Οι συνομιλίες Τσίπρα - Βαρουφάκη μέσω γραπτών μηνυμάτων την εποχή που οι δυο τους και η πρώτη φορά Αριστερά έπαιζαν την τύχη της χώρας κορώνα γράμματα, είναι από μία άποψη σοκαριστικές.

Με την έξοδο της Ελλάδας στις αγορές και τον ακριβό δανεισμό της με επιτόκια της τάξης του 4,75%, η χώρα στην ουσία επιστρέφει εκεί που ήταν το 2014. 

Η εξουσία είναι γνωστό ότι «τυφλώνει» και ότι όσο παραμένει κανείς στην καρέκλα, τόσο χάνει την επαφή με την πραγματικότητα. 

Δύο χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την διενέργεια του δημοψηφίσματος του 2015. Αυτού για το οποίο ο Αλ. Τσίπρας εξακολουθεί να πανηγυρίζει, παρόλο που το αποτέλεσμά του το πέταξε στα σκουπίδια.

Τα έχει ακούσει όλα. Πόσο κόστισε η διαπραγμάτευση του ’15 και η καθυστέρηση (100 δισ. κατά τον Κλάους Ρέγκλινγκ), ότι καλή είναι η έξοδος στις αγορές, αλλά όχι πριν το τέλος του προγράμματος και πάντως όχι χωρίς να γίνουν οι μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν, ότι τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. 

Είναι προφανές ότι ο Αλέξης Τσίπρας περιέρχεται σταδιακά σε κατάσταση πολιτικού πανικού. Την στιγμή που ο κυβερνητικός του εταίρος έχει εμπλακεί σε μία μετωπική αντιπαράθεση με επιχειρηματικούς και άλλους κύκλους και μοιάζει να είναι πολλαπλώς εκτεθειμένος, ο Πρωθυπουργός επιχειρεί με άκομψο και σπασμωδικό τρόπο να ανοίξει μία άλλη συζήτηση.

Η αραιή και άνευρη συγκέντρωση του «Παραιτηθείτε!» στην Πλατεία Συντάγματος το βράδυ της Τρίτης αντικατοπτρίζει το κλίμα που επικρατεί στην χώρα. Απέναντι σε μία κυβέρνηση αδίστακτη, με πρακτικές συνειδητού ευτελισμού του δημόσιου λόγου και διαρκούς εξαπάτησης των πολιτων, η αντίδραση δεν έχει την ορμή που θα ανέμενε κάποιος.