Λιγότερες από δύο εβδομάδες απέμειναν έως τις εκλογές και όπως φαίνεται λίγα πράγματα μπορούν να αλλάξουν, ειδικώς αφού ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει να έχει ρίξει λευκή πετσέτα και πάει στις κάλπες δίχως κάποια επιδίωξη, αλλά απλώς περιμένοντας τη συνάντηση με το πεπρωμένο του. 

Καθώς η προεκλογική συζήτηση συνεχίζεται και όσο περνά ο καιρός χαρακτηρίζεται από μία ματαιότητα, δείχνει να επιβεβαιώνεται ο κανόνας: Όσο περισσότερο μιλούν οι πολιτικοί, τόσο αυξάνονται και οι πιθανότητες να εκτοξεύσουν διάφορες κοτσάνες ή να σκάψει κάποιος βαθιά στα αρχεία (κάθε είδους) και να ανακαλύψει άλλες κοτσάνες από το παρελθόν. 

Έχει ένα ενδιαφέρον και είναι μάλλον ένα από τα θετικά στοιχεία αυτής της φάσης της προεκλογικής αντιπαράθεσης, ότι η συζήτηση έχει μεταφερθεί σε πεδία ουσίας, όπως η οικονομία, η φορολογία και η υγεία, με αφορμή και τα δύο πρόσφατα τραγικά περιστατικά αδικαιολόγητων θανάτων, λόγω ελλιπών υποδομών. 

Όσο στην Ελλάδα αναπτύσσονται διάφορες θεωρίες τερατολογίας, κατά τις οποίες ο επόμενος υπουργός Εξωτερικών θα πρέπει να είναι κάτι σαν αρχικυπατζής, επειδή στην Τουρκία το αντίστοιχο υπουργείο ανέλαβε ο πρώην επικεφαλής της ΜΙΤ, Χακάν Φιντάν, ένας ενδιαφέρων σύνδεσμος μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας φαίνεται ότι μπορεί να κρύβει μία δυναμική. 

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία της προεκλογικής περιόδου, ειδικά σε ό,τι αφορά τον Κυριάκο Μητσοτάκη, είναι ο τρόπος με τον οποίο αυτοσαρκάζεται στα πιο «ελαφρά» κοινωνικά δίκτυα, όπως το tik tok, αλλά και ο αφοπλιστικός τρόπος με τον οποίο κάποιες στιγμές απαντά σε ερωτήσεις που τίθενται στις τηλεοπτικές συνεντεύξεις. 

Η εξέλιξη της δεύτερης προεκλογικής περιόδου εξελίσσεται σαν μία ιδιότυπη προμνησία, μόνο που στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ κατά αρκετά παράδοξο τρόπο έχει βρεθεί το ΠαΣοΚ. Όχι με όρους αριθμητικούς, αλλά σε ό,τι αφορά τη ροπή στη γκάφα, στο αβίαστο λάθος με μπασκετικούς όρους.