(upd) Μαύρα πάλι τα σύννεφα που έχουν μαζευτεί πάνω από την οικονομία και τα κεφάλια μας, αλλά μαύρα είναι τα σύννεφα και στον ορίζοντα και αυτό ίσως είναι το χειρότερο. Τα μήντια μπερδεύουν τα μέτρα που προβλέπει το μνημόνιο ως το τέλος του 2010 και εκείνα που αναφέρονται στον προϋπολογισμό τους 2011, μαζί με κάποια που έχουν στόχο την εξασφάλιση εσόδων, αλλά που δεν αφορούν όλο τον πληθυσμό, δημιουργώντας σύγχυση και τρόμο. Εκείνο όμως που πονάει είναι ότι η πραγματική οικονομία δείχνει να βυθίζεται όλο και περισσότερο στην ύφεση εδραιώνοντας εδώ και στο εξωτερικό τις αμφιβολίες ότι κάποια στιγμή θα ξαναβγούμε στην επιφάνεια. Είναι ενδεικτικά τα διάφορα τελευταία δημοσιεύματα στη Γερμανία και αλλού...

Είναι πολύ μεγάλο, απίστευτα πολύπλοκο και εξαιρετικά επικίνδυνο το παιχνίδι στη Μέση Ανατολή για να εμπλακεί η Ελλάδα και μάλιστα στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα. Ο Γ. Παπανδρέου μπορεί να είναι καλός στις διεθνείς δημόσιες σχέσεις, δεν είναι όμως και Ταλλεράνδος, ούτε και έχει εμπιστευτεί την καθημερινότητα του υπουργείου Εξωτερικών σε κανένα μέγεθος που θα μπορούσε να χρησιμεύει ως αξιόπιστος σύμβουλος.  Τον άχρωμο, άοσμο και άγευστο Δρούτσα έχει τοποθετήσει ως αναπληρωτή του εκεί, κατά το πρότυπο του πατέρα του που είχε ως υπουργό Εξωτερικών τον Κάρολο Παπούλια, αλλά ασκούσε ο ίδιος την εξωτερική πολιτική.

Τα κόμματα ψάχνουν και ψάχνονται, λέει, για να βρουν υποψήφιους εν όψει περιφερειακών και δημαρχιακών εκλογών τον Νοέμβριο. Δεν γνωρίζουμε αν ψάχνουν για "κατάλληλους" υποψήφιους ή απλά για κομματικούς υποψήφιους, αλλά η μέχρι τώρα εμπειρία και οι εδραιωμένες αντιλήψεις των κομματικών επιτελείων μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι μάλλον το δεύτερο συμβαίνει. Τα ελληνικά κόμματα άλλωστε συμπεριφέρονται όπως οι ελληνικές ομάδες. Σπανίως ρισκάρουν να εμπιστευθούν νέους παίκτες, αλλά από την άλλη πλευρά και η συντριπτική πλειοψηφία των νέων που ασχολήθηκαν τα τελευταία χρόνια με τα κοινά παιδια΄των κομματικών σωλήνων ήταν και είναι και δεν διακρίθηκαν ούτε πρόσφεραν τίποτα ιδιαίτερο.

Να δεχθούμε ότι η σύλληψη τρομοκρατών δεν είναι εύκολη υπόθεση και χρειάζεται μεγάλη δόση τύχης για να υπάρξει αποτέλεσμα. Αλλωστε η ιστορία της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας, τουλάχιστον στην Ελλάδα, αυτό έχει δείξει. Ομως με τίποτα δεν μπορούμε να δεχθούμε την μέχρι σήμερα παταγώδη αποτυχία των αρχών να αντιμετωπίσουν τους κατ΄ ευφημισμόν "χούλιγκανς" των γηπέδων, ενώ πρόκειται για επικίνδυνους εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου, που σε πολλές περιπτώσεις έχουν και ονοματεπώνυμο.

Καθώς εξελίσσονται τα πράγματα γίνεται όλο και πιο φανερό ότι στόχος περίφημου μνημονίου δεν είναι η εξυγίανση και ο εξορθολογισμός του δημόσιου τομέα που ήταν και είναι απαραίτητος, αλλά και η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, που επίσης ήταν και είναι απαραίτητη. Μαζί όμως με αυτές τις απαραίτητες αλλαγές, στόχος του μνημονίου είναι και η πλήρης ανατροπή των δεδομένων στον ιδιωτικό τομέα με προφανή σκοπό να αλλάξει εντελώς η εικόνα της Ελλάδας εν όψει της μεταμνημόνιο εποχής και αυτό θα πρέπει να το δούμε πως θα λειτουργήσει πριν το χειροκροτήσουμε.

Οι κινήσεις και η συμπεριφορά του Γιώργου Παπανδρέου τελευταία δείχνουν ότι θεωρεί πως κάτω από την εμπνευσμένη ηγεσία του η Ελλάδα ξεπέρασε τον μεγαλύτερο κίνδυνο, αυτόν της άμεσης χρεοκοπίας και τώρα βαδίζει απρόσκοπτα και με αυτόματο πιλότο τον δρόμο της ανάστασης. Τα καλά λόγια ξένων παραγόντων για τις επιδόσεις στη συγκράτηση του ελλείμματος και τις τομές στο Ασφαλιστικό, ηχούν στ΄ αυτιά του σαν κελάρυσμα βουνίσιου ρυακιού και του δίνουν δύναμη να ασχολείται περισσότερο με τις δραστηριότητες που αγαπάει και λιγότερο με την καθημερινότητα που αντιπαθεί. Σαν γνήσιος μάλιστα liberal (κατά την αμερικανική έννοια του προοδευτικού και του ανεκτικού) συνέστησε στους υπουργούς του να χαλαρώσουν, να απολαύσουν τις διακοπές τους, αλλά να μην το παρακάνουν…