Πάνε και έρχονται τα σενάρια των εκλογών και μαζί με αυτά και η διάθεση του προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κάρολου Παπούλια που κατ΄ άλλους είναι δυσαρεστημένος με την θέση του ΠΑΣΟΚ (πρώτα εκλογές και μετά επανεκλογή του στην προεδρία) και κατ΄ άλλους δεν είναι και θέλει μία δεύτερη θητεία. Αλλωστε, δεν έχει κάτι καλύτερο να κάνει…

Τις προάλλες προσπαθούσα να βρω σε ποιο τομέα είμαστε σήμερα σε καλύτερη κατάσταση από τον Μάρτιο του 2004, τότε που ήλθε στην εξουσία η κυβέρνηση του κ. Καραμανλή, και κατέληξα στο συμπέρασμα η μοναδική πραγματική βελτίωση σημειώθηκε στο πέταλο του Μαλλιακού, στην εθνική οδό Αθήνας Θεσσαλονίκης, όπου οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ είχαν καθυστερήσει χαρακτηριστικά.

Αν το ΠΑΣΟΚ την πατήσει στις επόμενες εκλογές, αυτό θα οφείλεται στην οικονομική του «πολιτική», στη στάση του και στις θέσεις που διατυπώνει σχετικά με τα τρομερά αδιέξοδα της ελληνικής οικονομίας.

Ούτε εμένα μου αρέσουν οι κουκουλοφόροι που τα σπάνε στους δρόμους, στα γήπεδα, ή οπουδήποτε αλλού. Θέλω και εύχομαι κάποια στιγμή η ελληνική αστυνομία να γίνει τόσο αποτελεσματική ώστε να τους συλλαμβάνει και τελικά να μα απαλλάξει από όλους αυτούς τους βανδάλους που νομίζουν ότι έχουν το δικαίωμα να τα κάνουν γης μαδιάμ, είτε με λόγο και αιτία , είτε άνευ λόγου και αιτίας. Η κοινωνία έχει κανόνες και αν δεν τηρούνται από οποιαδήποτε ομάδα, μετατρέπεται σε ζούγκλα. Τελεία και παύλα.

Το κλείσιμο κάθε επιχείρησης είναι μία δυσάρεστη εξέλιξη, αποτελεί πλήγμα για την οικονομία και την κοινωνία και δημιουργεί ιδιαίτερα προβλήματα στους εργαζόμενους που μένουν χωρίς δουλειά. Το ξαφνικό κλείσιμο του «Ελεύθερου Τύπου» και του ραδιοσταθμού «Σίτι» δεν αποτελεί βέβαια εξαίρεση, όταν μάλιστα επρόκειτο για επιχειρήσεις που απασχολούσαν εκατοντάδες εργαζόμενους και με αυτή την έννοια θεωρούνται «μεγάλες» για τα ελληνικά δεδομένα.

Αυτό που συμβαίνει με τον κ. Καραμανλή είναι πρωτοφανές, έλεγε τις προάλλες σε ομήγυρη δημοσιογράφων και βουλευτών, έγκυρος πολιτικός αναλυτής. Ο πρωθυπουργός δεν έχει καταλάβει ακόμη, πρόσθεσε, ότι πρέπει να διοικήσει τη χώρα έστω και με 151 βουλευτές, έστω και αν δύο από αυτούς είναι οι κ.κ. Παυλίδης και Μανώλης. Θεσμικά οι ψήφοι τους στη Βουλή είναι ακριβώς ίσοι με των άλλων 149 και στο πλαίσιο αυτής της πραγματικότητας είναι αναγκασμένη να πορεύεται η κυβέρνηση. Δεν είναι δυνατόν να μετρά και να ξαναμετρά ο κ. Καραμανλής το κομματικό-πολιτικό κόστος, να μην παίρνει καμία απόφαση για οτιδήποτε και η χώρα να βουλιάζει στον βάλτο της γενικευμένης παραλυσίας. Στο κάτω-κάτω της γραφής, αν δεν μπορεί, ας φύγει…να δούμε τι θα κάνουμε οι υπόλοιποι.

Η μαντική δεν είναι εύκολη τέχνη και είναι γνωστό ότι «πας μετά Χριστόν προφήτης…γάϊδαρος», αλλά δεν χρειάζονται και πολλά για να καταλάβει κανείς ότι ο κ. Καραμανλής παίζει πολύ με την ιδέα να κάνει εκλογές τον Σεπτέμβριο, για να «υφαρπάσει» τη νίκη από το ΠΑΣΟΚ.