Προχθές, Τρίτη, ο κ. Καραμανλής έδειξε ότι αλλάζει τακτική. Τα παπαγαλάκια δεν έπιασαν, το αχρείαστο «Βαρβαρότητα ή Σοσιαλισμός» του κ. Γ. Παπανδρέου δεν βοήθησε, στην κριτική προστέθηκαν κα οι δηλώσεις του αρχιβαρόνου κ. Ι. Βαρβιτσιώτη που θέλει περισσότερη ενασχόληση του πρωθυπουργού με τα καθημερινά προβλήματα και λιγότερη με τα πουλάκια, οπότε ο κ. Καραμανλής είπε να το ρίξει στην υπευθυνότητα, μήπως και αυξηθεί η συσπείρωση του κόμματός του, εν όψει των ευρωεκλογών.

Το ένα κρατούμενο είναι ότι μία μερίδα πολιτών είναι απογοητευμένο από τα κόμματα και την πολιτική γιατί δεν παράγουν ιδέες, δεν έχουν φαντασία, έχουν βολευτεί ως κατεστημένα δεν έχουν κάνει βήματα στην πρακτική και τη λειτουργία τους και δεν αντιμετωπίζουν με καθαρή και κατανοητή γλώσσα τα προβλήματα. Το δεύτερο κρατούμενο είναι ότι έχει επικρατήσει σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού η άποψη ότι όσοι ασχολούνται με τα κοινά το κάνουν για να «κονομήσουν» και είναι όλοι ίδιοι.

Δεν ξέρω ακριβώς τι θέλει να πει ο κ. Γ. Παπανδρέου με το «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα» (θέλοντας προφανώς να το καταγράψει δίπλα σε εκείνο το αλησμόνητο «Σοσιαλισμός στις Δεκαοχτώ» του μπαμπά του το 1981), αλλά πάντως, ενώ τον σοσιαλισμό ακόμη τον περιμένουμε, η βαρβαρότητα έχει από καιρό φτάσει, ζει και βασιλεύει στην Ελλάδα. Και είναι πολύ αμφίβολο ότι ο σοσιαλισμός, αν ποτέ φτάσει, θα μπορέσει να την διώξει, αν δεν βάλουν το χεράκι τους η πολιτική ηγεσία, η αστυνομία, οι πολίτες και διάφοροι παράγοντες.

Αναμφίβολα, οι ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου έχουν μεγαλύτερη πολιτική σημασία για το εσωτερικό της χώρας από άλλες προηγούμενες. Το επιβάλλει η συγκυρία, τόσο σε εθνικό, όσο και ευρωπαϊκό επίπεδο, αφού καλώς ή κακώς (κακώς, κάκιστα κατά τη γνώμη του υπογράφοντος), ο ευρωπαίοι δεν έχουν και σε μεγάλη υπόληψη την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση αυτή την περίοδο. Επιπλέον, ειδικά στην ελληνική πολιτική σκηνή παίζονται πολλά που ενδεχομένως να την διαμορφώσουν εκ νέου στο πολύ κοντινό μέλλον. Με αυτή την έννοια στελέχωσαν στις πρώτες θέσεις άλλωστε τα ευρωψηφοδέλτιά τους η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ.Στις ευρωεκλογές λοιπόν, κ. Καραμανλής παίζει ίσως το χαρτί της παραμονής του ή όχι στην ηγεσία της παράταξής του και αυτό το γνωρίζουν και οι παντοειδείς δελφίνοι που κινούνται με προσοχή. Ελπίζει ότι η Νέα Δημοκρατία θα χάσει με μικρή διαφορά, κάτω του 2,5% (γιατί αυτή τη στιγμή κανείς δεν αμφιβάλλει ότι θα χάσει) και ότι τα ποσοστά των δύο μεγάλων κομμάτων θα είναι πολύ χαμηλά, ώστε να μην υπάρχει προοπτική αυτοδυναμίας, αν οι εκλογές γίνουν το Φθινόπωρο, που φαίνεται ότι τότε θα διεξαχθούν, καθώς η κυβέρνηση δεν μπορεί να αντέξει πολύ περισσότερο, αναγκασμένη να πάρει σκληρά μέτρα με 151 βουλευτές, κάτω από το βάρος των σκανδάλων και του αδιέξοδου στα δημοσιονομικά. Ο πρωθυπουργός πιστεύει ότι η διαφορά της Ν.Δ. από το ΠΑΣΟΚ είναι μικρή, τότε το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης θα αντιμετωπίσει προβλήματα γκρίνιας και εσωστρέφειας, οπότε θα δοθεί η ευκαιρία στο κυβερνητικό κόμμα να ανακάμψει μέχρι τις βουλευτικές εκλογές.

Είμαστε από τους πιο αντιφατικούς και αναρχικούς λαούς και δεν υπάρχει αμφιβολία γι΄ αυτό. Δεν γίναμε τελευταία και δεν ξέρω πότε ακριβώς διαμορφώθηκε ο εθνικός χαρακτήρας που γνωρίζουμε και βιώνουμε σήμερα, αλλά πάντως, όσοι ασχολούται με την ιστορία έχουν παρατηρήσει ότι ίδια και απαράλλαχτη ήταν η συμπεριφορά των Ελλήνων την εποχή της επανάστασης του 1821.

Υπάρχει η αίσθηση ότι κάτι υποβόσκει στην ελληνική πολιτική σκηνή. Δεν είναι μόνο το τέλμα στο οποίο έχει περιπέσει, αλλά πολύ τελευταία αρχίζει να γίνεται κατανοητό ότι η χώρα βρίσκεται σε βαθιά παρακμή, ότι πολύ δύσκολα θα βγει από την κρίση και όλα αυτά μαζί με μερικά άλλα, αφενός μεγαλώνουν την απάθεια των πολιτών για τα κοινά και αφετέρου τους απομακρύνουν από τα κόμματα, κυρίως τα δύο μεγάλα.

Δεν ξέρουμε αυτή τη στιγμή ποιες θα είναι οι πολιτικές εξελίξεις και πολύ αμφιβάλλω αν υπάρχει σοβαρός άνθρωπος που μπορεί να πει με σιγουριά ποιο θα είναι το πολιτικό σκηνικό την επόμενη μέρα.