Τα πράγματα στο ΠΑΣΟΚ παίρνουν το δρόμο τους και όπως ανακοινώθηκε την Κυριακή από τον Νίκο Ανδρουλάκη, οι εκλογές για την ανάδειξη ηγεσίας θα γίνουν στις 6 και 13 του Οκτωβρίου. Υποψήφιοι μέχρι στιγμής είναι τέσσερις (Αποστολάκη, Ανδρουλάκης, Γερουλάνος, Δούκας), αλλά δεν αποκλείεται να υπάρξουν κι άλλοι. 

Στο πολιτικό παρασκήνιο της μετεκλογικής περιόδου παράγεται πολύ περισσότερος θόρυβος στο χώρο της αντιπολίτευσης, με μία μικρή διακοπή από τη συνεδρίαση της ΚΟ της ΝΔ και τα όσα θα πει ο Σαμαράς στην κοινή του εμφάνιση με τον Καραμανλή τη Δευτέρα. 

Μέσα στα πολλά, χαριτωμένα, κωμικά ή θλιβερά, που συμβαίνουν στην λεγόμενη Κεντροαριστερά και κυρίως στο ΠαΣοΚ, υπάρχουν κάποιες παρασκηνιακές λεπτομέρειες που οφείλει κανείς να λάβει υπόψη του. 

Μέχρις ότου αποφασίσει ο Νίκος Ανδρουλάκης ή/και τα όργανα του ΠαΣοΚ για το χρονοδιάγραμμα της διαδικασίας ανάδειξης ηγεσίας, η διαπίστωση είναι μάλλον προφανής. Το θέμα δεν είναι τα πρόσωπα, είναι η ουσία της πολιτικής. 

Είναι γνωστό, αφού έχει συμβεί και στο παρελθόν, ότι το ΠαΣοΚ μπορεί εύκολα να διολισθήσει στη φαιδρότητα όταν τίθενται ζητήματα ηγεσίας. 

Όπως εξελίσσονται τα πράγματα στο ΠαΣοΚ και ασχέτως της όποιας βάσιμης κριτικής μπορεί να ασκηθεί στην ηγεσία του και τον Νίκο Ανδρουλάκη, οφείλει κανείς να παρατηρήσει ορισμένα πράγματα. 

Αυτό που συμβαίνει μετά τις ευρωεκλογές είναι αρκετά ενδιαφέρον. Δεν κρινόταν τίποτε σε δραματικό βαθμό, οι πολίτες κατά βάση αντέδρασαν και εξέφρασαν την αποδοκιμασία τους απέχοντας και μόλις τρεις ημέρες μετά, όλο το πολιτικό σκηνικό βρίσκεται σε αναστάτωση, με τους πολίτες να παρακολουθούν βαριεστημένοι και αδιάφοροι - αν παρακολουθούν.