Η αιφνίδια (;) και ριζική μεταστροφή της Τουρκίας και του Ερντογάν, ο οποίος εγκατέλειψε τα απειλητικά νυχτοπερπατήματα και το γύρισε σε αγάπες και λουλούδια, με ευχές για την 25η Μαρτίου και δεσμεύσεις για συνεργασία με την Ελλάδα, προφανώς και δεν είναι τυχαία. 

Όσα συνέβησαν τις αμέσως προηγούμενες ημέρες, επιβεβαίωσαν έναν κανόνα, που οι παλαιοί και έμπειροι γνωρίζουν καλά: Ο πολιτικός χρόνος είναι πυκνός και στο πέρασμα του σαρώνει τα πάντα. 

Στο βαθμό που μία τέτοια εκκρεμότητα μπορεί ή πρέπει να απασχολεί τους Έλληνες πολίτες, η υποψηφιότητα του Κώστα Αχ. Καραμανλή στις εκλογές είναι ένα πολιτικό ζήτημα. 

Μιας που η σύγκρουση με το βαθύ κράτος έχει γίνει εκλογικό πρόταγμα, έχει σημασία να αναδειχθεί μία μικρή και πολύ σημαντική «λεπτομέρεια» στην πρόσφατη αξιολόγηση της Moody’s. 

Το πένθος για το δυστύχημα στα Τέμπη έληξε σχεδόν αυτομάτως το προηγούμενο Σαββατοκύριακο. Η πολιτική δραστηριότητα επανήλθε στα κανονικά και πιθανώς τα όσα ακούγονται και εκτυλίσσονται, δεν είναι απολύτως συντονισμένα με τις διαθέσεις των πολιτών, αλλά αυτό δεν απασχόλησε και πολύ συχνά κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενους - διαχρονικά μιλώντας. 

Η επίμονη αρθρογραφία και ανάλυση για τη σχέση Τσίπρα-Πολάκη-ΣΥΡΙΖΑ ίσως δεν έχει και τόση σημασία. Αν αναλογιστεί κανείς την κατάσταση, θα όφειλε να είναι σοφότερος και να γνωρίζει ότι αυτή η σχέση δεν σπάει έτσι εύκολα και ότι είναι απολύτως συμβατή με τη φύση του κόμματος. 

Στον βαθμό που ένα τέτοιο ερώτημα έχει νόημα να τίθεται σε μία δημοσκόπηση, έχει μία σημασία η απάντηση ως προς το ποιος ευθύνεται για το πρόσφατο δυστύχημα, στην τελευταία έρευνα της MRB.