έθνους, αυτή η απόφαση είναι ένα τραγικό επακόλουθο του σταδιακού εκφυλισμού της ελληνικής πολιτικής κάτω από την καθοδήγηση, την προτροπή, την πίεση, τον συνεχιζόμενο εκβιασμό που παρέχει η Τρόικα, σαν αντιπρόσωπος της παγκόσμιας τοκογλυφίας, και την επερχόμενης Γερμανικής ηγεμονίας. Και είναι γεγονός ότι η ποιότητα της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας ήταν πολύ χαμηλή, ήδη, όταν ξεκίνησε η Κρίση.
Η ανεγκέφαλη ποιότητα της κυβερνητικής πολιτικής διαφαίνεται από την απόφαση να κλείσει μία βασική, μία απόλυτα αναγκαία αρτηρία του ελληνικού εθνικού σώματος, σε μία περίοδο που το έθνος, και σαν λαός, αλλά και σαν οντότητα, αγωνιά να κρατηθεί εν ζωή, να αναπνεύσει, την στιγμή που εκατομμύρια έλληνες πνίγονται οικονομικά, κοινωνικά, επαγγελματικά και υπαρξιακά, και την περίοδο που όλα στην χώρα βρίσκονται υπό αμφισβήτηση. Και η κυβέρνηση Σαμαρά, με την απίστευτη ηλιθιότητα ενός που βλέπει μόνο αριθμούς μπροστά του, και που κάθε βράδυ βλέπει αποκλειστικά τροϊκανούς εφιάλτες, αποφάσισε να κτυπήσει τον ελληνικό λαό, εκεί ακριβώς που αισθάνεται το πιο ευάλωτος, το πιο ευαίσθητος, μετά από τρία χρόνια αφαίμαξης όλων των οικογενειακών πόρων από την πλειοψηφία των σπιτικών. Όταν η τρίχρονη και διαιωνιζόμενη Κατοχή από την γερμανοκρατούμενη Τρόικα έχει προσβάλει και τραυματίσει σχεδόν θανάσιμα την εθνική υπερηφάνεια και αυτοπεποίθηση, δεν βάζεις αλάτι πάνω στην πληγή που είναι ανοικτή και σε κάνει να σφαδάζεις από τον πόνο. Αυτό το κάνεις μόνο όταν έχεις πια χάσει κάθε επαφή με την ανθρώπινη πραγματικότητα, και ζεις, και είσαι αναγκασμένος να ζεις, αποκλειστικά, μέσα στο κελί της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κεφαλαιαγοράς.
Τα δύο πολιτικά τέρατα που καταστρέφουν το ελληνικό έθνος, εξακολουθούν να βρίσκονται σε πλήρη συνεργασία. Η απόλυτα εκμεταλλευτική ηγεμονία της Γερμανίας και των δορυφόρων της, από την μία μεριά, και, από την άλλη μεριά, η απόλυτα εγωιστική μικροκομματική πολιτική των κομμάτων της Μεταπολίτευσης, τα οποία ο ελληνικός λαός συνεχίζει να ψηφίζει και να υποστηρίζει στην εξουσία. Ανάμεσα σε αυτά τα δύο τέρατα, λύση με ήλιο και αέρα δεν φαίνεται δυνατή. Και η ελληνική ηγεσία πρέπει να αλλάξει, αλλά και η Ευρωζώνη πρέπει να απαλλαγεί από την Γερμανική ηγεμονία που την λιμάζει μέχρι πλήρης αποδυνάμωσης και χρεοκοπίας.

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr